Η «λίμνη» της ειρήνης - μπίζνες | Πατριδογνωμόνιο | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η εξαιρετική αλλοίωση των λέξεων, η αλλοτρίωση των εννοιών, το μεταβάπτισμα όσων καταλαβαίνουν οι πολλοί σ' ένα νέο κώδικα συνεννόησης που εξυπηρετεί τους ελάχιστους, είναι το επικοινωνιακό υπερόπλο κάθε Νέας Τάξης.

Ομως στις μέρες μας, μέρες ΜΜΕ και τηλεοπτικής πραγματικότητας, αυτή η επίθεση εναντίον της συλλογικής εμπειρίας και της σκέψης των ανθρώπων έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Καθώς μάλιστα η παιδεία και κυρίως η πολιτική παιδεία είναι αιχμάλωτες της κυρίαρχης ιδεολογίας, τα μέσα για μαζική άμυνα είναι σχεδόν ανύπαρκτα.

Ετσι φθάσαμε στο σημείο να ανεχόμαστε ως λογικό (!) το επιχείρημα ότι η φιλία και δη η προσωπική δύο πολιτικών, εν προκειμένω Καραμανλή - Ερντογάν, μπορεί να κριθεί ως χορηγός, «σπόνσορας» επέμενε η κρατική τηλεόραση, της ειρήνης. Για σκεφθείτε το καλά, η ειρήνη δεν είναι λαϊκή πολιτική επιλογή, αλλά μια επιχορηγούμενη κατάσταση. Οπότε οι λαοί μπορούν να αναθέτουν τις σχέσεις τους με τους άλλους λαούς σε επιχειρηματίες. Τα αμοιβαία κέρδη των πέντε δέκα ανθρώπων στις δυο πλευρές του Αιγαίου το μετατρέπουν αυτόματα σε... λίμνη ειρήνης. Αυτή η ειρήνη σε ένα πέλαγος κατοικημένο από ανθρώπους κι όχι από ζώα και ψάρια μόνον ή άλογους γλάρους, έχει τον υπότιτλο των ΝΑΤΟικών γκρίζων ζωνών και απειλών casus belli, κρύβει την εξής «ειρηνική» πραγματικότητα: Μια ελληνική εταιρία πολυεθνικών προδιαγραφών έχει αναλάβει την αναβάθμιση των ηλεκτρονικών συστημάτων των F-16 της τουρκικής αεροπορίας. Είναι ωραίο να ξέρει ο λαός, που υφίσταται τις παραβιάσεις και τις εμπλοκές, ελληνικός και τουρκικός μάλιστα, ότι κάτι μένει στην τσέπη των επιχειρηματιών του από αυτή την επένδυση στον πόλεμο.

Είναι επίσης πολύ ωραίο η Λεϊλά στη φυλακή να βλέπει στην τηλεόρασή των κρατουμένων - αν υπάρχει - πόσο ωραίο είναι να περπατούν χέρι χέρι η Εμινέ με τη Νατάσα, να τρώνε μπακλαβαδάκια, να ψωνίζουν παπούτσια και να αντικρίζουν τα γλυπτά που λείπουν από τον Παρθενώνα με την ευγενική χορηγία του λόρδου Ελγιν. Ωραία η φιλία των ηγετών, αλλά άμα χαλάσει ή βιολογικά χαθεί, τότε η λίμνη της ειρήνης θα γίνει τέλμα; Οχι ποτέ. Ο πατριωτισμός είναι υπόθεση διεθνών εφοπλιστικών, εμπορικών και στρατιωτικών ή ενεργειακών κύκλων. Είναι οι μόνοι που μπορούν να μετατρέπουν τις θάλασσες σε λίμνες και τις λίμνες σε ερήμους. Είναι οι μόνοι που μπορούν να ξεριζώνουν τρεις χιλιάδες χωριά, να εξανδραποδίζουν και να θάβουν αρχαίες και σύγχρονες πόλεις για να φτιάχνουν φράγματα, να ελέγχουν το νερό όλης της Μέσης Ανατολής και να αγοράζουν με αίμα και νερό πετρέλαιο σε καλή τιμή.

Συμπαθής ο κ. Ερντογάν. Καλοπροαίρετος. Ποιος θα επιθυμούσε το αντίθετο. Αλλά τι σχέση έχει το θέαμα με το χαλί της προσευχής, ο τζίρος των εταιριών Ελλάδος - Τουρκίας με την πολιτική που παραμένει αμετάφραστη; Ο συμπαθής κ. Ερντογάν είπε συμπαθητικά τα Ιμια, Καρντάκ. Συνοδευόταν από τον Τουρκοκύπριο πνευματικό ηγέτη του και επονομαζόμενο Κιμπρισί. Θέλει να φτιάξουμε μαζί χαλβά. Κιμπρισί, δηλαδή Κυπριακό τουρκιστί.

Πάντως προσαρμοσμένοι στο νέο ιδεολογηματικό λεξιλόγιο και το θέαμα της Πρωτομαγιάς των ακριβών σόου της ΕΕ των χορηγών, θα εναποθέσουμε όλες τις ελπίδες μας στο Σάκη. Που αν κερδίσει, πορθητής της Πόλης των φτωχών Τούρκων και των βουνών των σκουπιδιών, μπορεί να συναντήσει και τον «πρωθυπουργό Ταλάτ» του μεγάλου «ναι» που είχε χορηγό το σύγχρονο Αλή Πασά, Κόλιν Πάουελ.

Αλήθεια, εκείνες οι ψυχές στα λευκά κελιά ευρωπαϊκών προδιαγραφών και οι... φωτογράφοι των βασανιστηρίων στη Βαγδάτη ποιον έχουν χορηγό; Λεξικό νέας τάξης, σελίδα Χ: Συμμαχία = εταιρία. Ειρήνη = μπίζνες.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