ΔΙΑΔΟΧΗ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ
Και αν αλλάζει ο βιολιτζής ο χαβάς είναι ο ίδιος
Κυριακή 4 Γενάρη 2004

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσονται τα πολιτικά πράγματα θυμίζει όλο και περισσότερο τηλεοπτικό ριάλιτι σόου. Ενα σόου, που αναζητά «γκλαμουράτους» πρωταγωνιστές, για να δουλέψει η δικομματική επιχείρηση εγκλωβισμού των λαϊκών στρωμάτων.

Οπως έχουν διαμορφωθεί τα σενάρια, ο κ. Σημίτης φαίνεται να παραδίδει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου. Αν θα έχουμε «δυαρχία» ή ...«μοναρχία» στο ΠΑΣΟΚ, είναι το δευτερεύον. Το βασικό ερώτημα είναι: Γιατί αυτή η «ανατροπή»; Ούτε ένας (πολιτικός) λόγος δεν έχει ακουστεί. Εστω υποκριτικός. Επομένως, όλα γίνονται - και γίνονται ανερυθρίαστα - για τα κουκιά, για τις ψήφους, για να κερδίσουν στην εκλογική αρένα, προσδοκώντας ανακοπή των απωλειών, «επανασυσπείρωση», όπως το λένε τα φερέφωνά τους. Ομως, αφού δεν κερδίζουν με τον Σημίτη, συνεπώς κάτι θα φταίει και με την πολιτική του Σημίτη. Κάτι θα φταίει και με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αλλά μήπως ακούστηκε οτιδήποτε για αλλαγή πολιτικής; Μήπως η εξωτερική πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου δεν ήταν η πολιτική του Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ; `Η, μήπως, η οικονομική πολιτική του Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν η πολιτική που υπηρετεί χρόνια ο Γ. Παπανδρέου;

***

Από το δοκιμαστικό πολιτικό σωλήνα που θέλουν να περάσουν τις πολιτικές εξελίξεις, προσπαθούν να αποκρύψουν το οφθαλμοφανές: Οταν μιλάμε για Παπανδρέου, είναι σα να λέμε ...Σημίτης.

Ποια είναι η πολιτική, που προωθεί το ΠΑΣΟΚ αυτά τα χρόνια; Ποια η συμμετοχή του Παπανδρέου στη διαμόρφωση και προώθησή της; Μήπως ο φέρελπις διάδοχος προέκυψε από «παρθενογένεση»; Οσο κι αν θέλουν να μετατρέψουν την πολιτική ζωή σε υπόθεση ...πολιτικών τζακιών και επωνύμων (Παπανδρέου - Καραμανλής), η πολιτική ζωή έχει καταγράψει τα πεπραγμένα του καθενός.

***

Τώρα, που ορισμένοι ψάχνουν να βρουν τον ...«κρίνο», που έφερε τον Παπανδρέου στην κούρσα της διαδοχής, εμείς θα επιμείνουμε στις «γήινες» αποδείξεις της πολιτικής του πορείας. Μια πορεία, που στην «ούγια» γράφει «ΠΑΣΟΚ»:

Αυτά έγραφε το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Βήμα» (9/6/1999), για το ρόλο του κ. Παπανδρέου στο Γιουγκοσλαβικό. Ρόλο «ταχυδρόμου» και «μεσάζοντα» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Μήπως αυτή δεν ήταν συνολικά η πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, τότε;

Αυτά έγραφε το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Εθνος» στις 27/5/1999. Την πολιτική του Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ δεν υπηρετούσε ο Γ. Παπανδρέου;

***

Θα ήταν παράλειψη να μη σημειώσουμε ότι ήταν ο Γ. Παπανδρέου αυτός που πήγε στο Βελιγράδι παραμονές των εκλογών του Σεπτέμβρη του 2000 και που με θράσος απύθμενο δήλωσε, με την ιδιότητα του απεσταλμένου των ΗΠΑ και της ΕΕ, ότι «ήρθα εδώ για να πω στο γιουγκοσλαβικό λαό τι πρέπει να κάνει»!

Εκείνος ήταν που μετέφερε το τελεσίγραφο της ΕΕ προς το λαό της Γιουγκοσλαβίας να καταψηφίσει στις εκλογές τον Μιλόσεβιτς. Αυτός ήταν και ο λόγος που:

Η «τιμή» δεν αφορούσε μόνο τον Παπανδρέου, αλλά συνολικά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ...

***

Πέραν του Γιουγκοσλαβικού, υπάρχει και ο Γ. Παπανδρέου, υπάρχει το ΠΑΣΟΚ των «ελληνοτουρκικών» ...ζεϊμπέκικων:

***

Ο κατάλογος των πεπραγμένων του ΠΑΣΟΚ είναι μακρύς. Και δίπλα στην υπογραφή «Σημίτης» υπάρχει η υπογραφή «Παπανδρέου».

Υπουργός του ΠΑΣΟΚ ήταν ο κ. Παπανδρέου, όταν ο Σημίτης έλεγε πως ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ήταν ...«αναπόφευκτος».

Υπουργός του ΠΑΣΟΚ ήταν όταν η ΕΕ (και μάλιστα επί Ελληνικής Προεδρίας) εξέδωσε την κατάπτυστη απόφαση (Απρίλης 2003) στη Σύνοδο των Αθηνών για την πλήρη νομιμοποίηση της εισβολής και κατοχής στο Ιράκ και όταν τα αμερικάνικα βομβαρδιστικά απογειώνονταν από τη Σούδα.

Ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπανδρέου χρηματοδοτεί τις λεγόμενες «μη κυβερνητικές» οργανώσειςμ που ήδη έχουν στείλει Ελληνες στρατιώτες στο Ιράκ!

Ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ, προέβη στις γνωστές του δηλώσεις για τη δεντροφύτευση χασίς στα μπαλκόνια των σπιτιών.

Ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ, δέχτηκε ο κ. Παπανδρέου τα «συχαρίκια» του τουρκικού Τύπουμ που κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδους τίτλους «Bravo Giorgos» για τις ...«ανθρωπιστικές» θέσεις του, όσον αφορά στις «δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις» στην Τουρκία των «λευκών κελιών»...

***

Αυτοί είναι οι λόγοι, που η κ. Ολμπράιτ δήλωσε πριν από λίγες μέρες το «θαυμασμό» της και τη «φιλία» της προς τον κ. Παπανδρέου.

Πρόκειται για ένα «θαυμασμό», που, είτε αφορά στους «συμμάχους», είτε στην πλουτοκρατία, ο κ. Παπανδρέου δεν τον κέρδισε μόνος του.

Τον κέρδισε ως συμμέτοχος και συνένοχος της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης Σημίτη.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