Πολεμικοί Ολυμπιακοί Αγώνες!
Κυριακή 30 Νοέμβρη 2003

«

Θέσεις!», «Ετοιμοι!», «Πυρ!», «Μπαμ!». Παραγγέλματα Ολυμπιακών Αγώνων; Αφέτες, που ξεκινάνε τις κούρσες; Γελιέστε! Παραγγέλματα ΝΑΤΟικών μηχανισμών. Παραγγέλματα ΝΑΤΟικών αγώνων! Αγώνων, που θα μείνουν στην ιστορία σαν αγώνες δοκιμής νέων μεθόδων και νέων όπλων άσκησης αυταρχικής κρατικής βίας. Αγώνες πολεμικών ασκήσεων. Αγώνες για επιβολή της παγκόσμιας φασιστικής εκστρατείας της παγκοσμιοποιημένης μονοκρατορίας. Αγώνες - ντροπή για τους Αγώνες των αθλητών, για τους δρόμους ταχύτητας, για το πέταμα των ακοντίων, για το μήκος και το ύψος των αλμάτων...

Στην Αθήνα, το 2004, δε θα δούμε όμορφη αθλητική άμιλλα, θα δούμε τη συνέχεια της εισβολής της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ... θα δούμε νέα αντιαεροπορικά - αντιβαλλιστικά συστήματα, θα δούμε τανκ και αεροπλάνα, θα δούμε πολεμικά πλοία στα λιμάνια. Κανόνια στραμμένα προς κάθε κατεύθυνση. Κάμερες στραμμένες προς κάθε κατεύθυνση. Θα νιώσουμε τις κάννες των οπλοπολυβόλων στη ράχη μας. Θα δούμε χιλιάδες στρατιώτες και χιλιάδες αστυνομικούς. Θα δούμε ιδιωτικές αστυνομίες, πράκτορες, κατασκόπους, ελεύθερους σκοπευτές και ελεύθερους εκτελεστές!

Εκείνο που δε θα δούμε είναι αθλητές και αθλητισμό. Δε θα δούμε όμορφα κορίτσια και όμορφα αγόρια να προσπαθούν το ένα να περάσει το άλλο μέσα σε υγιή, όπως λέμε, πλαίσια και υγιείς κανόνες. Δε θα δούμε «σπάσιμο» αθλητικών ρεκόρ. Αλματα «επί κοντώ» να πιάνουν τους ουρανούς. «400άρια» να εξαφανίζουν τις αποστάσεις. Μαραθωνοδρόμους να ξεπερνάνε τις ανθρώπινες αντοχές.

Οι Αγώνες της Αθήνας θα μείνουν στην ιστορία σαν αγώνες φυλακισμένων αθλητών και φυλακισμένων θεατών. Για κάθε αθλητή, τέσσερις στρατιώτες. Για κάθε θεατή, δέκα. Διπλά τείχη από μπετόν και ατσάλι γύρω - γύρω από τους αθλητές και τους συνοδούς τους. Ηλεκτρονικός έλεγχος, δακτυλικά αποτυπώματα, ελικόπτερα και σκυλιά για τους θεατές. Το Γκουαντανάμο φαντάζει φυλακές ανηλίκων. Δρόμοι, πλατείες, περιοχές ολόκληρες κλειστές. Για να πας σπίτι σου, θα περνάς από αστυνομικά μπλόκα και εξονυχιστικό έλεγχο, όπως στην Κατοχή. Ισως επιβληθεί νυχτερινή απαγόρευση και συσκότιση...

Τελικά, για ποιον γίνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Υπάρχει, λέτε, έστω και ένας σοβαρός άνθρωπος σε τούτη τη χώρα, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, που να πιστεύει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, πια, γίνονται για τον άνθρωπο και τον αθλητισμό; Τα προσχήματα έχουν - χρόνια τώρα - καταρρεύσει. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αγώνες των μεγάλων εταιριών και του κέρδους. Είναι πολιτικός και οικονομικός τζόγος. Είναι ευκαιρία πολεμικών ασκήσεων. Περίοδος αναστολής δημοκρατικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών.

Τι δουλιά έχουν η «Mossad», η CIA, η Europol, η Scotland Yard και το FBI, με την αφή της Ολυμπιακής φλόγας; Τι δουλιά έχει ο αθλητισμός με τις βρωμιές της CIA και του Μπιν Λάντεν; Τι δουλιά έχουν τα «Αβακς» και οι αντιαεροπορικοί πύραυλοι με το «καλώς αγωνίζεσθαι»; Οι άθλιοι, οι φασίστες, οι παραγγελιοδόχοι των πολεμικών και αστυνομικών βιομηχανιών δημιούργησαν την τρομοκρατία και στη συνέχεια την έκαναν Ολυμπιακό αγώνισμα; Κανένας, πια, δε μιλάει για τους αθλητές και τις επιδόσεις τους. Ολοι φροντίζουν για τα στρατιωτικά και αστυνομικά μέτρα. Ολοι αγωνιούν για τις νέες «παραγγελίες». Για τις νέες συμβάσεις πολυεθνικών στρατών και πολυεθνικών κατασταλτικών μηχανισμών.

Κανένας, όμως, δεν είναι αθώος! Η ευθύνη μάς βαρύνει όλους. Οποιος δε συμφωνεί και κρατάει το στόμα του κλειστό, το κάνει είτε από συμφέρον είτε από φόβο. Και στις δυο περιπτώσεις, ένοχος είναι! Οι εικόνες που παρακολουθούμε και οι στιγμές που θα ζήσουμε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι προσβολή για τον άνθρωπο. Ολοι, πια, ξέρουμε, πως δεν είναι ο γαλατάς που μας βαράει την πόρτα. Είναι ο πράκτορας, που μας χώνει την κάννη στο στόμα και μας λέει να το βουλώσουμε! Οι πολεμικές νυχτερινές ασκήσεις για εμάς γίνονται. Το κλείσιμο των συνόρων εμάς αφορά. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, που θεσμοθετούνται, οργανώνονται και τελειοποιούνται, εμάς στοχεύουν. Εμάς τους εργάτες, αλλά και τους διανοούμενους. Η επιβολή των έκτακτων μέτρων όλους μας αφορά. Η σιωπή, για όσους σιωπούνε, εκθέτει...


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