Την ίδια ώρα που διαφημίζονται στέγαστρα σαν έργα ισάξια της Ακρόπολης, που με το κόστος τους θα μπορούσαν να φτιαχτούν τουλάχιστον 70 γήπεδα, την ώρα που δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ για την ασφάλεια των Αγώνων θυμίζοντας πολεμική επιχείρηση, που κάποιοι μιλούν για εθνικούς στόχους και Ολυμπιακό πνεύμα, οι νέοι στις λαϊκές γειτονιές του Λεκανοπεδίου δεν έχουν το δικαίωμα να αθληθούν.

Ο «Ρ» σήμερα παρουσιάζει τη διεκδίκηση των φορέων της Νέας Ιωνίας, που εδώ και χρόνια δεν έχουν ουσιαστικά χώρους για να αθληθούν χιλιάδες νέοι. Περίπου μια δεκαετία έχουν χορτάσει υποσχέσεις και παχιά λόγια. Μιλάμε σήμερα με εκπροσώπους της Συντονιστικής Επιτροπής που παλεύει για την ανέγερση του Δημοτικού γηπέδου, το οποίο θα φιλοξενήσει τα σωματεία της περιοχής (ΑΟ Ιωνίας, ΠΑΟ Αλσούπολης, ΑΓΣ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΑΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΥΛΗΣ, Σύλλογος Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών).

Μια ολόκληρη περιοχή σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά το ενδεχόμενο ο αθλητισμός σε λίγο να είναι άγνωστη λέξη. Αιτία η αδιαφορία των υπευθύνων για την υλοποίηση της κατασκευής του Δημοτικού Σταδίου της Νέας Ιωνίας στις εγκαταστάσεις του ιστορικού γηπέδου του Ικαρου (όπως είναι πιο γνωστό), αν και το πρόγραμμα ανακατασκευής του έχει ξεκινήσει δέκα χρόνια πριν. Τότε «κόπηκε» το γήπεδο, φτιάχτηκε ένα μικρό βοηθητικό αλλά γρήγορα σταμάτησαν όλα γιατί άλλαξε ο υπουργός. Η νέα μελέτη προέβλεπε γήπεδο με χόρτο και στίβο ταρτάν. Παρ' όλα αυτά, γρήγορα οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν. Και όταν άρχισαν τα Ολυμπιακά προγράμματα κατασκευής χώρων άθλησης μετά την ανάληψη των Αγώνων από τη χώρα μας, φάνηκε το μέγιστο του εμπαιγμού των υπευθύνων προς τα σωματεία και τους δημότες της περιοχής. Αρχικά τους διαβεβαίωσαν ότι εντάχθηκε στο πρόγραμμα η κατασκευή γηπέδου χόκεϊ επί χόρτου, όμως αποδείχτηκε αναληθές. Μάλιστα, εξαιτίας της ρευστής κατάστασης πολλοί ήταν αυτοί που ήθελαν να επωφεληθούν αφού κάποια στιγμή η ΠΑΕ Απόλλων Αθηνών και η ΠΑΕ ΑΕΚ ζήτησαν το χώρο από την πολιτεία προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα για τη δημιουργία αθλητικών κέντρων. Ομως, αυτό δεν έγινε εφικτό μετά από αντίδραση των σωματείων και των κατοίκων. Αν και κάποια στιγμή εκπονήθηκε μελέτη για τη δημιουργία αθλητικού κέντρου, που προέβλεπε στην πρώτη φάση γήπεδο ποδοσφαίρου με χόρτο και στίβο οκτώ διαδρομών ταρτάν και στη Β΄ φάση κλειστό γυμναστήριο, βοηθητικό ποδοσφαίρου και κολυμβητήριο 6.000 θέσεων. Το κόστος κατασκευής ανερχόταν σε 1,2 δισ. δρχ. Από αυτά προβλεπόταν τα 400 εκατ. να δοθούν από το πρόγραμμα «ΕΛΛΑΔΑ 2004» από τις δημόσιες επενδύσεις.

Και μπορεί στα χαρτιά να είχαν λυθεί τα πάντα, στην πράξη το αποτέλεσμα ήταν πολύ διαφορετικό. Τα έργα καθυστερούσαν σημαντικά. Μετά από κινητοποιήσεις που έγιναν με πρωτοβουλία των σωματείων ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Λιάνης, διαβεβαίωσε τους εμπλεκόμενους ότι το έργο θα κατασκευαστεί άμεσα γιατί είχαν εξασφαλιστεί τα χρήματα, και μάλιστα για τις δύο φάσεις του. Μέχρι όμως σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα, με αποτέλεσμα να έχουν σταματήσει και τα όποια έργα είχαν ξεκινήσει. Αν και την περασμένη Πέμπτη σε συνάντηση των εκπροσώπων των σωματείων με τον ΓΓΑ, Κώστα Κουκοδήμο, δόθηκαν καινούριες υποσχέσεις τόσο για το ποσό που απαιτεί ο εργολάβος να ξαναρχίσει τις εργασίες (301.000 ευρώ) όσο και για το ποσό που απαιτείται για την ολοκλήρωση της Α΄ φάσης, οι πάντες είναι επιφυλακτικοί. Και το πρόβλημα παραμένει...

