Μ' αφορμή ένα αξίωμα που επιχειρεί να επιβάλει ως καθολικό το δίκιο των πολυεθνικών
Eurokinissi |
- Το δικαίωμα του εργάτη στην απεργία στρέφεται ενάντια στο δικαίωμα του επιχειρηματία να λειτουργεί την επιχείρησή του.
- Αν η Ελλάδα δεν πάει με τους ισχυρούς θα απομονωθεί, θα πληγεί ο τουρισμός, θα βγάλουν μοβ μπιμπίκια τα μωρά και οι γάτες θα γαβγίζουν!
Απ' αυτά τα «ψιλά» και αστεία ξεκινήσαμε χρόνια πριν για να φτάσουμε τώρα στο αξίωμα των «Πάτριοτ»:
«Το αγαθό της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων είναι δημοκρατικότερο, σημαντικότερο και συλλογικότερο».
Ετσι απλά: Το δικαίωμα της Κόκα Κόλα και της ΝΙΚΕ να κερδίζουν είναι ισχυρότερο όποιας συνταγματικής επιταγής. Η δημοκρατικότητα δεν καθορίζεται από τα συμφέροντα της πλειοψηφίας, αλλά από αυτό που η πολυεθνική ορίζει ως συμφέρον για το λαό, δηλαδή το δικό της συμφέρον να τον εκμεταλλεύεται. Συλλογικό δεν είναι αυτό που επιλέγουμε να βιώσουμε όλοι μαζί, αλλά η αξίωση των πολυεθνικών να γεμίσει το μαντρί του Καλατράβα με πρόβατα που και το μαλλί τους ακόμα θα πρέπει να είναι βαμμένο στα χρώματα των πολυεθνικών. Σημαντικό δεν είναι ό,τι σπρώχνει την ανθρωπότητα μπροστά αλλά ό,τι ο ιμπεριαλισμός της εποχής μας προβάλλει ως τέτοιο.
Ετσι, όταν σε διάφορα κείμενα μιλάμε για το αστικό σύνταγμα, ή χαρακτηρίζουμε τη δημοκρατία τους αστική δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα, σπεύδουν διάφοροι καλοπροαίρετοι να μας θυμίσουν τις κατακτήσεις της γαλλικής επανάστασης, τις κατακτήσεις του παγκόσμιου δημοκρατικού και εργατικού κινήματος και με σηκωμένο το δάχτυλο να μας εγκαλέσουν γιατί χαρίζουμε στους αστούς ό,τι δεν τους ανήκει. Κι ας έχουν φροντίσει να δέσουν καλά τον γάιδαρό τους οι αστοί και μας μαζί στο γάιδαρό τους. Πράγμα που δε θέλουν να το βλέπουν στρουθοκαμηλίζοντας με τον ιμπεριαλισμό.
Καθώς δε θα θυμίζουμε ότι αυτό το Σύνταγμα είναι ένα αστικό Σύνταγμα - που ναι, περιέχει και δημοκρατικές κατακτήσεις, αλλά είναι ένα Σύνταγμα που υπάρχει για να διασφαλίζει το αστικό δίκιο - ο κάθε υπάλληλος της κάθε κρατικής υπηρεσίας στην κρίσιμη στιγμή θα δρα γι' αυτό ακριβώς που έχει προσληφθεί: Για να καταστείλει τη λαϊκή αντίδραση στην αστική δικτατορία. Στο όνομα του αστικού νόμου...
Γιατί πέρα από τις όποιες αυταπάτες για τα όρια της αστικής δημοκρατίας, υπάρχει μια εφιαλτική πραγματικότητα που οικοδομείται με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς. Ας την ξαναθυμίσουμε με την «ξύλινη» γλώσσα που τόσους ενοχλεί:
Οι δυνάμεις του κεφαλαίου στο μεταξύ τους ανταγωνισμό χρειάζονται όλο και περισσότερο, όλο και φτηνότερο κρέας εργατών - καύσιμο για τις μηχανές τους. Ξέρουν πως υπάρχει άφθονο, καθώς από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι χρειάζονται το μεροκάματο για να υπάρχουν και την επόμενη μέρα. Αυτό που παίζει είναι η τιμή, οι όροι πώλησης της εργατικής δύναμης κι αυτό εξαρτάται πάντα από τους συσχετισμούς.
Σε σχέση, λοιπόν, με το προηγούμενο, η επιχείρηση «Ολυμπιάδα 2004» έφερε στην επιφάνεια αυτό που ήδη ήταν γνωστό: Το κεφάλαιο δεν μπορεί να επιβάλει το δίκιο του παρά μόνο με τη βία. Και πως ό,τι παίρνει σήμερα το θέλει για αύριο. Πρέπει, λοιπόν, να πάρει τα μέτρα του. Κι αυτό κάνει.
Αυτό που φοβούνται δεν είναι ο λαός γενικά. Αυτό που φοβούνται είναι το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ενα κίνημα που στην πορεία συγκρότησης και ανάπτυξής του αποκτά συνείδηση της διαφορετικής ταξικής θέσης και αναγκαστικά θέτει στόχους σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Διεκδικεί το δίκιο του ενάντια στο δίκιο των αστών.
Σ' αυτό το κίνημα στοχεύει το Ζέπελιν, αυτό το κίνημα θεωρούν εχθρό οι χιλιάδες των δυνάμεων καταστολής που αναπτύσσονται αυτές τις μέρες στο Λεκανοπέδιο.