Η αντεπανάσταση στην πρώην Σοβιετική Ενωση δημιούργησε μια σειρά προϋποθέσεων για τη ραγδαία διάδοση των ναρκωτικών. Δεν είναι μόνον η τεράστια κοινωνική διαστρωμάτωση κι οι κραυγαλέες κοινωνικές αντιθέσεις, ούτε απλώς οι συνθήκες εγκατάλειψης που βιώνουν τουλάχιστον 2 εκατομμύρια παιδιά, ούτε μόνον η διάλυση του τεράστιου δικτύου κοινωνικών οργανώσεων και των δημιουργικών λεσχών απασχόλησης της νεολαίας, ούτε η διόγκωση των ναρκω-συμφερόντων που εξαγοράζουν πολιτικούς κι όργανα ασφαλείας, αλλά και η αλλαγή του ίδιου του τρόπου ζωής της νεολαίας, όπως και τα «νέα» ιδανικά του «βολέματος» και της «φυγής», της «προσαρμογής» και της «άσφαιρης» αμφισβήτησης, που προωθεί το κατεστημένο τα τελευταία χρόνια. Πολύ περισσότερο, που οι πολιτικές δυνάμεις, που ηγήθηκαν στην επιχείρηση ανατροπής του σοσιαλισμού, σε μια από τις πρώτες κιόλας πράξεις, στις οποίες προχώρησαν δείχνοντας το «νέο» τους ήθος, ήταν η πλήρης αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών, που άνοιξε το δρόμο στους μεγαλεμπόρους, με απόφαση του ρωσικού Κοινοβουλίου στις 5 Δεκέμβρη 1991, λίγες μέρες πριν από την τυπική διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Η Ρωσία μπήκε τότε σε μια νέα φάση της πολύχρονης εμπειρίας της με τα ναρκωτικά.