Ενα από τα σωματεία που θίγονται από τη μη ύπαρξη χώρου άθλησης στη Ν. Ιωνία είναι και η ιστορική ομάδα του ΠΑΟ Αλσούπολης, που και αυτή επιτελεί το δικό της έργο στην περιοχή όσον αφορά στο δικαίωμα στην άθληση που θα πρέπει να έχουν ο νέοι. Ομως, τα εμπόδια δεν είναι και λίγα. Η έλλειψη χώρων υποδομής για άθληση, το οικονομικό και η πολιτική που εφαρμόζεται από τους αρμόδιους στον τομέα του μαζικού λαϊκού αθλητισμού έχουν κάνει την κατάσταση τραγική. Αν και οι της ομάδας συνεχίζουν μόνοι τους, στηριζόμενοι κυρίως στην αγάπη για το άθλημα και στο ρομαντισμό τους, από την άλλη κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

Ο «Ρ» μίλησε με τον Γιώργο Τιρτιράκη, μέλος της διοίκησης, και τον Παναγιώτη Σκουρλή, πρόεδρο του συλλόγου, που μας εξήγησαν την κατάσταση: «Η "ιστορία" του γηπέδου, σημειώνει ο Γ. Τιρτιράκης, ξεκινά εδώ και 10 χρόνια. Είχε βγει και κάποιο κονδύλι αλλά στην πορεία χάθηκε. Τα σωματεία ξεκίνησαν κάποιες ενέργειες μια και η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Τώρα τα πράγματα είναι τραγικά. Μέχρι και ως χώρος στάθμευσης των απορριμματοφόρων του δήμου χρησιμοποιείται. Αν και είχε ενταχθεί στην Ολυμπιάδα για γήπεδο χόκεϊ επί χόρτου πάλι δεν έγινε τίποτα. Εμείς επιμένουμε έχοντας έναν καλό συντονισμό ως σωματείο, αφού χωρίς το γήπεδο δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Η χρονιά πέρασε και ήταν φοβερά δύσκολη. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο ΑΟ Ν. Ιωνίας, που είναι η μεγαλύτερη ομάδα της περιοχής, αφού παίζει στο περιφερειακό πρωτάθλημα, έχει δώσει τεράστια ποσά για ενοικίαση γηπέδων για προπονήσεις και αγώνες. Ενας από τους λόγους που χάσαμε την κατηγορία πιθανό να ήταν και η έλλειψη χώρου. Η Ανατολή, που είναι η μοναδική ομάδα στίβου στην περιοχή, αναγκάζεται να πηγαίνει τα παιδιά στη Φιλοθέη. Υποσχέσεις έχουμε πάρει πολλές και από πολλούς. Εμείς έχουμε αποφασίσει ως Συντονιστική Επιτροπή να μη σταματήσουμε όσο δεν προχωράει το έργο. Ακόμη και μέσα στην Ολυμπιάδα. Εμείς πιστεύουμε ότι λεφτά υπάρχουν. Το θέμα είναι πού τα διαθέτουν. Η Ν. Ιωνία είναι από τους δήμους που δεν έχει προβλεφτεί και δε θα μείνει κανένα έργο. Εμείς δεν παρακαλάμε. Εμείς δεν εκλιπαρούμε. Απαιτούμε. Αν δεν υλοποιηθούν και οι καινούριες υποσχέσεις θα μας βρουν μπροστά τους».

Από την πλευρά του ο Π. Σκουρλής μας είπε: «Από την εποχή του 1970 επί της θρυλικής ομάδας του Ικαρου, που αγωνίστηκε μέχρι τη Β΄ Εθνική, έχουμε να δούμε ζωή στον αθλητισμό. Σε άλλες περιοχές μπορεί να έγιναν κάποια έργα, εδώ όμως δεν έχει γίνει τίποτα. Εάν γίνει ένα γήπεδο σωστό θα έχει μεγάλη ώθηση και ο αθλητισμός της περιοχής. Θα μπορούν να γυμνάζονται οι δημότες. Εμείς βρισκόμαστε σε μια τραγική κατάσταση. Αν και έχουμε τη θέληση να οργανώσουμε σωστή δουλιά με τμήματα υποδομών αλλά και με υψηλότερους στόχους, δεν έχουμε πού να κάνουμε το έργο μας. Αναγκαζόμαστε και είμαστε φιλοξενούμενοι σε άλλα γήπεδα. Αν ολοκληρωθεί το γήπεδο έχω την εντύπωση ότι εμείς όπως και οι υπόλοιπες ομάδες θα πάμε καλύτερα. Εμείς έχουμε 40 παιδιά στα τμήματα υποδομών, που ουσιαστικά είναι στο δρόμο ή αναγκάζονται να γυμνάζονται σε ένα γηπεδάκι μπάσκετ. Το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο. Εμείς θέλουμε να υπάρχει ο σύλλογος, να μπορούν τα παιδιά να αθλούνται».

