Σύμφωνα με στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο «Ρ», από ένα σύνολο 261 εγκαταστάσεων βιολογικών καθαρισμών που κατασκευάστηκαν στη χώρα μας, από το 1993 μέχρι το 2003, οι 121 είτε υπολειτουργούν, είτε δε λειτουργούν καθόλου. Δηλαδή περίπου ένας στους δύο βιολογικούς καθαρισμούς, που κατασκευάστηκαν στο διάστημα αυτό, δε λειτουργεί... Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις το ποσοστό αυτό είναι ακόμη χειρότερο, όπως για παράδειγμα στο νομό Λάρισας, όπου από τους τρεις βιολογικούς καθαρισμούς που κατασκευάστηκαν (Λάρισας, Ελασσόνας, Σαρανταπόρου), λειτουργεί κανονικά μόνο ο πρώτος!

Οι βασικοί παράγοντες που οδήγησαν στο αλαλούμ αυτό, σύμφωνα με στελέχη και του ίδιου του ΥΠΕΧΩΔΕ, είναι τρεις:

• Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι πολλοί βιολογικοί καθαρισμοί κατασκευάστηκαν χωρίς προδιαγραφές και περιβαλλοντικούς κανόνες και με ελλιπέστατες ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις και βοηθητικό εξοπλισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηλεκτρομηχανολογικές μελέτες δεν προβλέπονται καν από τη νομοθεσία!
• Μία άλλη αιτία που πολλές εγκαταστάσεις βρίσκονται σε αδράνεια, είναι το γεγονός ότι κατασκευάστηκαν χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη σύνδεσής τους με τα αντίστοιχα δίκτυα αποχέτευσης, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις ήταν... ανύπαρκτα. Κατασκευάστηκαν, δηλαδή, «στον αέρα»! Υπάρχουν μάλιστα καταγγελίες ότι εξαιτίας της μακροχρόνιας αυτής αδράνειας και έλλειψης συντήρησης, οι εγκαταστάσεις αυτές και ο εξοπλισμός τους υπέστη τεράστιες φθορές ή ακόμη και... λεηλασία, με αποτέλεσμα τώρα να απαιτείται, να δαπανηθούν τεράστια ποσά για να επανέλθουν σε κατάσταση λειτουργίας.
• Ο τρίτος λόγος είναι απόρροια της πάγιας τακτικής των κυβερνώντων να μην αποδίδουν τους νομοθετημένους πόρους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με αποτέλεσμα οι δήμοι και οι κοινότητες να μην μπορούν να συντηρήσουν ή να λειτουργήσουν τις εγκαταστάσεις αυτές που τους παραδόθηκαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είναι καθόλου λίγα τα κονδύλια που δαπανήθηκαν για τα έργα αυτά. Αρκεί να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ, από το 1993 ως το 2000 ξοδεύτηκαν για κατασκευή βιολογικών καθαρισμών 631,35 εκατ. ευρώ (215 δισ. δρχ.), ενώ από το 2000 ως το 2008 υπολογίζεται ότι θα ξοδευτούν γύρω στα 950 εκατ. ευρώ (324 δισ. δρχ.), μεγάλο μέρος απ' αυτά προήλθε από κοινοτικά κονδύλια, πολλά από τα οποία κινδυνεύει πλέον η χώρα μας να αναγκαστεί να τα επιστρέψει, αφού πήγαν στο... βρόντο.

Ενας άλλος κίνδυνος είναι να περάσει η διαχείριση των εγκαταστάσεων αυτών, αλλά και όσων θα κατασκευάζονται από δω και στο εξής, σε φορείς με τη συμμετοχή και των ιδιωτών, με αποτέλεσμα να πληρώσει ο ελληνικός λαός πρόσθετα «χαράτσια» - με τη μέθοδο των ανταποδοτικών τελών - για τη λειτουργία τους. Το νομοθετικό πλαίσιο, άλλωστε, για τη δημιουργία των φορέων αυτών, είχε αρχίσει να επεξεργάζεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και θα το βρει έτοιμο η νέα κυβέρνηση της ΝΔ και προφανώς θα το ακολουθήσει, ως γνήσιος εταίρος του ιδιότυπου αυτού πολιτικού «πινγκ - πονγκ»...