Καθόλου καλά δεν πρέπει να νιώθει τις τελευταίες βδομάδες ο, μέχρι πρότινος, αισιόδοξος και αποφασισμένος Πολ Μπρέμερ. Ο κατοχικός διοικητής, παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειές του να πείσει «εντός και εκτός» ότι η κατάσταση ασφαλείας βελτιώνεται εντυπωσιακά στο Ιράκ και ότι «τα περιστατικά βίας» εντοπίζονται σε λίγες περιοχές και οφείλονται «σε ξένους μαχητές», αναγκάστηκε απλώς να σιωπήσει μετά τον καταιγισμό αιματηρότατων και πολύνεκρων επιθέσεων, που δέχονται, τα τελευταία 24ωρα, οι κατοχικές δυνάμεις.

Η επίθεση στο ξενοδοχείο «αλ Ρασίντ» της Βαγδάτης, έναν από τους καλύτερα φυλασσόμενους χώρους ιδιαίτερα λόγω της παρουσίας του Αμερικανού υφυπουργού Αμυνας, οι ακόλουθες αλυσιδωτές επιθέσεις αυτοκτονίας που συγκλόνισαν την πρωτεύουσα και οι καταρρίψεις αμερικανικών ελικοπτέρων, που απέδειξαν ότι οι αντάρτες διαθέτουν και αντιαεροπορικό οπλισμό, συνέθλιψαν κάθε επιχείρημα του Μπρέμερ. Το έργο της κατοχής και της «ανοικοδόμησης», που ανέλαβε περιχαρής πριν από μερικούς μήνες, και που γέμισε τους προσωπικούς λογαριασμούς του και των στενών του προσώπων με αρκετά χρήματα, όπως καταγγέλλει βρετανική ανθρωπιστική οργάνωση, αποδεικνύεται εφιάλτης.

Υπό το βάρος των εξελίξεων, ο Μπρέμερ φέρεται να εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να αποδεχτεί την πιεστική πρόταση του διορισμένου Ιρακινού Κυβερνητικού Συμβουλίου για σύσταση ενός αμιγώς ιρακινού σώματος, από πρώην στρατιώτες και μέλη των οργανώσεων που απαρτίζουν το Συμβούλιο, το οποίο θα αναλάβει «την αντιμετώπιση της αντίστασης με δεδομένη την καλύτερη γνώση της ιρακινής πραγματικότητας», έστω και αν φοβάται την πιθανότητα αυτονόμησης αυτών των ενόπλων ακόμη και εναντίον της κατοχής.