Ενα από τα σωματεία που υφίσταται το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό της ΑΓΣ Ανατολής, που ασχολείται με τον κλασικό αθλητισμό, όπου τα προβλήματα είναι πολύ μεγαλύτερα σε σχέση με άλλα αθλήματα και βέβαια πιο ειδικά. Ο πρόεδρος του σωματείου, Κώστας Τσαγκαράκης, εξήγησε το μέγεθος του προβλήματος στο «Ρ».

«Εμείς ιδρυθήκαμε το 1996 και η δουλιά που κάνουμε αφορά το στίβο. Ενα ιδιαίτερα ευαίσθητο κομμάτι του αθλητισμού. Γι' αυτό και αντιμετωπίζουμε οξύτατο πρόβλημα. Ο στίβος θέλει θυσίες. Εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε, πάνω από όλα, αθλητική παιδεία στη νεολαία. Δε μας ενδιαφέρει άμεσα ο πρωταθλητισμός. Σκοπός όμως είναι να φτιάξουμε, πάνω απ' όλα, ανθρώπους. Το θέμα είναι πού να γίνουν όλα αυτά όταν δεν υπάρχει γήπεδο. Ξεκινήσαμε με 140 παιδιά της περιοχής και κάθε Σεπτέμβρη κάναμε άνοιγμα στα σχολεία, με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της χρονιάς να αυξάνεται ο αριθμός. Με πρόχειρους υπολογισμούς υπολογίζαμε ότι θα έχουμε 300 παιδιά σήμερα. Το θέμα είναι ότι έχουν απομείνει 30, 40 το πολύ. Η έλλειψη σταδίου στην περιοχή, ο διωγμός από το ΟΑΚΑ οδήγησαν σε μείωση του αριθμού των παιδιών. Αυτή τη στιγμή μπορούμε και δουλεύουμε στο στάδιο της Φιλοθέης που μας φιλοξενεί, όμως και εκεί υπάρχουν προβλήματα αφού το χρησιμοποιούν πολλοί σύλλογοι της περιοχής, ενώ είναι και μικρό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσων λέω είναι ότι ο αθλητής μας Η. Γκαραβέλος, που είναι πανελληνιονίκης στις μεγάλες αποστάσεις, αναγκάζεται να τρέχει στους δρόμους της Φιλοθέης, με αποτέλεσμα η άσφαλτος να του δημιουργεί τραυματισμούς. Ενα άλλο πρόβλημα που προκύπτει από την έλλειψη χώρου στην περιοχή είναι αυτό της μετακίνησης. Οι ηλικίες που δουλεύουμε αρχίζουν από 10-11 ετών. Με δεδομένο και την πίεση που υπάρχει γενικά στη ζωή για ελεύθερο χρόνο οι γονείς τους αδυνατούν να τα μεταφέρουν μακριά από την περιοχή. Ακόμα και έτσι απευθυνθήκαμε στο δήμο ζητώντας από τη δημοτική συγκοινωνία να μεταφέρει τους αθλητές της Ανατολής, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Και δεν είναι οι μόνες ευθύνες της δημοτικής αρχής όλα αυτά τα χρόνια. Εδώ κάποτε έφθασε σε σημείο ο δήμος να συζητάει για παραχώρηση του σταδίου είτε στην ΠΑΕ Απόλλωνα Αθηνών είτε στην ΑΕΚ. Αν και τις τελευταίες μέρες έγινε κάποιο βήμα, εντούτοις ακόμα είμαστε επιφυλακτικοί. Θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας».

Μπορεί οι υπεύθυνοι της πολιτείας κατά καιρούς να κάνουν λόγο για την ανάγκη ύπαρξης φυτωρίων στον ελληνικό αθλητισμό, όμως η πραγματικότητα τους διαψεύδει πλήρως. Ο ποδοσφαιρικός όμιλος ΑΟ Ελευθερούπολης, μια ομάδα που ασχολείται περισσότερο με τις μικρές ηλικίες, αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει πρόβλημα βιωσιμότητας εξαιτίας της μη ύπαρξης χώρου άθλησης στην περιοχή. Ο πρόεδρος της ομάδας, Χρήστος Ξανθόπουλος, μας μιλάει για τη ζοφερή πραγματικότητα που υπάρχει.

«Εμείς είμαστε ένα ιστορικό σωματείο που ιδρύθηκε το 1928 και τα τελευταία χρόνια δουλεύουμε κατά βάση με τις μικρές ηλικίες. Δε μας ενδιαφέρει ο πρωταθλητισμός. Εκείνο που μας νοιάζει είναι να δώσουμε μια διέξοδο στη νεολαία της περιοχής, που είναι ο αθλητισμός. Το θέμα είναι όμως για πόσο. Η έλλειψη χώρου άθλησης μάς έχει στερήσει σε πολλούς τομείς. Κατ' αρχάς ενδεικτικά θα σας πω ότι από τα 60 παιδιά που είχαμε σε ηλικίες από 14 έως 21 ετών τώρα έχουμε μόνο 17 παιδιά αφού δεν υπάρχει συγκεκριμένος χώρος για να γίνει η δουλιά. Από την άλλη, το γεγονός ότι καταντάμε πρόσφυγες σε άλλα γήπεδα που μας φιλοξενούν δημιουργεί και παραπάνω έξοδα. Εξοδα τα οποία μπαίνουν αποκλειστικά από την τσέπη τη δική μας ή των γονέων των παιδιών. Το γήπεδο είναι ανάγκη. Χωρίς αυτό ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός της περιοχής θα πάψει να υφίσταται. Μετά από υποσχέσεις 10 χρόνων θα πρέπει να γίνει κάτι επιτέλους. Εμείς μαζί με τα υπόλοιπα σωματεία της περιοχής κάναμε δυναμικές κινήσεις. Οι τελευταίες εξελίξεις δε μας έπεισαν αλλά είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε λίγο υπομονή ακόμα. Το θέμα είναι ότι εάν δε δούμε κάποια κίνηση μέχρι τον Οκτώβρη ώστε να έχουμε και τους λόγους για την υπομονή, τότε θα καταθέσουμε τα δελτία. Αυτό και μόνο δείχνει το πόσο ανάγκη είναι πλέον η κατασκευή του γηπέδου».

Μια άλλη διάσταση του προβλήματος δίνει ο δημοτικός σύμβουλος και μέλος της δημοτικής παράταξης ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΉ ΙΩΝΙΑ (ΔΗΠΙ), Παναγιώτης Τσουκαλάς, στο «Ρ». Οπως εξηγεί, η αρχή του βρίσκεται στις πολιτικές που εφαρμόζουν οι αρμόδιοι σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, όπως και στον αθλητισμό. Παράλληλα, καλεί όλους να δουν την πραγματική αιτία του προβλήματος.

«Σε σχέση με το πρόβλημα του σταδίου της Νέας Ιωνίας είναι σαφές ότι στην ουσία η πολιτική σε επίπεδο κυβερνήσεων, Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε ό,τι αφορά στο μαζικό λαϊκό αθλητισμό, είναι αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα. Και αυτή κινείται στα πλαίσια της γενικής πολιτικής που εφαρμόζεται σε άλλους τομείς, και όπως χτυπάει τις παραγωγικές τάξεις, τους συνταξιούχους, την Παιδεία κτλ., έτσι χτυπάει και το μαζικό λαϊκό αθλητισμό. Το μεγαλύτερο θέμα που δημιουργείται είναι ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν λεφτά για αυτόν τον τομέα του αθλητισμού. Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε ότι ακόμα και τώρα αυτήν την περίοδο τα κονδύλια που βγήκαν από το πρόγραμμα "ΕΛΛΑΔΑ 2004" δεν ήταν σημαντικά ώστε να γίνουν κάποια έργα υποδομής. Το πρόβλημα δηλαδή είναι πολιτικό. Και έτσι θα πρέπει να το δούμε όλοι μας. Πολλές φορές η ΔΗΠΙ έχει πάρει πρωτοβουλίες να διεκδικήσει αγωνιστικά τη λύση στο πρόβλημα και να καταλογίσει ευθύνες. Στην προσπάθειά μας αυτή πολλοί μας κατηγόρησαν ότι προσπαθούμε να πολιτικοποιήσουμε το πρόβλημα. Κι όμως, το θέμα είναι πολιτικό. Πρέπει να γίνει υπόθεση του μαζικού λαϊκού κινήματος. Των εργαζομένων, των σωματείων τους, της νεολαίας. Μόνο με αγωνιστική διεκδίκηση θα αποσπάσουμε λύσεις και θα δώσουμε διέξοδο για άθληση στα παιδιά μας και στον ευρύτερο πληθυσμό».