Οι νόμιμοι δουλέμποροι, όλο αυτό το κύκλωμα του θεσμοθετημένου σε κυβερνητικό - κρατικό επίπεδο εκβιασμού εργαζομένων που ψάχνουν για ένα μεροκάματο, έχουν αποθρασυνθεί. Το 86% που εξασφάλισε ο δικομματισμός, όπως αναμενόταν αθροίζεται στην πράξη μετεκλογικά και με μοιρασμένους ρόλους παίζει ταμπούρλο στην πλάτη των θυμάτων του.

«Σταυρώνουν» τις ζωές ανθρώπων, παίζοντας με τις λέξεις. Από κοινού χρησιμοποιούν, χρόνια τώρα, τους συμβασιούχους στην κρεατομηχανή τους. Δε δίνουν μόρια για μονιμοποίηση, χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους ως μόρια για να κερδίζουν πόντους αυτοί. Πότε ο ένας πότε ο άλλος.

Μαζί ψήφισαν το νέο Σύνταγμα. Μαζί αποφάσισαν να μη μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι. Μαζί μοίρασαν κονδύλια για χιλιάδες θέσεις μερικής απασχόλησης ορισμένου χρόνου στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Μαζί αποθέωσαν την κοινοτική οδηγία που νομιμοποιεί την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο.

Επικαλούνται τώρα αυτά που μαζί αποφάσισαν, ο καθένας χρησιμοποιεί τη μια ή την άλλη νομολογική λεπτομέρεια, όχι μόνο για να συντηρήσουν την αθλιότητα, αλλά και να τη διευρύνουν.

Το παιγνίδι με τους συμβασιούχους δε γίνεται για να βολευτούν «τα δικά μας» ή «τα δικά τους» παιδιά. Αλλά για να μεγαλώσει κι άλλο η μάζα των εργαζομένων που θα σέρνονται από τα γραφεία των πολιτευτών, στα γραφεία των δικηγόρων κι από κει στο δήμαρχο και ξανά μανά στον πολιτευτή.

Το μεγάλο κεφάλαιο θα συνεχίσει να έχει το δικό του αποτελεσματικότατο για τις δικές του ανάγκες κράτος, εξασφαλίζοντας για τη λειτουργία του σύγχρονους σκλάβους που, αντί να ζουν με αξιοπρέπεια, θα σέρνονται όλο και πιο χαμηλά.

Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει! Μόνο που για να 'χει αποτέλεσμα αυτός ο αγώνας οι συμβασιούχοι πρέπει να γνωρίζουν πως αυτός ακριβώς που είτε τους διόρισε είτε τους υπόσχεται πως θα τους διορίσει είναι αντίπαλος. Γιατί η δουλιά είναι δικαίωμα, δεν είναι ρουσφέτι.