Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της ΚΟΜΕΠ

Με επίκαιρα άρθρα σε θέματα ιδεολογίας, πολιτικής, οικονομίας, υγείας, πρόνοιας, κοινωνικής ασφάλισης, νεολαίας και εκπαίδευσης

Κυριακή 5 Σεπτέμβρη 2004

Σε λίγους μήνες θα πραγματοποιηθεί το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Οπως κάθε συνέδριο, αποτελεί τη σημαντικότερη κομματική διαδικασία προβληματισμού και αποφάσεων, ώστε το Κόμμα να παίξει αποτελεσματικά το ρόλο του ως πρωτοπόρο απόσπασμα της εργατικής τάξης στην ταξική πάλη. Εχει όμως και την ιδιαίτερή του σημασία γιατί σήμερα είμαστε πιο ώριμοι, αξιολογώντας κριτικά την πορεία μας, να εντοπίσουμε τα ζητήματα - κρίκους για να κατακτήσουμε ανώτερη ποιότητα στη δράση, να συνεχίσουμε με μεγαλύτερα βήματα την πορεία που χαράξαμε μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης και τη διάσπαση του Κόμματος.

Σε αυτή την πορεία το Κόμμα μας, με το 14ο Συνέδριό του, αποκατέστησε κατ' αρχήν την ιδεολογική και πολιτική του φυσιογνωμία και έθεσε ως βασικό καθήκον την ανασυγκρότηση και ισχυροποίησή του. Η ιδεολογικοπολιτική ανασυγκρότηση του Κόμματος πραγματοποιήθηκε με την επεξεργασία του νέου Προγράμματος του στο 15ο Συνέδριο και του Καταστατικού του. Το 16ο Συνέδριο επεξεργάστηκε πιο αναλυτικά την πολιτική για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου και τη σύνδεση της πάλης του με το ζήτημα της εξουσίας.

Επί μια σχεδόν δεκαπενταετία, το ΚΚΕ καθημερινά αντιμέτωπο με αντίξοες και ως ένα βαθμό πρωτόγνωρες συνθήκες, κατέκτησε συνεχή αυτοτελή πολιτική παρουσία και δράση για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, έχοντας ως ισχυρό όπλο την επιστημονική κοσμοθεωρία και τη στρατηγική του. Η πορεία του είναι ανοδική, περικλείει σημαντική δυναμική, ικανή να δώσει καρπούς τα επόμενα χρόνια. Η επιδίωξη της άρχουσας τάξης να θέσει το Κόμμα στο περιθώριο, να το στερήσει από το κύρος του που είχε κατακτήσει στη μακρά ιστορική πορεία του, δεν καρποφόρησε παρά τις προσδοκίες, τα όπλα και τις μεθόδους που επιστρατεύτηκαν.

Σήμερα, με την απόσταση του χρόνου που μας χωρίζει, με την εκ των υστέρων πείρα και ωριμότητα που αποκτήσαμε, μπορούμε να εκτιμήσουμε πιο αντικειμενικά και ολοκληρωμένα τα θετικά βήματα που έγιναν, αλλά και τα προβλήματα που δε λύθηκαν ή εμφανίστηκαν στην πορεία ανασυγκρότησης του Κόμματος, κάτω από την επίδραση συνδυασμένων αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων. Στηριγμένοι στη μεγάλη ιστορική πορεία του Κόμματος μας, στην πείρα των πρόσφατων χρόνων, αλλά και διδαγμένοι από τα λάθη και τις αδυναμίες, παίρνοντας υπόψη τα πρώτα συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση και την κατάληξή της, πρέπει να συνεχίσουμε την πορεία με σταθερό τιμόνι το Πρόγραμμα και το Καταστατικό. Ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης παγκόσμια και στη χώρα μας, η σοβαρή υποχώρηση - ήττα του εργατικού κινήματος, των δυνάμεων του σοσιαλισμού, δεν αναιρούν την αναγκαιότητα και την απαίτηση το Κομμουνιστικό Κόμμα να έχει πρώτο και βασικό μέλημα την προώθηση της στρατηγικής του, την υπηρέτηση του σκοπού του, την υπόθεση του σοσιαλισμού. Οι αντεπαναστατικές αλλαγές δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής μας, που είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Ο αντιιμπεριαλιστικός αντιμονοπωλιακός αγώνας είναι πιο στενά δεμένος παρά ποτέ με την πάλη κατά του καπιταλισμού, με τη νίκη του σοσιαλισμού. Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας της ανασύνταξης των επαναστατικών δυνάμεων, της απόκρουσης της επίθεσης του διεθνούς κεφαλαίου, της αποφασιστικής αντεπίθεσης, αιώνας νέας ανόδου του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος και μιας νέας σειράς κοινωνικών επαναστάσεων.

Η ΚΟΜΕΠ, με την ύλη της, θα προσπαθήσει να δώσει τη δική της συμβολή στον προβληματισμό, στην πορεία προς το 17ο Συνέδριο. Στο παρόν τεύχος, στην ενότητα Ιδεολογία - Πολιτική, ως εναρκτήριο λάκτισμα, δημοσιεύεται το άρθρο «Τι Κόμμα χρειαζόμαστε», που εκθέτει συμπεράσματα από την εμπειρία της καθοδηγητικής δουλιάς και αναζητά τον κρίκο για την ποιοτική αναβάθμιση της δράσης του Κόμματός μας. Στην ίδια ενότητα το άρθρο «Η αντιπαράθεση μαρξισμού - λενινισμού και αναρχισμού σε θέματα ιδεολογίας και πολιτικής» θα βοηθήσει κυρίως τους νέους να κατανοήσουν πώς το «επαναστατικό» περίβλημα κρύβει την αντικειμενικά αντιδραστική ουσία του αναρχισμού.