Βάζω στοίχημα πως όταν ο Λαρς φον Τρίερ ακουμπά την πένα του πάνω στο χαρτί για να χαράξει την πρώτη γραμμή της ταινίας, τότε η λευκή σελίδα γεμίζει με αίμα, και όταν παίρνει την κάμερα στα χέρια του, ίσως το πεδίο των γυρισμάτων να γεμίζει με ηλεκτρισμό και τότε να φανερώνονται όλες οι κρυφές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Αφού δημιούργησε «σχολή», έκανε την επανάστασή του. Διέλυσε όλα τα κινηματογραφικά τετριμμένα και είπε αρκετά «όχι» στην αμερικανική κουλτούρα. Τώρα αποφάσισε πως ήρθε ο καιρός να φτιάξει μια ταινία για να αφήσει οριστικά τη στάμπα του στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ο Τρίερ χαρίζει ελευθερία στους ήρωες του «Dogville». Δίνει στον καθένα ξεχωριστά αυτό που ποτέ δεν είχε και στο τέλος το αφαιρεί βασανιστικά. Οι ήρωες του «Dogville» είναι μαριονέτες και ο Τρίερ τους κόβει ένα - ένα το νήμα που τις κρατάει στη ζωή μέχρι να πεθάνουν... Ολοι πληρώνουν για τις πράξεις τους και έρχονται αντιμέτωποι με τις ενοχές τους και τις επιθυμίες τους. Η ατμόσφαιρα στο «Dogville» είναι χαρούμενη και όλα θυμίζουν παιδική χαρά με τη μοναδική διαφορά ότι τα παιδάκια που παίζουν δεν είχαν αντικρίσει ποτέ στη ζωή τους παιχνίδια και πέφτουν πάνω σ' αυτά με απίστευτη βούληση και αχαριστία, όχι για να τα γευτούν αλλά για να τα κατασπαράξουν...
Εκδίκηση, αλαζονεία, εκμετάλλευση τα τρία στοιχεία της ταινίας του Τρίερ... Συναισθήματα που κόβουν την ανάσα και διάλογοι που σφηνώνουν στο μυαλό. Σκοπός του Τρίερ, να μας κάνει να νιώθουμε άβολα και να αναθεωρήσουμε ό,τι μας δίνει ασφάλεια και το θεωρούμε δεδομένο... Ολα τελειώνουν εκεί που αρχίζουν. Ισως η καλύτερη ταινία της χρονιάς.
Περιπέτεια, δανέζικης παραγωγής 2003. Σκηνοθεσία: Λαρς φον Τρίερ. Με τους: Νικόλ Κίντμαν, Πολ Μπετάνι, Λορίν Μπακόλ, Τζέιμς Κάαν, Μπεν Γκαζάρα.