Προφανώς και δεν πίστευαν τα όσα έλεγαν. Τα είπαν και τα υποστήριξαν, όμως. Αρα, γνωρίζουν ελληνικά και καταλαβαίνουν τι λέει ο σχετικός νόμος, αλλά το γεγονός αυτό δεν τους απαλλάσσει από τη χρήση φαιδρών και γελοίων επιχειρημάτων και τα όσα συνεπάγεται το γεγονός αυτό. Για τους διευθυντές ειδήσεων των τηλεοπτικών καναλιών είναι ο λόγος, οι οποίοι, στην προχτεσινή παρουσία τους στην ολομέλεια του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, είπαν τα εξής, επιχειρώντας να δικαιολογήσουν τις προκλητικές και κατάφωρες διακρίσεις σε βάρος των «μικρών» κομμάτων: Ο νόμος υποχρεώνει τη διασφάλιση της πολιτικής πολυφωνίας, «για κάθε ζήτημα που καθίσταται αντικείμενο πολιτικής αντιδικίας». Αυτό και κάνουμε.

Μα τι λένε, ίσως σκεφτείτε. Αφού, δεν υπάρχει ούτε ένα θέμα στη Βουλή ή την Ευρωβουλή, για το οποίο να μη διαφώνησε το ΚΚΕ με τις κυρίαρχες αντιλήψεις και, επομένως, να μην έγινε «αντικείμενο πολιτικής αντιδικίας». Οι απόψεις του, όμως - όπως και άλλων κομμάτων - συνήθως δεν εμφανίζονται και αποσιωπώνται από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, κυρίως των ιδιωτικών καναλιών. Σωστές είναι οι σκέψεις σας. Τι γίνεται, όμως, εάν δώσουμε μιαν άλλη ερμηνεία στον όρο «πολιτική αντιδικία»; Για παράδειγμα, δικαστική αντιδικία ή αντιδικία, που φτάνει μέχρι και τη χειροδικία; Πόσες φορές διαφώνησε το ΚΚΕ στη Βουλή, καταφεύγοντας ταυτόχρονα στα δικαστήρια ή μεταβάλλοντας το Κοινοβούλιο σε αρένα;

Αυτά είναι γελοιότητες, θα πείτε. Αυτό λέμε κι εμείς.