Πρόσφατα, αρθρογράφος της «Καθημερινής» μεμφόταν την Αλ. Παπαρήγα, επειδή ...«δεν έδειξε να νοιάζεται για τη διαφορά μεταξύ "κλεπτοκρατικού" και "κλασικού καπιταλισμού"».

Δεν καταλάβαμε, βέβαια, τι ακριβώς θέλει να πει με τον μάλλον ατυχή νεολογισμό περί «κλεπτοκρατικού καπιταλισμού». Αν, πάντως, αναφέρεται σε ζητήματα διαφθοράς και χρηματισμού, θα θέλαμε να του κάνουμε γνωστό ότι πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με άρθρα των Μαρξ και Ενγκελς για την αποικιοκρατική πολιτική στην Ασία το 18ο αιώνα. Σε ένα απ' αυτά υπάρχει μια ενδιαφέρουσα επισήμανση για το πώς η Εταιρία Ανατολικών Ινδιών χρημάτιζε πολιτικές προσωπικότητες του αγγλικού Κοινοβουλίου (πρωθυπουργούς, σημαίνοντες υπουργούς, κ.ά.), ώστε αυτοί να προωθήσουν διάφορα νομοσχέδια τα οποία διασφάλιζαν και διαιώνιζαν το μονοπώλιο της Εταιρίας στη λεηλασία των ασιατικών χωρών. Αρα, το φαινόμενο του «κλεπτοκρατικού» καπιταλισμού δεν είναι καινούριο. Ουσιαστικά, τον συνοδεύει από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του.

Ο αρθρογράφος, όμως, είναι απληροφόρητος και για το σήμερα. Δεν έχει ακούσει ότι δεν υπάρχει πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, ο οποίος να μην έχει κατηγορηθεί για διαφθορά; Οτι στην Ιταλία ολόκληρο το πολιτικό σύστημα κατηγορήθηκε για χρηματισμό και όχι μόνο; Μάλλον δεν έχει καταλάβει ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός δουλεύει με το «λάδωμα». Και η χρήση του ...λαδιού είναι ανεξάρτητη από τον πολιτικό φορέα που ασκεί καθήκοντα διαχείρισης για λογαριασμό του συστήματος...