Η παρανόηση της ανοχής
Παρασκευή 23 Ιούλη 2004

1. Το ζέπελιν που θα προσβάλει τον ουρανό της Αττικής με την αποστολή του μπορεί όλα να τα δει εκτός από ένα: Το βάρος που κατοικεί στο στήθος του καθενός, αυτή την εν δυνάμει καταιγίδα.

2. Η παρανόηση της ανοχής είναι η αρχή της αλυσίδας των δεινών που περιμένουν αυτή την κυβέρνηση. Παιδί της γαλάζιας προπαγάνδας, ο Βουλγαράκης τρέχει και δε φτάνει στους Ευρωπαίους εταίρους ψάχνοντας για συνένοχο. Παιδί της γαλάζιας γενιάς, μου χαρίζει διπλή ευχαρίστηση: Από τη μια, απολαμβάνω την εικόνα του ως υπουργού υπνοβάτη και, από την άλλη, ξεσκεπάζω - φευ, για το καλό του - όλες τις ταπεινώσεις που εν μέσω Ολυμπιακών του έχουν στήσει οι Δυτικοί με γνώμονα την υπνοβασία του.

3. Ολες αυτές οι ασκήσεις βαρβαρότητας με τους κομάντος και η επίδειξη δύναμης δεν αποδεικνύουν τίποτε άλλο από το πόσο δεμένοι είμαστε με τους Δυτικούς. Εκείνοι είναι εγκληματίες πολέμου, κι εμείς ένας θίασος που αναπαριστά με πιστότητα τα θεάρεστα έργα τους. Είναι γνωστό πως η μίμηση είναι το έσχατο καταφύγιο της μετριότητας, δηλαδή ο μόνος χώρος που μπορούν να καθρεφτιστούν οι Νεοδημοκράτες.

4. Τα χρόνια της αργίας και της περιέργειας έδωσαν τη θέση τους στη φιλαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Της αξίζει εξ ολοκλήρου η καταστροφή της ολυμπιακής ιδέας. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία αυτής της παράταξης, δε θα μας φανεί καμία κίνηση της παράξενη. Αντιθέτως, απορείς πώς τα καταφέρνουν ακόμα και τώρα και κάνουν τα φαιδρά φαιδρότερα, τιμώντας έτσι τη συντηρητική παράδοσή τους.

5. Στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και Εθνικής Κενοδοξίας τώρα βασιλεύουν η μαγγανεία και η δαιμονολογία. Αυτές κρίνονται απαραίτητες για την αντιμετώπιση της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων και των λαϊκών αγώνων που θα ακολουθήσουν αμέσως μετά.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