Ασκηση νόσου και όχι υγείας θεωρούσε τον πρωταθλητισμό ο Γαληνός, αρχαίος Ελληνας φιλόσοφος και γιατρός, καθώς μελετούσε τους πρωταθλητές της εποχής του και τα όσα μετέρχονταν προκειμένου να κατακτήσουν τη νίκη. Από τότε, βέβαια, έχουν περάσει μερικές χιλιάδες χρόνια κι έχει κυλήσει πολύ νερό στ' αυλάκι. Η ανθρώπινη ανάγκη για άθληση έχει ολοκληρωτικά μετατραπεί σε αντικείμενο πολύμορφης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και κερδοσκοπίας, είτε με τη μορφή του θεάματος, είτε με τη μορφή της παροχής υπηρεσιών. Κι ο πρωταθλητισμός αποτελεί απλά και μόνο την κορυφή του παγόβουνου, μέσω του οποίου οι πολυεθνικές - χορηγοί, μαζί με το «εντεταλμένο» πολιτικό και αθλητικό κατεστημένο, ορίζουν τους κανόνες του «παιγνιδιού», κονταροχτυπιούνται και ανταγωνίζονται στις πλάτες αθλητών και θεατών, αποκομίζουν τεράστια κέρδη, καλλιεργούν αντιλήψεις, διαμορφώνουν πρότυπα και συμπεριφορές κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, συντηρούν και αναπαράγουν το σημερινό, γενικότερο αθλητικό σύστημα. Κι όσο όλ' αυτά κυριαρχούν, τόσο λιγότερο θα ικανοποιούνται οι ανάγκες άθλησης της νεολαίας και του λαού. Τόσο περισσότερο θα γίνονται αυτές αντικείμενο εκμετάλλευσης και κερδοσκοπίας από το μεγάλο κεφάλαιο. Τόσο περισσότερο θα κυριαρχούν το πάση θυσία κυνήγι των επιδόσεων και των ρεκόρ, τα φαινόμενα ντόπινγκ και οι όποιες συνέπειές τους, είτε αυτά αποκαλύπτονται είτε όχι.