Η ταινία του Ηλία Καζάν (τι κρίμα, που όταν χρειάστηκε να πει το μεγάλο Οχι, αυτός, δυστυχώς, είπε Ναι!), στηρίζεται στο πολύ γνωστό ...και πολύ καλό-ομότιτλο θεατρικό έργο. Και είναι η ιστορία της Μπλανς Ντι Μπουά, μιας ξεχασμένης από τη ζωή δασκάλας, που «εισβάλλει» βίαια και καταλυτικά στη ζωή της αδερφής της και του άντρα της. Με αφορμή, λοιπόν, αυτή την εισβολή, ο Τένεσι Ουίλιαμς, και στη συνέχεια ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Ηλία Καζάν, με ακρίβεια χειρουργού ερευνούν τις «ψυχές» αυτών των ανθρώπων. Και φέρνουν στην επιφάνεια ό,τι καλύτερο, και ό,τι χειρότερο κουβαλάνε μέσα τους οι πληγωμένοι αυτοί άνθρωποι. Η θαυμάσια ασπρόμαυρη φωτογραφία της ταινίας, βοηθάει αυτή τη χειρουργική «επέμβαση»!

Παρακολουθώντας αυτό το κινηματογραφικό «ψυχογράφημα» νιώθεις ότι και εσύ «εισβάλλεις» στις ζωές των ηρώων της ταινίας. Και εισβάλλοντας ξεπερνάς το «συνειδητό» και εισχωρείς στο «υποσυνείδητό» τους (και ίσως και στο δικό σου). Καμία κρυφή πτυχή, καμία κρυφή επιθυμία δε μένει έξω από την έρευνα και το στοχασμό των δημιουργών. Οι άνθρωποι, που τόσο «αδιάκριτα» τις ζωές τους παρακολουθούμε, είναι ζωντανοί άνθρωποι! Και πονάνε. Γι' αυτό έχουν και ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Η Βίβιαν Λι, άλλο τέρας υποκριτικής, παίζει την Μπλανς Ντι Μπουά, ένα ρόλο, όπως και ο ρόλος του Κοβάλσκι, άλλωστε, που κάθε ηθοποιός ονειρεύεται να παίξει. Δίπλα τους ο Καρλ Μάλντεν και η Κιμ Χάντερ. Τέσσερις ρόλοι, και τέσσερις ηθοποιοί, να τους πιεις στο ποτήρι! Η ταινία έχει κερδίσει 4 πρώτα Οσκαρ (Αλφαβίλ).