Φυσικά, το «εγκόλπιο του χαφιέ» δεν πέρασε απαρατήρητο από το ΚΚΕ. Τέλη Οκτώβρη του 2002 συζητήθηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του Κόμματος Κ. Αλυσσανδράκη. Ο Δανός προεδρεύων του Συμβουλίου της ΕΕ επιβεβαίωσε την ύπαρξη του εγγράφου και - για να μας... καθησυχάσει - παρέθεσε το άρθρο της Σύμβασης Europol, καθώς και τις ημερομηνίες, όπου πάρθηκαν οι σχετικές αποφάσεις από τις αρμόδιες επιτροπές του «ευαγούς» αυτού ιδρύματος. Και για να μας καθησυχάσει ακόμη περισσότερο, μας πληροφόρησε ότι το έγγραφο αυτό αποτελεί πλέον μέρος της κοινοτικής νομοθεσίας, αφού συμπεριλαμβάνεται στο πρωτόκολλο ενσωμάτωσης της διαβόητης Συμφωνίας Σένγκεν στο λεγόμενο κοινοτικό κεκτημένο.

Οι κυνικές αυτές ομολογίες πήραν τη δέουσα απάντηση από τον κομμουνιστή ευρωβουλευτή: «Θαυμάζω τη σαφήνεια της απάντησής σας, κάτι στο οποίο δε μας είχατε συνηθίσει. Ταυτόχρονα, ανατριχιάζω στη σκέψη ότι περιβαλλόμαστε από ένα δίκτυο χαφιέδων, και αναρωτιέμαι μήπως η σαφήνεια της απάντησής σας αποσκοπούσε στο να μας υπενθυμίσει και να μας προειδοποιήσει ότι η παραμικρή μας παρεκτροπή βρίσκεται κάτω από συνεχή παρακολούθηση».

Και εφόσον μιλάμε για το ΚΚΕ να θυμίσουμε και κάτι άλλο: Στις 31/3/1998 υπερψηφίστηκε στην ελληνική Βουλή, από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, η σύμβαση για τη δημιουργία της Europol. Το Κόμμα καταψήφισε το σχετικό νομοσχέδιο, τονίζοντας ότι ένας τέτοιος μηχανισμός τάσσεται στην υπηρεσία της αντιμετώπισης των λαϊκών αντιδράσεων.

Τότε, παίρνοντας το λόγο ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Αχιλλέας Κανταρτζής, τόνισε πως «η δημιουργία της Europol έρχεται συμπληρωματικά προς άλλα μέτρα, της νομιμοποίησης του ηλεκτρονικού φακελώματος και της Σένγκεν, και με την ψήφισή της ολοκληρώνονται υποτίθεται οι βάσεις για την οικοδόμηση των μηχανισμών καταστολής σε επίπεδο εγκλήματος. Μηχανισμοί, όμως, οι οποίοι κατά κύριο λόγο στοχεύουν στην αντιμετώπιση των λαϊκών κινημάτων και των κοινωνικών εκρήξεων, που αναπόφευκτα θα έρθουν, για να αντιπαλέψουν την πολιτική που ακολουθείται και στη χώρα μας και στις άλλες χώρες της ΕΕ. Μια πολιτική που υπαγορεύεται από τα συμφέροντα των μονοπωλίων».

Αναφερόμενος στη δράση που θα έχει ο νέος μηχανισμός καταστολής είπε ότι «το προσωπικό της Γιουροπόλ εξοπλίζεται με μια ιδιότυπη ασυλία και έχει το δικαίωμα να αρνηθεί τη μαρτυρική κατάθεση. Ετσι θα μπορεί κάποιος να καταδικαστεί με βάση πληροφορίες - κατηγορίες και μόνο της Europol, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να τις αντικρούσει στο δικαστήριο. Γεγονός που μας γυρνάει στις περίφημες καταθέσεις του Ρακιντζή και των άλλων "αστέρων" της εποχής που χρησιμοποιήθηκαν για την καταδίκη και εκτέλεση του Μπελογιάννη».

Στο θέμα παρενέβη και ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας, τονίζοντας ότι «το νομοθετικό αυτό πλαίσιο μετατρέπει ουσιαστικά τους πολίτες των χωρών - μελών της ΕΕ, αλλά και τους πολίτες τρίτων χωρών που είτε βρίσκονται ήδη μέσα είτε πρόκειται να εισέλθουν στο χώρο της ΕΕ, από υποκείμενα - φορείς θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αντικείμενα, υφιστάμενα ηλεκτρονική συγκέντρωση και επεξεργασία ατομικών τους στοιχείων, αλλά και άλλες ενέργειες (π.χ. διακριτική παρακολούθηση ενδεχόμενη δίωξη κλπ.».