Τον πραγματικό του πολιτικό ρόλο ως υπερασπιστικού οργάνου της κυβερνητικής αντιδραστικής πολιτικής για τον πολιτισμό επιβεβαίωσε προχτές το βράδυ το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟ, το αρμόδιο, δηλαδή, κρατικό όργανο, το οποίο οφείλει να προστατεύει την πολιτιστική κληρονομιά του λαού.

Με μια απόφαση - μνημείο υποκρισίας, το ΚΣΝΜ γνωμοδότησε κατά συντριπτική πλειοψηφία (10 υπέρ και μόλις 3 σύμβουλοι κατά) υπέρ της κατεδάφισης του συνόλου σχεδόν των ιστορικών προσφυγικών πολυκατοικιών στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, αφήνοντας μόνο δύο κτίρια ...για «δείγμα», αντί να τα κηρύξει ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία! Η γνωμοδότηση στηρίχτηκε στα σαθρά επιχειρήματα του υπερβολικού κόστους που υποτίθεται θα είχε η διατήρηση των κτιρίων και στην «επικινδυνότητά» τους, καθώς και στις «υποσχέσεις» του ΥΠΕΧΩΔΕ ότι ο χώρος θα μετατραπεί σε πάρκο. Θυμίζουμε, ότι, σχεδόν, σε απόσταση «αναπνοής» από τα προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας υπήρχε το Κτήμα Θων, το οποίο θα μπορούσε να γίνει πράσινο, αν δε γινόταν ...«Βωβόπολη». Με τη γνωμοδότηση του Συμβουλίου δόθηκε η «χαριστική βολή», ταυτόχρονα σε πολλές «ανοιχτές πληγές» της πολύπαθης Αθήνας:

• Στην ιστορία της πόλης, αφού, εκτός από το ότι το συγκεκριμένο οικιστικό συγκρότημα στέγασε πλήθος Μικρασιατών προσφύγων μετά το 1922, φέρει στους τοίχους του ακόμη τις τρύπες από τις σφαίρες των μαχών του Δεκέμβρη του '44.
• Στην πολεοδομία της, αφού αποτελεί ένα οργανωμένο και ζωντανό οικιστικό «κύτταρο», με μεγάλους - και σπάνιους πια - ελεύθερους χώρους, στο κέντρο της τσιμεντούπολης.
• Στο περιβάλλον της, αφού μόνο αφελείς μπορούν να πιστέψουν πια, πως μια κυβέρνηση που εκλαμβάνει τους ελεύθερους χώρους σαν «οικόπεδα», θα μετατρέψει σε πράσινο τη συγκεκριμένη περιοχή.

Η στάση της πλειοψηφίας του ΚΣΝΜ είναι υποκριτική διότι:

• Εχει στα χέρια του όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν τη στάση του Δημοσίου τα τελευταία χρόνια για την περιοχή, την οποία συστηματικά ήθελε - και κατάφερε - να απαξιώσει, αγοράζοντας τα 140 από τα 228 διαμερίσματα των πολυκατοικιών από τους ιδιοκτήτες τους (με απαράδεκτες μεθοδεύσεις που έφταναν μέχρι και τον εκβιασμό, όπως κατάγγειλε στη συνεδρίαση ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου τους Δ. Ευταξιόπουλος), μέσω της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου και αφήνοντάς τα στην τύχη τους.
• Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι τα κτίρια αυτά πληρούν και με το παραπάνω τις τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις του νόμου για την κήρυξή τους ως μνημείων, γεγονός που απέδειξαν οι κάτοικοι, το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, αλλά και η ίδια η αρμόδια Διεύθυνση του ΥΠΠΟ, η οποία εισηγήθηκε στο Συμβούλιο τη διατήρηση και το χαρακτηρισμό τους.
• Γνωρίζει αυτό που ξέρουν ακόμη και οι «πέτρες» σε αυτόν τον τόπο, ότι «διατήρηση» της ιστορικής μνήμης... μέσω «δειγμάτων» κάνει το μεγάλο κεφάλαιο να «ακονίζει» ήδη τα «μαχαίρια» του.

Δεν πείστηκαν ούτε από την παρέμβαση του Αλέκου Μιχαλόπουλου, εκπροσώπου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσφύγων, ο οποίος θύμισε ότι στην ευρύτερη περιοχή υπήρχαν προσφυγικές κατοικίες πριν τη δικτατορία και ότι οι κάτοικοί τους ουσιαστικά εκδιώχτηκαν, με το πρόσχημα της μετατροπής του χώρου σε πράσινο, το οποίο βέβαια δεν έγινε ποτέ. Δεν πείστηκαν ούτε από την καθηγήτρια του ΕΜΠ, Αννη Βρυχέα, η οποία ανέδειξε τις ιστορικές αλλά και τις αρχιτεκτονικές προεκτάσεις του συγκροτήματος. Συγκρότημα, το οποίο αποτελεί την πρώτη ενασχόληση σημαντικών Ελλήνων αρχιτεκτόνων με τη λαϊκή κατοικία. Φυσικά, δεν πείστηκαν και από τα μειοψηφούντα μέλη του ΚΣΝΜ, τα οποία υπογράμμισαν, ότι ακόμη κι αν αποδειχτεί η επικινδυνότητα των κτιρίων, αυτή είναι αναστρέψιμη.

Το «κερασάκι» στα παραπάνω είναι η «ηχηρή» σιωπή του Δήμου Αθηναίων, ο οποίος όμως, με σχετική απόφασή του λίγο πριν τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, έχει συνταχθεί με τη γνώμη του ΥΠΕΧΩΔΕ, παρά και ενάντια στις αντίθετες γνωμοδοτήσεις που είχε στα χέρια του από τη Διεύθυνση Σχεδίου Πόλεως και από το Διαμερισματικό Συμβούλιο.