«Αξιος εστί». Αυτήν την ομόφωνη εκτίμηση - με την οποία υπερτιτλίζεται το βιβλίο «Ο Μίκης Θεοδωράκης αφηγείται τη ζωή του στον Γ. Π. Μαλούχο και συνθέτει την ιστορία της νεότερης Ελλάδας» - εξέφρασαν χτες, μιλώντας για τον κορυφαίο συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τόμου του βιβλίου, ο Επίτιμος πρόεδρος του ΚΚΕ Χ. Φλωράκης, οι πρόεδροι της ΝΔ και του ΣΥΝ Κ. Καραμανλής και Ν. Κωνσταντόπουλος, αντίστοιχα, και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κάρολος Παπούλιας.

Στην παρουσίαση του βιβλίου, την οποία οργάνωσαν ο ΣΚΑΪ και οι εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη, παρόντες, μεταξύ πολλών άλλων εκπροσώπων των κομμάτων, ήταν οι: Κ. Μητσοτάκης, Τζ. Τζαννετάκης, Κώστας Λαλιώτης, Προκ. Παυλόπουλος, Β. Μεϊμαράκης, Μιλένα Αποστολάκη, ενώ από το ΚΚΕ, τον Χ. Φλωράκη συνόδευαν οι Ηλίας Λέγγερης (μέλος της ΚΕ) και Χρήστος Τσιντζιλώνης (Ιστορικό Τμήμα της ΚΕ).

Μετά από χαιρετισμό εκπροσώπων των εκδοτών του βιβλίου, ο συγγραφέας του, Γ. Μαλούχος, συντόνισε τις ομιλίες των πολιτικών.

Πρώτος το λόγο πήρε ο Κ. Παπούλιας, ο οποίος, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Ο,τι και να πεις για τον Μίκη Θεοδωράκη, δεν αρκεί. Μόνον η μουσική του αρκεί για να τα πει όλα, γιατί κυλά στο αίμα όλου του ελληνικού λαού. Ο Μίκης έγραψε μουσική για να αλλάξει τον κόσμο. Αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος και δίχασε όσο κανένας άλλος»... Ο Ν. Κωνσταντόπουλος σημείωσε ότι ο Μ. Θεοδωράκης με το έργο του «διαμόρφωσε τον πολιτισμό μας...».

Μετά από μια ηχογραφημένη, στο παρελθόν, κρίση του Μάνου Χατζιδάκι για τον ομότεχνο φίλο του, το λόγο πήρε ο Χαρίλαος Φλωράκης, λέγοντας: «Δε σας κρύβω ότι βασανιζόμουν τι θα πω για τον Μίκη. Φοβάμαι, μην πω κάτι και τον φτωχύνω. Είμαι σύμφωνος με όσα ειπώθηκαν. Θα πω μόνο κάτι, που βρήκα στο βιβλίο και το οποίο έχει για μένα ιδιαίτερη αξία, γιατί συνδέεται με την προσφορά της μάνας στον αγώνα». Το απόσπασμα, που διάβασε ο Χ. Φλωράκης, αφηγείται μια συνάντηση του συνθέτη με τη μάνα του, στην Αθήνα, το 1947, που ήταν παράνομος. Το απόσπασμα αυτό θύμισε στον Χ. Φλωράκη τη δική του μάνα: «Ημουν παράνομος στην Αθήνα, το '48, διωκόμενος σαν "πράκτορας της Μόσχας". Με συνέλαβαν. Με κλείσανε στην Ειδική Ασφάλεια. Στο κελί 13, αν το ξέρει κανείς που είναι σήμερα εδώ. Οταν επέτρεψαν το πρώτο επισκεπτήριο, ήρθαν η μάνα κι η αδελφή μου. Παρακολουθούσε ο Λάμπρου... Η μάνα μου με κοίταζε από έξω, από ένα μικρό παραθυράκι. Τάχα αστεία, της είπα "θυμάσαι μάνα τι ξύλο μου 'δινες όταν ήμουν παιδί;" Κι εκείνη μου 'πε "Αν δε σού 'δινα ξύλο παιδάκι μου, δε θα γινόσουν καλός άνθρωπος". Αυτά ας τ' ακούνε όσοι έχουν ακόμα τη μάνα τους...».

Ο Κ. Καραμανλής, θεωρώντας «αυτονόητη» την υποχρέωση όλων των πολιτικών «να τιμήσουν τον Μίκη Θεοδωράκη», τόνισε μεταξύ άλλων ότι «ο Μίκης Θεοδωράκης ξεχώρισε για τους αγώνες και τα "πιστεύω" του. Ως γνήσιος ρομαντικός, ενσάρκωσε την έννοια Ελληνας. Τραγούδησε όσα χώρισαν την Ελλάδα για να συμβάλει στην υπέρβασή τους».

Για τον «εμπνευσμένο αγωνιστή, ο οποίος υπέστη διώξεις και πάθη που θα τον καθιστούν σεβαστή προσωπικότητα», μίλησε και ο αρχιεπίσκοπος, κ. Χριστόδουλος.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, κλείνοντας την εκδήλωση, αναφέρθηκε συνοπτικά στο περιεχόμενο του πρώτου τόμου (από το μεσοπόλεμο έως τη χούντα) και στην Ελλάδα του σήμερα και υπογράμμισε: «Αν εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που θεωρούν την Αριστερά ως παράταξη των ΕΑΜοσλάβων προδοτών, είτε τον κ. Καραμανλή ως πολέμαρχο της μοναρχοφασιστικής Δεξιάς, τότε, κανονικά, η θέση τους θα έπρεπε να είναι στο Δαφνί»...