ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ δεν αλλάζουν τίποτε, αλλά μετεκλογικά μπορεί ν' αλλάξουν πρόεδρο και ηγετική ομάδα. Πολιτική όμως αποκλείεται, ούτε πριν, ούτε μετά.

Η φράση ίσως να ταιριάζει και στα δυο «μεγάλα» κόμματα, πλην όμως αναφέρεται στο ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα στην περίφημη διαδοχολογία, που φέρεται να τερμάτισε ο Γιώργος Παπανδρέου, με τέτοιο όμως τρόπο, που επί της ουσίας... μόλις ξεκίνησε.

Διότι και το Σημίτη στηρίζει - όπως λέει - και τους θεσμούς, αλλά προεκλογικά. Μετά τις εκλογές, όλ' αυτά μπορεί ν' αλλάξουν. Αλλωστε, έτσι συνηθίζεται στις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Και πολύ περισσότερο στην πολιτική πρακτική αυτού του κόμματος.

Και βέβαια όταν επιδιώκεις να αλλάξεις την κοινή γνώμη, χωρίς να αλλάξεις πολιτική, μόνο σε συμβουλές, όπως αυτή για «θεαματικές πρωτοβουλίες» που έδωσε ο Απόστολος Κακλαμάνης ή σε επικοινωνιακά «κολπάκια», επιπέδου Πρωτόπαππα και Αράπογλου, μπορείς να καταφύγεις.

Ας τους αφήσουμε λοιπόν να «ανανεώνουν» τα ψηφοδέλτιά τους μέσα σε ένα όργιο αλληλομαχαιρωμάτων και χτυπημάτων κάτω από τη μέση, γνωρίζοντας πως το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πάλι... ΠΑΣΟΚ.

ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ δράση! Είναι η κριτική που άσκησε ο Τζορτζ Μπους από τη Βρετανία, στους Γαλλογερμανούς και στον ΟΗΕ, σχετικά με τη στάση που κρατούν στο θέμα του Ιράκ. Προφανώς ξέχασε τη Γιουγκοσλαβία και τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου.

Γιατί εκεί η δράση που ανέλαβαν δεν ήταν καθόλου λίγη και υπήρξε επαρκώς καταστροφική για τις χώρες που μπήκαν στο στόχαστρο του ΝΑΤΟ.

Πάντως, είναι άδικος ο ένοικος του Λευκού Οίκου. Κανένα πρόβλημα δεν έχουν στην ανάληψη δράσης οι Ευρωπαίοι λυκοσύμμαχοί του. Αλλωστε ο Ευρωστρατός ετοιμάζεται ήδη και δεν τον δημιουργούν για όργανο παρατήρησης.

Μάλλον στη διανομή των κερδών από την εκμετάλλευση του ιρακινού πετρελαίου πρέπει να στρέψει την προσοχή του ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αν θέλει να δει τους άλλοτε «συναγωνιστές» και άλλοτε «ανταγωνιστές» του, να αποκτούν μεγαλύτερη -ευαισθησία στις εκκλήσεις του.