Το ΚΚΕ συμπληρώνει 85 χρόνια ζωής και δράσης. Το «αρχαιότερο», αλλά ταυτόχρονα και το πιο νέο κόμμα στην ελληνική κοινωνία. Από την ίδρυσή του, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Είναι το νεότερο κόμμα, γιατί σκοπός της ύπαρξης και δράσης του είναι η καθοδήγηση της πάλης της εργατικής τάξης, για την απελευθέρωση της ίδιας και όλων των άλλων καταπιεσμένων από την εκμετάλλευση, για το πέρασμα ολόκληρης της κοινωνίας από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας. Είναι ο φορέας των πιο νέων, των πιο φρέσκων ιδεών, των ακαταμάχητων και αθάνατων στο πέρασμα της Ιστορίας, που απορρέουν από την κοσμοθεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, την οποία θεμελίωσαν οι κλασικοί αυτής της θεωρίας, Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν. Ο μαρξισμός - λενινισμός, πηγή της ιδεολογίας, της πολιτικής και της επαναστατικής δράσης του ΚΚΕ, είναι, ταυτόχρονα, η πηγή η οποία αναβλύζει τη δύναμη που επέδειξαν και έχουν οι κομμουνιστές, όχι μόνο με την αντοχή τους στη θυελλώδη νεότερη εποχή του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα, αλλά και στην πρωτοπόρα παρουσία και δράση τους σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα του λαού και, κυρίως, σ' όλες τις κορυφαίες στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας, στον 20ό αιώνα.

Η ίδρυση του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ), του κόμματος του προλεταριάτου στην Ελλάδα, συνοδεύτηκε από την πρώτη στιγμή, μέσα στο 1ο Ιδρυτικό του Συνέδριο, από την επιμονή εξασφάλισης του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας του ως κόμματος επαναστατικού - διεθνιστικού, που παλεύει για το σοσιαλισμό και την εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Ιδρύθηκε, ακριβώς γιατί είχε συνειδητοποιηθεί η αναγκαιότητα της πάλης για το σοσιαλισμό, η αναγκαιότητα της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού. Αναγκαιότητα που ήταν επίκαιρη για την αντικατάσταση του ιστορικά ξεπερασμένου καπιταλισμού. Και που συνεχίζει να είναι επίκαιρη παρά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ, γεγονός που τροφοδότησε την πλέον άκρατη επίθεση του κεφαλαίου και την πιο άγρια αντισοσιαλιστική και αντικομμουνιστική προπαγάνδα από τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, του ιμπεριαλισμού και των «αριστερών απολογητών» του συστήματος.

Η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη δε μηδενίζει τον τεράστιο ρόλο και την προσφορά στην ανθρωπότητα της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών. Η υπεράσπιση της προσφοράς του σοσιαλιστικού συστήματος, με αντικειμενικότητα, είναι σήμερα αδήριτη ανάγκη. Αποτελεί για τους λαούς δυνατό όπλο στην πάλη κατά του ιμπεριαλισμού, που προσπαθεί να μηδενίσει και να διαστρέψει τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, με προφανή στόχο να αδυνατίσει και να «γονατίσει», κάθε προσπάθεια λαϊκής συσπείρωσης, αντίστασης στην πολιτική και τα επιθετικά του σχέδια. Η ανατροπή του σοσιαλιστικού δεν αλλάζει στο παραμικρό την ακλόνητη πεποίθηση και πίστη μας στη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική, ως ιστορική αναγκαιότητα και δυνατότητα.

