Οι 500 εργάτες που τέθηκαν από χτες σε αναγκαστική άδεια μέχρι τις 4 Αυγούστου. Στο πλευρό τους το Εργατικό Κέντρο της πόλης
«Αν ψάξεις γύρω σου θα βρεις 4 ή 5 που να θέλουν περισσότερα από πέντε χρόνια για να βγουν στη σύνταξη. Και σ' αυτό το εργοστάσιο είμαστε πάνω από 160. Αν κλείσει τι θα κάνουμε; Ποιος θα μας πάρει για δουλιά στα 55 μας χρόνια;». Τα λόγια του Γιώργου Κάπτη, ύστερα από 32 χρόνια δουλιάς στα κλωστήρια Β΄, εκφράζουν το σύνολο των εργαζομένων, οι οποίοι ωστόσο σπεύδουν να διαλύσουν κάθε υποψία ανέξοδης γκρίνιας: «Δε βγήκαμε στο δρόμο για να κλάψουμε, αλλά για να αγωνιστούμε. Στο κάτω κάτω, δεν έχουμε τίποτα παραπάνω να χάσουμε ή να κερδίσουμε πέρα από τη δουλιά μας». Στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι οικογενειάρχες, με παιδιά που σπουδάζουν και δάνεια που τρέχουν. «Αν χάσουμε τη δουλιά μας, τα χάνουμε όλα» λέει η Αρετή Κρατζά, εργαζόμενη στα κλωστήρια του Λαναρά τα τελευταία 25 χρόνια, συμπληρώνοντας τα λόγια του διπλανού της στο μπλόκο της εθνικής Βέροιας-Σκύδρας, ότι «κατά 99% είμαστε όλοι άνεργοι».
Στη μέση του δρόμου, κάτω από τα πανό που ζητάνε να μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας, τα πυρά των εργατών στα κλωστήρια συγκεντρώνει τόσο η προηγούμενη, όσο και η τωρινή κυβέρνηση, που θεωρούνται εξίσου υπεύθυνες για το αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί σήμερα οι εργαζόμενοι. «Να τελειώνουν με τις φιέστες και να σκύψουν στα προβλήματα του απλού ανθρώπου που παράγει. Το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό» σημειώνει ο Αλέξανδρος Σούγγαρης, εξηγώντας πως οι εκάστοτε κυβερνήσεις εξασφάλιζαν με επιδοτήσεις κεφάλαια για το Λαναρά, χωρίς ποτέ να ελέγχουν πού πάνε τα χρήματα. Και συμπληρώνει: «Εμείς είμαστε τα κύτταρα με τα οποία ο Λαναράς έφτιαξε τα κεφάλαιά του. Από εδώ ξεκίνησε και έφτιαξε την Κλωνατέξ».
Τα Κλωστήρια Β΄ ήταν πράγματι ένα από τα πρώτα εργοστάσια του Λαναρά στη Νάουσα και λειτουργεί ανελλιπώς από το 1964. Με τη μόνη διαφορά ότι πριν από 20 χρόνια απασχολούσε 600 εργαζόμενους και σήμερα μόλις 160 χωρίς ωστόσο να υπάρξει μείωση στην παραγωγή. «Η δουλιά έχει εντατικοποιηθεί τόσο πολύ που σπάνια κάποιος θα μείνει μέχρι το τέλος. Συνήθως συνταξιοδοτούνται οικειοθελώς δυο - τρία χρόνια νωρίτερα γιατί πλέον δεν αντέχουν άλλο» μας εξηγούν οι εργάτες των κλωστηρίων.
Στο πλευρό των εργαζομένων βρίσκεται από την πρώτη στιγμή το Εργατικό Κέντρο της Νάουσας, σε μια προσπάθεια να συντονίσει τον αγώνα τους με τους υπόλοιπους εργαζόμενους της πόλης, όπως ακριβώς έγινε και πριν μερικούς μήνες με την υπόθεση της «Τρικολάν», που βρέθηκε ένα βήμα πριν το οριστικό λουκέτο. Σ' αυτή την κατεύθυνση, οι εργάτες των κλωστηρίων θα έχουν στη σημερινή τους κινητοποίηση και τη συμπαράσταση των συναδέλφων τους στην «Τρικολάν» που συμμετέχουν στο συλλαλητήριο με 4ωρη στάση εργασίας.