Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είχε συγκέντρωση χτες.
Η εργατική τάξη είχε συγκέντρωση χτες.
Ο λαός μας, αυτός ο εσαεί αγωνιζόμενος λαός, είχε συγκέντρωση χτες.
Για να αποφασίσει. Για να μετρήσει δυνάμεις. Να σμίξει ο ένας με τον άλλο σε μιαν ανάπαυλα, κάτω από μια κόκκινη σημαία, να κοιταχτούν στα μάτια, αυτά τα πρόσωπα που όλο κοιτούν μπροστά. Να νιώσουν πλάτη με πλάτη την κάψα του τίμιου, του δύσκολου, του σκληρού κάθε μέρα αγώνα.
Ολοι αυτοί! Που δεν τα δίπλωσαν ούτε στιγμή. Που δε γονάτισαν ούτε στιγμή. Που πάνε κόντρα στον καιρό κάθε στιγμή.
Ολοι αυτοί! Που βγάζουν γλώσσα στην Ιστορία: Δεν ξοφλήσαμε! Είμαστε εδώ! Πιο δυνατοί! Με το Κόμμα! Με το Κάπα - Κάπα - Εψιλον! Τραβάμε μπροστά! Χτίζουμε συμμαχία! Λαϊκή συμμαχία!
Εδώ, μετράμε απόψε τους καινούριους συντρόφους του αγώνα. Εδώ, βάζουμε πλάνο για τους επόμενους. Εδώ, στις σημαίες μας και τα πανό μας, ένας προς ένας οι στόχοι μας: «Μικροί» και «μεγάλοι». Τρανοί όλοι: Από το γάλα του παιδιού, ως το σοσιαλισμό! Ναι! Με πείσμα! Εχουμε απόφαση: Ως το σοσιαλισμό!
Πού βρέθηκαν όλοι αυτοί; Δεν ξέρουν πως είναι δύσκολο το αύριο; Δεν τους τρομάζει η νέα τάξη; Και γιατί βάλαν' τα καλά τους;
Από τ' ανατολικά ήρθανε κατεβαίνοντας την Αλεξάνδρας. Από τα δυτικά ήρθανε ανεβαίνοντας τη Μάρνη. Από το βορρά ήρθανε κατεβαίνοντας την Πατησίων. Από την Ομόνοια ήρθανε. Κι από τα εργοστάσια ήρθανε. Ως και κάτω μακριά από τα νότια ήρθανε. Ομορφες που ήτανε οι γειτονιές μας χτες. Σε παρέλαση. Με κόκκινες σημαίες - φυλαχτά του καθενός. Πού τις βρήκαν τόσες; Και κείνα τα πανό που τα βλέπουμε στις εργατικές συγκεντρώσεις να μιλάνε για τον ένοχο. Να λένε ΟΧΙ στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Να δηλώνουν γιατί οι αριστεροί ψηφίζουν ΚΚΕ! Να φωνάζουν «τσακίστε τη μοιρολατρία», θρασύτατα να ομολογούν «ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΝΔ, τώρα ΚΚΕ»!
Τι «παράξενη» που ήταν αυτή η διαδήλωση. Για προεκλογική συγκέντρωση ξεκίνησε. Αγνόησε τους καταρράκτες του ουρανού που ανοίξανε κι έμεινε εκεί να διαδηλώνει. Εμεινε εκεί σ' έναν διαρκή διάλογο με τη Γενική Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Που δεν προλάβαινε να πει μια φράση κι ένα σύνθημα έσπευδε να πάρει θέση. Να πει το δικό του ΝΑΙ! Να συμπληρώσει. Να δηλώσει: Κάπα - Κάπα - Ε, το Κόμμα σου λαέ!
Δεν έλειψε κανείς χτες. Αν αποπειραθούμε να τους ονοματίσουμε, όλο και κάποιον θα ξεχάσουμε. Ηταν εκεί, κάτω, δίπλα, πιο πέρα από την εξέδρα. Εγραφαν οι κάμερες πρόσωπα φωτεινά κι απλώνονταν πέρα μακριά στους δρόμους. Χοροπηδούσαν οι τεχνικοί, πίσω στο κοντρόλ της τηλεόρασης. Δείξε Αλεξάντρας! Γύρνα Πατησίων! Στην κοπελιά με το κόκκινο κασκόλ! Στον πιτσιρίκο στις πλάτες του πατέρα του. Τις σημαίες, τις σημαίες, γύρνα στις σημαίες! Στην Αλέκα τώρα. Κέντρο, τώρα, κατέβα ανάμεσα στο κόσμο! Εχουμε πλάνο κι από Χαρίλαο. Φέρτο. Τις σημαίες, ξανά τις σημαίες. Τώρα πάνω, τώρα που βγαίνουνε όλοι με τα λουλούδια στο χέρι. Πιάσε και τα μπαλόνια που ανεβαίνουνε ψηλά. Μπράβο!