Οταν 11 εργάτες έχουν χάσει τη ζωή τους και δεκάδες άλλοι έχουν μείνει ανάπηροι, στο όνομα της γρήγορης ολοκλήρωσης των Ολυμπιακών έργων, χρειάζεται θράσος, για να ξεστομίζεις τη φράση «δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος (σ.σ. με αφορμή το δικομματικό καυγά για τα χρονοδιαγράμματα των έργων), ο οποίος πλήττει την εθνική αυτοπεποίθηση και αλλοιώνει το Ολυμπιακό φρόνημα της κοινωνίας». Και βέβαια, ο πρώην υπουργός Πολιτισμού Ε. Βενιζέλος, που είπε αυτή τη φράση, καθώς επίσης και η τωρινή - αναπληρώτρια υπουργός Πολιτισμού - Φ. Πάλλη - Πετραλιά, το πιθανότερο είναι ούτε τον αριθμό των νεκρών να ξέρουν ούτε καν να τους ενδιαφέρει το θέμα. Αλλωστε, ποτέ δεν έχουν κάνει την παραμικρή δήλωση, με αφορμή κάποιο από τα θανατηφόρα δυστυχήματα στα Ολυμπιακά εργοτάξια, που έχουν μετατραπεί σε κρεματόρια. Είναι θέμα προτεραιοτήτων...

Η αυτοπεποίθηση και η ζωή των εργατών δεν εμπίπτει στην «εθνική» αυτοπεποίθηση, όπως την ορίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όταν μιλούν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και πώς να το κάνουν, όταν βασικό ζητούμενο της πολιτικής τους είναι η εξυπηρέτηση - μέσω της κατά Λαλιώτη «νέας μεγάλης ιδέας» - των συμφερόντων ελληνικών και ξένων επιχειρηματικών κύκλων; Οι δικομματικές κοκορομαχίες της βδομάδας που πέρασε, ήρθαν απλά να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω. «Βούτυρο στο ψωμί» των κατασκευαστικών εταιριών η «σκληρή Ολυμπιακή κόντρα», όπως ομολόγησε θρασύτατα η πρώην υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου. Το μόνο αποτέλεσμα που είχε ήταν οι κατασκευαστές του τραμ να πάρουν 13 εκατομμύρια ευρώ πανωπροίκια για την έγκαιρη ολοκλήρωση του έργου, οι κατασκευαστές της μαραθώνιας διαδρομής να αξιώνουν πρόσθετα πριμ, ο λογαριασμός για το στέγαστρο Καλατράβα να «φουσκώσει», το κόστος των έργων στο Ελληνικό να αναπροσαρμοστεί...

Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη; Την περασμένη Τετάρτη, το Ινστιτούτο Οικονομίας Κατασκευών διαπίστωσε, μετά από σχετική έρευνα, ότι «αναμένεται με μαθηματική ακρίβεια, μετά την ολοκλήρωση των ολυμπιακών έργων, μεγάλος αριθμός εργαζομένων να οδηγηθεί εκτός του κατασκευαστικού κλάδου και κυρίως θα πληγούν αυτοί που είναι με χαμηλό επίπεδο κατάρτισης και εκπαίδευσης»... Και μάλιστα ποιοι εργαζόμενοι, αυτοί που κατά την ίδια έρευνα ένιωσαν στο πετσί τους τη στυγνότερη εκμετάλλευση, αφού αύξησαν κατακόρυφα την παραγωγικότητά τους (44.000 ευρώ ανά απασχολούμενο το 2003, έναντι 25.300 ευρώ το 1997), για να αποκομίσουν τεράστια υπερκέρδη οι μεγαλοεργολάβοι. Μια διαπίστωση που καθόλου επίσης δεν πλήττει την κατά Βενιζέλο εκδοχή της...«εθνικής αυτοπεποίθησης».

Η ανταλλαγή άσφαιρων πυρών, μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το χρόνο ολοκλήρωσης των έργων, είναι το σύννεφο καπνού, με το οποίο προσπαθούν αμφότεροι να κρύψουν το γεγονός ότι το τελικό κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων θα φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με το κόστος της Ολυμπιακής ασφάλειας, το οποίο - όπως φαίνεται - θα παραμείνει άγνωστο για πολύ καιρό μετά την Ολυμπιάδα. Ενώ μόνο το έργο του Ολυμπιακού Κέντρου Σκοποβολής έχει ήδη ξεπεράσει τον αρχικό προϋπολογισμό κατά 1.200%! Χρήματα που θα βάλουν από την τσέπη τους οι Ελληνες εργαζόμενοι, που, ταυτόχρονα, καλούνται να συμμετέχουν εθελοντικά στη διεκπεραίωση αυτού του τρελού χορού δισεκατομμυρίων. Στο όνομα του αρχαίου πνεύματος που έγινε αθα-ΝΑΤΟ και του αθλητικού ιδεώδους που έγινε εμπορική φιέστα...