Πάρ' τον ένα και χτύπα τον άλλο
Πέμπτη 8 Ιούλη 2004

Του Γιάννη Ιωάννου, από το ΕΘΝΟΣ
Ταιριάζει γάντι σε σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθερους, έτσι όπως αποτυπώνονται - έστω και αποσπασπατικά - διάφορα αποτελέσματα των πολιτικών τους.

Αποτελέσματα που έρχονται να βεβαιώσουν πως κάθε πολιτική, σε οποιονδήποτε τομέα, που ασκείται με κυρίαρχο στοιχείο την υπηρέτηση των μονοπωλιακών κερδών, δεν μπορεί παρά να είναι εν τέλει αντιδραστική.

Το γεγονός ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση αρπάζεται από τη νίκη της Εθνικής ποδοσφαίρου για να εξασφαλίσει παράταση στην «περίοδο χάριτος» δεν κρύβει ούτε ότι στο κρίσιμο ζήτημα της ανεργίας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, όπως η προκάτοχή της, ούτε ότι το γενικευμένο φακέλωμα καλά κρατεί.

Τα γκέτο στη Γαλλία δε δημιουργήθηκαν τώρα που κυβερνά η «δεξιά».

Και για τους μισθούς των Αμερικανών εργατών δεν ευθύνεται μόνο ο Μπους. Αν σωστά θυμόμαστε, και σωστά θυμόμαστε, η κ. Δαμανάκη είχε εντάξει τον Κλίντον στις δυνάμεις της νέας Αριστεράς, ε;

Εν τέλει, όλοι μαζί ένα μοντέλο υπηρετούν. Αυτό ακριβώς που θεωρεί αυτονόητο πως τα «απείθαρχα» παιδιά πρέπει να «σωφρονίζονται» με το ραβδί!

Το «σύντομο καλοκαίρι» που περιγράφεται στις «υπογραμμίσεις», δυστυχώς, δεν αφορά την πραγματική ζωή.

Σημείωση εκτός θέματος: στα ψιλά και ασχολίαστα περνούν τα γεγονότα στην ΑΕΚ. Θυμίζει το «όταν χορεύουν τα βουβάλια». Παντέρμη ΑΕΚ... Να περπατάς στη Φιλαδέλφεια και στη θέση του γηπέδου να βλέπεις μια τρύπα. Κι αναγκαστικά να σκέφτεσαι: τι νογάει από χούγια πρόσφυγα ο... Κούγιας;