2. Να ξεχαστούν όσοι σπέρνουν την αμφιβολία, την πιο επικίνδυνη αρρώστια, την οποία παίζουν στα δάχτυλα οι τεχνικοί της εξουσίας.
3. Να ξεχαστούν αυτοί που, μπαίνοντας στο κίνημα, κατάλαβαν γρήγορα πως βρέθηκαν σε μια ιστορία που δε χωράνε κι αντί να διαλέξουν το δικαίωμα της εξόδου, προσπάθησαν να χωρέσει το κίνημα μέσα τους. Πράξη τρελή, αλαζονική που της άξιζε η χειρότερη των απαντήσεων.
4. Να ξεχαστούν τα ονόματα όσων χρησιμοποίησαν το θολό πέρασμά τους από το κίνημα για να χτυπήσουν την πόρτα για μια θεσούλα (έτσι το λένε ακόμη) μέσα στην αγκαλιά του διώκτη τους, που ο ήλιος ο κυκλοδίωκτος του Αντρέα Κάλβου πάντοτε τον ξεσκέπαζε και θα τον ξεσκεπάζει.
5. Να ξεχαστούν όσοι δεν κατάλαβαν τη δύναμη της Αριστεράς (αυτό αφορά γνωστούς εμπόρους ζωγράφους), όπως ακριβώς την απεικόνισε ένας ανώνυμος ζωγράφος. Περί αγιογραφίας πρόκειται: Ο Αγιος Γεώργιος, ενώ ορμάει να ελευθερώσει την κόρη, που υποτίθεται ότι έχει αιχμαλωτίσει ο Δράκος, με έκπληξη βλέπει πως η κόρη κρατά τον Δράκο από το λαιμό μ' ένα μαντίλι και τον πηγαίνει βόλτα. Ογδόντα πέντε χρόνια η Αριστερά βγάζει τον Δράκο βόλτα.
6. Να ξεχαστούν οι κάθε λογής συνεργάτες δυνάμεων κατοχής, αρχίζοντας από τα τάγματα ασφαλείας με τους Γερμανούς έως τους συνεργάτες της χούντας. Να ξεχαστούν όλοι οι χαφιέδες που έμπαιναν στα σπίτια λαϊκών αγωνιστών, ψάχνοντας και εξευτελίζοντας οικογένειες στο όνομα μιας διαταγής που είχαν λάβει άνωθεν, όπως έλεγαν.
7. Να ξεχαστούν όσοι βασάνιζαν αγωνιστές μέσα στις φυλακές και εξορίες, ανθρωπάκια φτηνά που τα διαπερνά το σύνδρομο της συμμορίας. Δε χωράει συγγνώμη ο τάφος, δεν παραγράφεται η αγωνία.
8. Να ξεχαστούν όλοι οι αστοί που πίστεψαν πως το δικαίωμα της εμφάνισης του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Μεταπολίτευση ήταν μια παραχώρηση δική τους, με κριτήρια πρώτα χριστιανικά και έπειτα της μεγαλόθυμης δημοκρατίας. Αυτή η κατάσταση της τυφλότητας των αστών τούς είχε κάνει να μη βλέπουν τον συνάνθρωπό τους όπως ακριβώς είναι, αλλά όπως ήθελαν αυτοί να είναι. Ιλουστρασιόν μετριότητες, που δε συγχώρεσαν ποτέ στους λαϊκούς αγωνιστές ότι, παρόλο το κυνηγητό, μορφώθηκαν μόνοι τους, μεγάλωσαν τα παιδιά τους κι όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν οι μόνοι που έλεγαν τα πράγματα με τ' όνομά τους.
9. Να ξεχαστούν όσοι ζωγράφοι, ποιητές, μουσικοί δε μοίρασαν το δώρο που είχαν στα σπλάχνα τους στους συνανθρώπους τους, αλλά το πούλησαν σε τιμή ευκαιρίας και έγιναν διασκεδαστές, καραγκιόζηδες, μυστικοσύμβουλοι και στηρίγματα του αντεστραμμένου κόσμου, δίχως το ελάχιστο ίχνος που αφήνει η ντροπή επάνω σου όταν σε χαράζει.
10. Να ξεχαστούν όσα ονόματα δημοσιογράφων, πολιτικών, στελεχών κομμάτων αναμείχθηκαν σε οικονομικά σκάνδαλα και δεν επισκέφθηκαν ούτε μία μέρα τις φυλακές Κορυδαλλού. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τολμούν και γυρίζουν ανάμεσά μας, με μάτι που γυαλίζει σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
11. Να ξεχαστούν οι γνωστοί ρασοφόροι που, συμφωνώντας με τη γενική ψευδαίσθηση του καπιταλισμού, λατρεύουν το θάνατο σαν το πολυτιμότερο γεγονός που μπορεί να μας συμβεί. Αποκαλούν όνειρο απατηλό και τρεμάμενο αυτή τη ζωή και τη σκεπάζουν με όσο χώμα μπορούν.
12. Ολους αυτούς θα τους θυμόμαστε σαν ανθρωποειδή, που κάποτε πέρασαν από δίπλα μας και νόμιζαν πως μας βώόμισαν με τη σκιερή παρουσία τους. Οχι, έτσι κι αλλιώς θα ξεχαστούν. Να ξεχαστούν!