Αντιμέτωποι με τις απειλές και τους εκβιασμούς των μεγαλεμπόρων, που θέλουν να πάρουν τη σοδειά τους σε εξευτελιστικές τιμές, βρίσκονται οι σιτοπαραγωγοί της χώρας, με αποτέλεσμα η παραγωγή τους να παραμένει απούλητη στις αποθήκες. Χαρακτηριστικό της οξύτητας του προβλήματος είναι το γεγονός ότι πάνω από ένα εκατομμύριο τόνοι σιτηρών δεν έχουν απορροφηθεί ακόμα, καθώς οι μεγαλέμποροι θέλουν να πάρουν όσο όσο το προϊόν, εμμένοντας στην τιμή των 38 και 41 δρχ. ανά κιλό, ενώ οι Ενώσεις των αγροτών ζητούν 46 έως 50 δρχ. ανά κιλό, ανάλογα με την ποιότητα του προϊόντος.

Το πρόβλημα της αδιάθετης παραγωγής εστιάζεται κυρίως στο σιτάρι που κατευθύνεται για ζωοτροφές και όχι μόνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υπάρχουσες πληροφορίες αναφέρουν πως μέχρι σήμερα από το ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες τόνους σκληρού σιταριού, που παρήχθησαν στην Ελλάδα το 2004, έχουν πουληθεί κάτι παραπάνω από 150.000 τόνους. Από την πλευρά των εμπόρων παίζεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων για δήθεν αυξημένη παραγωγή στα σιτηρά, ώστε να αποκομίσουν επιπλέον κερδοσκοπικά οφέλη σε βάρος των παραγωγών. Ομως στο σκληρό σιτάρι δε φαίνεται να υπάρχει αύξηση της παραγωγής σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις άλλες παραγωγές χώρες της ΕΕ, αλλά και εκτός της ΕΕ. Φαίνεται να υπάρχει παγκοσμίως μια μικρή αύξηση της παραγωγής στο μαλακό σιτάρι, που όμως δε δικαιολογεί τις ακόμα πιο εξευτελιστικές τιμές που δίνουν σ' αυτό οι έμποροι - μεσίτες των πολυεθνικών. Και ειδικότερα στην Ελλάδα υπάρχει ένα παράδοξο, αφού σε άλλες χώρες της ΕΕ όπως π.χ. σε Γαλλία και Ιταλία, οι τιμές παραγωγού είναι αυτή την περίοδο αισθητά υψηλότερες από αυτές που διαλαλούν εδώ οι εμπορομεσάζοντες. Εκτός αυτών, όπως λέγεται από γνωρίζοντες το χώρο, έχουν εισαχθεί στην Ελλάδα, από το θερισμό και μετά, περισσότεροι από 250.000 τόνοι σιτηρών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε βάρος των παραγωγών και της εγχώριας παραγωγής.

Από την πλευρά του το αρμόδιο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων όχι μόνο δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του και δεν παίρνει μέτρα για να «χτυπήσει» την ασύδοτη δράση των μεγαλεμπόρων, αλλά ουσιαστικά τους αναγορεύει κι αυτούς θύματα της όλης κατάστασης. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση που έκανε ο υφυπουργός Αλ. Κοντός σε πρόσφατη συνάντηση που είχε με εκπροσώπους αγροτικών οργανώσεων, όπου συζητήθηκε το πρόβλημα, λέγοντας ότι «είναι ώρα να καθίσουν όλοι στο τραπέζι, να συζητήσουν και να συμφωνήσουν, καθώς όλοι θίγονται με την υπάρχουσα κατάσταση»! Ουσιαστικά, λοιπόν, ο Αλ. Κοντός εξίσωσε τους θύτες με τα θύματα και απέφυγε συνειδητά να πει το ποιος φταίει για την υπάρχουσα κατάσταση που οδηγεί σε τραγικά αδιέξοδα τους σιτοπαραγωγούς.

Βεβαίως, η βασική αιτία του προβλήματος βρίσκεται στην αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, που με τον ίδιο ζήλο και πίστη της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζει και η σημερινή της ΝΔ στοχεύοντας στη φτώχεια και στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών. Κι αυτή ακριβώς η πολιτική είναι που ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και οι σιτοπαραγωγοί, καθώς στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς» αφήνει τους μεγαλεμπόρους και τις πολυεθνικές να δρουν ασύδοτα σε βάρος των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών.

Το πρόβλημα της αδιάθετης παραγωγής σιτηρών πρόκειται να συζητηθεί σε σύσκεψη όλων των εμπλεκόμενων φορέων που θα γίνει την Πέμπτη 9 Σεπτέμβρη στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Αλλά αν δεν πάρουν οι αγρότες την υπόθεση στα χέρια τους κι αν δεν οργανωθούν οι συνεταιρισμοί σε κατεύθυνση εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μικρομεσαίων παραγωγών, δεν πρόκειται να υπάρξει βελτίωση της κατάστασης.