Μία και σήμερα απέμειναν, όπως λένε και οι φαντάροι μετρώντας τις μέρες για τη λήξη της θητείας τους. Μία και σήμερα και μετά όλα θα ξαναβρούν τους γνωστούς ρυθμούς. Τα φούμαρα και οι προεκλογικές φαμφάρες -ανείπωτου μεγέθους αυτή τη φορά- θα πάψουν. Οι μεταξωτές κορδέλες θα αποδειχτούν, για πολλοστή φορά, φύκια μεταλλαγμένα από τη νοσηρή φαντασία των πολιτικάντηδων που ονειρεύονται να γίνουν «διαχειριστές» του τόπου. Οι μάσκες και τα προσωπεία θα πέσουν, αφήνοντας το «βασιλιά» -όποιος κι αν είναι αυτός- «γυμνό». «Γυμνό» σε μία πραγματικότητα με την ανεργία να καλπάζει, με όλο και μεγαλύτερες ομάδες του πληθυσμού να μπαίνουν στο περιθώριο ή να ζουν στα όρια της ανέχειας, με το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα -αυτό το μίζερο- να στέκεται στη γωνία για να το ξεριζώσουν συθέμελα από κοινού οι «διαχειριστές» του τόπου με τους Eυρωπαίους συμβουλάτορές τους, με τους «αετονύχηδες» της ιδιωτικής... πρωτοβουλίας, να τρίβουν τα χέρια τους, καραδοκώντας να δράσουν στο «πεδίον δόξης λαμπρό» που τους επιφυλάσσεται.

Μοναδικό ενδεχόμενο κι ελπίδα αλλαγής, να πάρουν την τύχη στα χέρια τους οι «κολασμένοι» τούτης της γης. Να δώσουν «σάρκα και οστά» στις ελπίδες και τα όνειρά τους συμπορευόμενοι με εκείνους που τους αφουγκράζονται, να γυρίσουν την πλάτη στους «διαχειριστές», να μην τους «κάνουν το χατίρι» και να βάψουν κόκκινες τις κάλπες...