Είναι γεγονός ότι κάθε ιστορική επέτειος για το κομμουνιστικό κίνημα, ιδιαίτερα αν πρόκειται για επέτειο που φέρνει στο νου ηγέτες του κινήματος, η δράση των οποίων είναι δεμένη με κοσμοϊστορικά γεγονότα, τότε η μνήμη γίνεται ένα με το σήμερα. Οχι μόνο, γιατί αποτιμά το επαναστατικό τους έργο, μα γιατί αυτό το έργο είναι υλική δύναμη για το μέλλον της ιστορικής εξέλιξης. Δύναμη, που συμβάλλει στη διαμόρφωση και την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης. Ετσι μόνο μπορεί να μετατρέπεται σε παράγοντα, που επιδρά στην ανάπτυξη του αγώνα της εργατικής τάξης για την εκπλήρωση του τελικού σκοπού, την ανατροπή του καπιταλισμού, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και της κομμουνιστικής κοινωνίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν πρόκειται για επέτειο που αφορά στη μεγαλύτερη προσωπικότητα που ανέδειξε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα στον 20ό αιώνα, τον Β. Ι. Λένιν, (γεννήθηκε στις 22 Απρίλη 1870). Εναν από τους κλασικούς της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης, που δικαίως φέρει και το δικό του όνομα. Μαρξισμός - Λενινισμός.

Το όνομα του Λένιν, ως επικεφαλής του κόμματος των μπολσεβίκων, ταυτίστηκε με το μεγαλύτερο παγκόσμιο κοσμοϊστορικό γεγονός της εποχής του τελευταίου σταδίου του καπιταλισμού, τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής που συνεχίζεται ως σήμερα και που από τις αρχές του 20ού αιώνα φανέρωσε πως ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος σαν κοινωνικοοικονομικό σύστημα, γι' αυτό και χρειάζεται αντικατάσταση, περιμένοντας το νεκροθάφτη του.

Η Οχτωβριανή Επανάσταση, ως αποτέλεσμα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου ήταν τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας για το πέρασμα από τις ταξικές κοινωνίες στον κομμουνισμό, την αταξική κοινωνία, από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας. Απέδειξε στην πράξη το νομοτελειακό πέρασμα από τις ταξικές κοινωνίες στην αταξική. Και ως επαναστατικό έργο των μαζών με την καθοδήγηση του κομμουνιστικού κόμματος, στηρίχτηκε στην επιστημονική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης που θεμελίωσαν οι Μαρξ, Ενγκελς και συνέχισε να αναπτύσσει ο Λένιν. Πρωταρχικό, λοιπόν, ζήτημα στις μέρες μας, είναι να ανατρέχουμε ξανά και ξανά στη μελέτη του έργου τους, ως συστατικού στοιχείου της δικής μας δράσης. Στη διαλεκτική ενότητα θεωρίας και πράξης.

Στα έργα του, ο Λένιν ανέπτυξε, στις ιστορικές συνθήκες που επέζησε και έδρασε, όλα τα συστατικά μέρη του μαρξισμού - τη φιλοσοφία, την πολιτική οικονομία και τον επιστημονικό κομμουνισμό. Οι θεωρητικές επεξεργασίες του για το κόμμα νέου τύπου, που διαφέρει ριζικά από τα ρεφορμιστικά, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Δεύτερης Διεθνούς, η στρατηγική και η τακτική για τη σοσιαλιστική επανάσταση, για την ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη του καπιταλισμού και τη θεωρία του αδύνατου κρίκου στο ιμπεριαλιστικό στάδιο που θεμελίωνε το ζήτημα της νίκης της επανάστασης σε μια χώρα, για τη δικτατορία του προλεταριάτου, για τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά και με όλους τους εργαζόμενους, για το εθνικό και το αγροτικό ζήτημα, για τους δρόμους οικοδόμησης και ανάπτυξης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, η αδιάλλαχτη πάλη του κατά του οπορτουνισμού, όλος ο πλούτος της λενινιστικής θεωρίας και πρακτικής έχει διεθνή σημασία, αποτελεί ισχυρό όπλο για την πάλη της παγκόσμιας εργατικής τάξης στις σύγχρονες συνθήκες.

Ειδικό αφιέρωμα στο «Ρ» της Κυριακής 25/4/2004