Αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη και διδαχή της αρχαίας ελληνικής Γραμματείας (μυθολογικής, ιστορικής, φιλοσοφικής, ποιητικής, δραματουργικής) και έγραψε πολυάριθμα έξοχα βιβλία γι' αυτήν. Αναφερόμαστε στη Γαλλίδα ακαδημαϊκό Ζακλίν ντε Ρομιγί και στην έκδοση από το «Αστυ» (μετά τη μελέτη της «Ο χρόνος στην ελληνική τραγωδία (Μια μόνο μέρα ταπεινώνει και ανυψώνει όλα τα ανθρώπινα)», του βιβλίου της «Ηρωες τραγικοί και ήρωες λυρικοί» (μετάφραση Μπάμπης Αθανασίου και Κατερίνα Μηλιαρέση, πρόλογος του ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Εμμανουήλ Μακρυγιαννάκη). Παθιασμένη λάτρης της λογοτεχνίας η Ρομιγί διαπίστωνε την αέναη «παρουσία» των ηρώων της αρχαιοελληνικής τραγικής και λυρικής ποίησης στη λογοτεχνία των μετέπειτα αιώνων μέχρι και την εποχή μας. Ετσι, με τη σύντομη αυτή μελέτη της αναφέρεται στους ήρωες και στα έργα της αρχαίας λογοτεχνίας τα οποία «επέζησαν», ενέπνευσαν και εξακολουθούν να εμπνέουν τη λογοτεχνία. «Οποιονδήποτε αιώνα και αν παρατηρήσουμε, βλέπουμε να προβάλλουν παντού οι αγέρωχες μορφές τους, αδιάκοπα ανανεούμενες. Ορθώνονται, κρανοφόροι, λαμπεροί, με τη λάμψη των όπλων τους ή αντιθέτως, γυμνοί με μόνη υπερηφάνεια το σθένος τους, νικητές, ηττημένοι, απατημένοι, με το φωτοστέφανο της ανδρείας (...)». Είναι και οι γυναίκες «η ωραία Ελένη, η τρυφερή Ανδρομάχη, η φρόνιμη Πηνελόπη, η θαρραλέα Αντιγόνη (...). Ο Ηρακλής φονιάς τεράτων, ο Περσέας που σκότωσε τη Γοργώ, ο Ορφέας που κατέβηκε στον Αδη για να βρει τη χαμένη του σύζυγο. (...). Οι Τιτάνες, όπως ο Προμηθέας (...)», λέει εισαγωγικά η Ρομιγί, τονίζοντας ότι «οι ήρωες των Ελλήνων είναι ανάμεσά μας».