Ο σοσιαλισμός δεν απέτυχε. Ανατράπηκε, έχασε μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο. Μπορεί να ανέκοψε προσωρινά την επαναστατική πορεία των οικοδόμων του σοσιαλισμού και του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Αναφωνούσαν τότε οι αστοί και οι διάφοροι απολογητές τους, περί κοσμογονικών αλλαγών που θα απελευθέρωναν την ανθρώπινη δύναμη για να μεγαλουργήσει! Που θέλησαν να επιβάλουν την άποψη πως μια προσωρινή νίκη τους σε μια μάχη σημαίνει ότι κέρδισαν οριστικά τον ταξικό πόλεμο. Τους διαψεύδει η ίδια η δική τους πραγματικότητα. Η απελευθέρωση της δύναμης που θα μεγαλουργούσε ήταν και είναι η αχαλίνωτη επίθεση του χρηματιστικού κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τους λαούς της Γης. Η αδίστακτη δράση για την ολοένα στυγνότερη εκμετάλλευση, που, όταν στραγγίζει τον ιδρώτα των ανθρώπων του μόχθου και δεν ξεδιψά, παίρνει το αίμα τους με τους πολέμους που σπέρνει, για να μεγαλώσει την κυριαρχία του. Που, όσο ο πλούτος που παράγουν οι λαοί και τους τον κλέβουν αυξάνεται, τόσο η φτώχεια και η εξαθλίωση οδηγούν σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε θάνατο παιδιών από την πείνα, σε θηλιά που σφίγγει ασφυκτικά στο λαιμό των απλών ανθρώπων του μόχθου, πνίγοντας τον αέρα της ζωής τους. Η πιο ασύδοτη ελευθερία των αστών έγινε η πιο αβάσταχτη σκλαβιά των καταπιεσμένων. Και τώρα ξέρουν καλύτερα από ποτέ τι ήταν και για ποιον ο σοσιαλισμός.

Ο 20ός αιώνας πέρασε στην ιστορία ως ο αιώνας που σφραγίστηκε από την πρώτη, μεγάλη και ιστορική απόπειρα της ανθρώπινης κοινωνίας να αποτινάξει τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και να αποκτήσει την ανεπανάληπτη, πολύτιμη πείρα, ώστε να πραγματοποιήσει το άλμα του σοσιαλισμού στην πορεία για την κομμουνιστική κοινωνία. Και ακριβώς αυτή την απόπειρα επιδιώκει να διαγράψει ο καπιταλισμός από τις λαϊκές συνειδήσεις με κάθε μέσο, προκειμένου να τις υποτάξει στη δική του βαρβαρότητα. Μόνο που σχετικά με το «τέλος της ιστορίας» τούς διέψευσε η ίδια η ιστορία που πολύ γρήγορα ανέτρεψε αυτή τη σαθρή θεωρία.

Η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων πασχίζει με κάθε μέσο, από την κρατική τρομοκρατία έως τους σύγχρονους πολέμους, να υποτάξει τους λαούς στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Μα η ιστορία των κοινωνιών δεν είπε ακόμη την τελευταία της λέξη. Η απελευθέρωση των λαών, με πρωτοπόρα δύναμη την εργατική τάξη, μπορεί να μετουσιώνει σε υλική δύναμη ανατροπής του ιστορικά ξεπερασμένου καπιταλισμού γεγονότα σαν αυτά με τα οποία έβαλε τη σφραγίδα του το σοσιαλιστικό σύστημα στις παγκόσμιες εξελίξεις στον 20ό αιώνα. Η ίδια η πραγματικότητα της νεοταξίτικης βαρβαρότητας είναι αδιάψευστος μάρτυρας που κατέρριψε τις θεωρίες του «τέλους της ιστορίας». Η ταξική πάλη αναπτύσσεται σ' όλες τις χώρες και συντονίζεται διεθνώς. Αδύνατα ακόμη, χωρίς ξεκάθαρο ίσως προσανατολισμό για τον τελικό σκοπό. Αλλά, ο αγώνας συνεχίζεται. Και μέσα από τον κοινωνικοπολιτικό αγώνα θα ξεκαθαρίζεται ολοένα το τοπίο από την ομίχλη του συμβιβασμού, που σηκώνουν διάφοροι ρεαλιστές δήθεν φίλοι του λαού, και θα ξεπροβάλλει πιο ξεκάθαρα η προοπτική του σοσιαλισμού. Γιατί, πράγματι χαμένος αγώνας δεν υπάρχει. Το δίκιο του είναι που γεννά την ελπίδα για το ιστορικά καινούριο που ακόμη δεν ήρθε μα θα 'ρθει στα σίγουρα. Και ο λαός μας, έχοντας την πείρα των αγώνων που έγραψε το εργατικό κίνημα της χώρας, έχοντας σαν οδηγό την πείρα της παγκόσμιας ιστορικής εξέλιξης που γέννησε το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας, τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση που σήμανε το πέρασμα της ανθρωπότητας από την προϊστορία των εκμεταλλευτικών κοινωνιών στην ιστορία της κατάργησης της εκμετάλλευσης και την πορεία κατάργησης των τάξεων, μπορεί, οικοδομώντας σήμερα το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο πάλης για το σοσιαλισμό, να ανοίξει το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Ο 21ος αιώνας μπορεί να είναι ο αιώνας της ανασύνταξης των επαναστατικών δυνάμεων, της απόκρουσης της επίθεσης του διεθνούς κεφαλαίου, της αποφασιστικής αντεπίθεσης. Θα είναι ο αιώνας μιας καινούριας ανόδου του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος και μιας νέας σειράς κοινωνικών επαναστάσεων.

