Ο πρωθυπουργός έθεσε εκ νέου το θέμα στον Μπλερ, επιμένοντας φυσικά στην αδιέξοδη και επικίνδυνη πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, δηλαδή στο να μη θέτει ζήτημα ιδιοκτησίας, αλλά «κοινής» επανέκθεσης των Γλυπτών στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης, το οποίο, «παρεμπιπτόντως», επιχειρείται να χτιστεί καταστρέφοντας τις αρχαιότητες στου Μακρυγιάννη. Το ...«νέο» που προκύπτει είναι η αποδοχή από τον Μπλερ της «πρότασης» Σημίτη για κοινή συνομιλία του Ελληνα υπουργού Πολιτισμού με τη Βρετανίδα ομόλογό του. Ισως αυτή η αποδοχή να σήμαινε κάτι, αν ο Κ. Σημίτης, σε ερώτηση δημοσιογράφου για το πώς βλέπει ο Βρετανός πρωθυπουργός την ελληνική πρόταση για «επιστροφή» δεν απαντούσε «ο κ. Μπλερ μένει στη θέση του, αλλά πάμε να συζητήσουμε πολιτικά πια τώρα το θέμα»! Δηλαδή ...«κουβέντα να γίνεται» και οι Βρετανοί να κερδίζουν χρόνο.
Το πρώτο σχόλιο του Ε. Βενιζέλου ήταν μάλλον «χλιαρό», αφού θύμισε μεταξύ άλλων ότι έχει «και άλλες φορές συζητήσει το ζήτημα με τη Βρετανίδα συνάδελφό μου, τώρα όμως θα το συζητήσουμε και πάλι κατ' εντολή των Πρωθυπουργών μας και αυτό προσδίδει ιδιαίτερο πολιτικό βάρος στη διαδικασία αυτή».