Ν' αναποδογυρίσει την πραγματικότητα που βιώνει η ελληνική ύπαιθρος, για να κρύψει τα ολέθρια αποτελέσματα της αντιαγροτικής πολιτικής που εφαρμόζει, επιχειρεί, στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μόλις προχτές, ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι το αγροτικό εισόδημα αυξάνεται, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινείται, το τελευταίο διάστημα, και «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα» πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας.

Βεβαίως, οι αγρότες ξέρουν τι έχουν στην τσέπη τους κι είναι δύσκολο να ξεγελαστούν από τους κυβερνητικούς ψευταράδες. Επειδή, όμως, μπορεί να τους πιστέψουν κάποιοι από τους κατοίκους των μεγαλουπόλεων, που δε γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση στην ύπαιθρο - ίσως σ' αυτούς ν' απευθύνονται ψευδόμενοι ο πρωθυπουργός και οι υπεύθυνοι του υπουργείου Γεωργίας - θ' αναφέρουμε μερικά στοιχεία, που αποδεικνύουν το αντίθετο από ό,τι υποστηρίζει η κυβέρνηση.

Στην τελευταία δεκαετία διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ - κατά την οποία επί οκτώ, περίπου, χρόνια πρωθυπουργός είναι ο Κ. Σημίτης - έχουμε:

• Μεγάλη μείωση του ενεργού αγροτικού δυναμικού, που έπεσε, πλέον, στο 16,7% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 1993 υπήρχαν 794.000 αγροτικά νοικοκυριά, (ποσοστό 19,3%) και στις αρχές του 1996, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Κ. Σημίτης, ήταν 782.000 (18,4%), ενώ σήμερα έμειναν περί τα 700.000 (16,7%). Οπως δείχνουν τα στοιχεία, μέσα σε δέκα χρόνια κοντά στις 100.000 αγροτικά νοικοκυριά - πάνω από 80.000 επί πρωθυπουργίας Σημίτη - ξεκληρίστηκαν κι εγκατέλειψαν την αγροτική απασχόληση. (Να σημειώσουμε ότι άλλα 100.000, περίπου, ξεκληρίστηκαν στα 3,5 χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς το 1990 υπήρχαν στην Ελλάδα 890.000 αγροτικά νοικοκυριά, ποσοστό 22,2% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας.) Οι περισσότεροι από τους 200.000, περίπου, ξεκληρισμένους, της τελευταίας 12ετίας των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έμειναν άνεργοι να περιφέρονται σαν τις «άδικες κατάρες» στις ελληνικές μεγαλουπόλεις για να βρουν δουλιά, ή ν' αναγκάζονται να ξενιτευτούν στη Γερμανία κι αλλού, δημιουργώντας και διογκώνοντας ένα νέο «κύμα» μετανάστευσης.

Οι κυβερνώντες - όπως και οι αντιπολιτευόμενοι της ΝΔ - δεν κρύβουν, μάλιστα, ότι στόχος τους είναι να μειώσουν κι άλλο το ποσοστό του αγροτικού δυναμικού της χώρας, κατεβάζοντάς το κοντά στο 7%-8%. Δε λένε, όμως, τι θ' απογίνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες που θ' αναγκαστούν να φύγουν από το χωράφι και να εγκαταλείψουν το χωριό τους. Τη μόνη προοπτική που δίνουν σ' αυτούς είναι η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση.

• Από 9% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος (ΑΕΠ) που ήταν το αγροτικό εισόδημα, έπεσε κάτω από 7%. Τούτο, όπως είναι διαμορφωμένη και λειτουργεί η ελληνική οικονομία, σημαίνει υποβάθμιση της αγροτικής οικονομίας, με άμεσα αρνητικά αποτελέσματα για τους αγρότες, αλλά και γενικότερα, για τον ελληνικό λαό. Διότι με υποβαθμισμένη την αγροτική οικονομία στη χώρα μας, ο λαός μας δε διασφαλίζει φτηνή και υγιεινή διατροφή.
• Μείωση του πραγματικού αγροτικού εισοδήματος. Και τούτο διότι οι τιμές παραγωγού των αγροτικών προϊόντων παραμένουν στα επίπεδα του τέλους της δεκαετίας του '80, ή και χαμηλότερα, ενώ το κόστος παραγωγής έχει εκτοξευτεί στα ύψη, με τις συνεχείς ανατιμήσεις στα γεωργικά μέσα και εφόδια (σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, καύσιμα, μηχανήματα κ.ά.) Είναι χαρακτηριστικό ότι η φετινή τιμή του βαμβακιού, που, σύμφωνα με τους αρμόδιους του υπουργείου Γεωργίας θεωρείται η υψηλότερη των τελευταίων 8 χρόνων, υπολείπεται εκείνης που απολάμβαναν οι βαμβακοπαραγωγοί πριν από δέκα χρόνια, ενώ ο βαμβακόσπορος έφτασε να πουλιέται 2.500 δρχ. το κιλό κι ανάλογα αυξήθηκαν όλα τα άλλα καλλιεργητικά έξοδα.
• Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αγροτικών προϊόντων ξεπερνάει, πλέον, τα 700 δισ. δρχ. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα, αν και χώρα με τεράστιες ποσοτικές και ποιοτικές παραγωγικές δυνατότητες, εξάγει ελάχιστα και εισάγει πλήθος αγροτικών προϊόντων. Και τούτο διότι η Ευρωπαϊκή Ενωση - με τη συναπόφαση και της ελληνικής κυβέρνησης - επιβάλλει στρεμματικούς περιορισμούς στις καλλιέργειες και ποσοστώσεις στη φυτική και ζωική παραγωγή, ενώ οι κυβερνώντες κάνουν ό,τι μπορούν για να χάνονται αγορές για τα ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό.

Αλλά, αυτά που «λένε» οι αριθμοί, τα βλέπουν και τα μάτια όσων ζουν στην ελληνική επαρχία. αλλά και όσων επισκέπτονται την ύπαιθρο. Η ζωή στο χωριό είναι δύσκολη και καθημερινά δυσκολεύει περισσότερο. Το καταλαβαίνεις βλέποντας το καφενείο να κλείνει αποβραδίς, επειδή ο κόσμος δεν έχει λεφτά να ξοδέψει ούτε για ένα κρασί, για ένα τσίπουρο. Το μπακάλικο να ξανανοίγει τα παλιά δεφτέρια με τα βερεσέδια. Τους γέροντες να μην έχουν να πληρώσουν για το καθημερινό καρβέλι και τη συμμετοχή τους στα φάρμακα. Το δημοτικό σχολείο να μην έχει μαθητές, το αγροτικό ιατρείο να είναι χωρίς γιατρό. Την κάθε οικογένεια να έχει έναν, ή και περισσότερους ξενιτεμένους. Το νιώθεις βλέποντας την οργή στα μάτια των ξωμάχων.

Το ζητούμενο είναι αυτή η οργή να εξελιχθεί σε τιμωρία των ενόχων προσεχώς στην κάλπη. Ολων των ενόχων. Και των σημερινών κυβερνώντων και των φιλοδοξούντων να τους αντικαταστήσουν για να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Σίγουρη και ωφέλιμη εναλλακτική λύση υπάρχει και είναι η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ...