Τα κεραμεικά των εργαστηρίων του Τσανάκ Καλέ έμειναν για πολλά χρόνια στο περιθώριο της έρευνας, θαμμένα στη σκιά των περίφημων αγγείων από τα εργαστήρια του Ιζνίκ και της Κιουτάχειας. Η ύπαρξη, ωστόσο, τσανακαλιώτικων αγγείων σε συλλογές μουσείων και ιδιωτών οδήγησε τα τελευταία χρόνια στη μελέτη και προβολή τους. Πρώτη ουσιαστική μελέτη ήταν η μονογραφία της Gonul Oney (19710, ενώ το βιβλίο της Κατερίνας Κορρέ - Ζωγράφου «Τα κεραμεικά του Τσανάκ Καλέ, 1670-1922» συμβάλλει στην ευρύτερη μελέτη του θέματος. Οι μελέτες όσων ασχολήθηκαν με το θέμα, βασίστηκαν στην αξιοποίηση των περιηγητικών κειμένων και στην, πενιχρή μέχρι σήμερα, αρχαιολογική - ανασκαφική μαρτυρία.