Γι' αυτό και η ανάδειξη και η αταλάντευτη ιδεολογικοπολιτική και προπαγανδιστική δουλιά, για την προσφορά, το ρόλο και τα επιτεύγματά του, αποτελούν συστατικό στοιχείο της καθημερινής ταξικής πάλης, αναπόσπαστα δεμένο με την προοπτική που η εργατική τάξη και ο λαός μας θα χτίζουν το δικό τους μέλλον σε μια κοινωνία που η ευημερία και η ανάπτυξη όλων των ανθρώπων είναι προϋπόθεση για την ατομική ευημερία και την ανάπτυξη της προσωπικότητας των οικοδόμων της. Εκεί που ο καθένας θα είναι για όλους και όλοι για τον καθένα. Αυτή την πραγματικότητα οικοδομούσαν στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, αυτή ανακόπηκε με την αντεπανάσταση.

Οι κατακτήσεις των οικοδόμων του σοσιαλισμού, κατακτήσεις για την παγκόσμια εργατική τάξη και όλους τους λαούς, μπορούν να γίνονται μια από τις υλικές προϋποθέσεις της δικής μας δράσης, μια από τις προϋποθέσεις εκείνες που μπορούν όχι να ξαναζωντανέψουν απλά το όραμα του σοσιαλισμού, αλλά να επιδρούν στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, έτσι ώστε συσπειρωμένοι στις διεκδικήσεις πάνω στα άμεσα προβλήματα, να βλέπουν και να παλεύουν την προοπτική του σοσιαλισμού.

Η υπεράσπιση του σοσιαλισμού, η αδιάλλακτη αντιμετώπιση όλης της αντισοσιαλιστικής και αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, η οποία ξεκίνησε μετά τις ανατροπές και συνεχίζεται στις μέρες μας αμείωτα, είναι συστατικό στοιχείο της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης. Ακριβώς γιατί η αναζωογόνηση των ιδανικών του σοσιαλισμού, η προβολή και υπεράσπιση των κατακτήσεών του, αλλά και αυτής της προοπτικής, είναι ένα από τα αντίβαρα στη σημερινή καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, που η αστική τάξη θέλει να αφαιρέσει όχι μόνο ως όραμα, αλλά και ως προοπτική της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης, επειδή ακριβώς αυτό ευνουχίζει την ίδια την ταξική πάλη από το κύριο, το ζήτημα της εξουσίας και τον τελικό σκοπό, την οικοδόμηση της αταξικής κοινωνίας. Στη 85η επέτειο από την ίδρυση του ΚΚΕ, παρουσιάζουμε ένα μικρό ιστορικό με τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, ως συμβολή στην υπόθεση της ενίσχυσης της καθημερινής λαϊκής πάλης και της προοπτικής της σοσιαλιστικής κοινωνίας που θα απαλλάξει τους απλούς ανθρώπους του μόχθου από τη σημερινή βαρβαρότητα. Δεν είναι απλά το όραμά μας, είναι η πραγματικότητα που μόνο ο λαός μας, συσπειρωμένος στο δικό του κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, μπορεί να φέρει, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ.