Ηταν κάποτε ένας δικηγόρος, ο Κώστας Σημίτης, που του άρεσε να παίζει τον Ελληνα και να ασκεί το χόμπι του - μια αδυναμία είχε, βρε αδερφέ - να κάνει τον σοσιαλιστή. Ακριβό το χόμπι, γι' αυτό, όπως όλοι γνωρίζουμε, πρέπει κάποιος να μπορεί να σου το πληρώσει. Δε σε διαλέγουν τυχαία τα εκδοτικά συγκροτήματα, και, από την άλλη, ο ανέραστος κυβερνήτης της Δύσης, που δεν εμπιστεύεται κανέναν (και καλά κάνει), δε θα έμπαινε στον κόπο ύστερα από τόσα χρόνια που σ' έχει μετρήσει να σου δώσει την παρακάτω συμβουλή: «Αφησε, Κωστάκη, τα σου 'πα μου 'πες και τα "ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι κι εκλογές" και άδραξε την ευκαιρία που σου παρουσιάζεται τώρα με τον υιό Ζορζ, και φάε τη σούπα που μαγειρεύει με τα χεράκια του, πιστός στα βήματα του μεγάλου μάγειρα πατέρα του».

Η σούπα έχει δοκιμαστεί πάνω σε τρεις γενιές Παπανδρέου, με πρώτο τον Γέρο, του οποίου ξαφνικά θυμήθηκαν όχι την περιουσία (την οποία ξεκοκάλισαν αφού μάλωναν μεταξύ τους ως κατίνες) αλλά την παρουσία. Η συνταγή αυτή περιλαμβάνει αρκετή ψυχική ένδεια και αταβισμό, που πιστεύουν ότι είναι χαρακτηριστικά του ελληνικού λαού. Ως μάγειρας ο Ζορζ είναι εντυπωσιακός μ' αυτό το γλυκό και ήπιο, δίχως νεύρο, βλέμμα, που όμως κρύβει έναν στυγνό γεωμέτρη, ο οποίος γνωρίζει επακριβώς τις δοσολογίες και ξέρει να μετατρέπει την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού σε φίνα σούπα. Κι αυτό γιατί ο Ζωρζ έχει μεγαλώσει μέσα στην κουζίνα του πατέρα του. Εκεί διδάχτηκε πώς οι κατεψυγμένοι βουλευτές μπορούν πάντοτε να ξαναζεσταθούν για να χρησιμοποιηθούν και πώς να αναμειχθούν με άλλα υλικά υπόπτου προελεύσεως. Γι' αυτό διάλεξε αυτή την παλιά συνταγή της σούπας ως σύμβολο και την ξανασερβίρει στον ελληνικό λαό.

Εμείς τον ευχαριστούμε, αλλά δε θα πάρουμε!...