5ο Μέρος
Ο Κ. Καραμανλής (που βρισκόταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι μετά τη δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη) άφηνε να εννοηθεί ότι ο βασιλιάς και η χούντα είχαν υποσχεθεί ότι μόνο η Αριστερά θα χτυπηθεί, ενώ θα προετοίμαζε το έδαφος για άνοδο στην εξουσία της Δεξιάς (εδώ οπωσδήποτε ονειρευόταν και την επιστροφή του στην Ελλάδα για τα περαιτέρω...). Αυτό ήτο και το όνειρο του Παλατιού και των Αμερικανών, αφού κάπως έτσι είχε γίνει η συμφωνία. «Αλλά αυτή η τεχνητή γονιμοποίηση ποτέ δεν μπόρεσε, ούτε θα μπορέσει να φέρει γνήσιους καρπούς. Γι' αυτό κιόλας η δικτατορία εγκατέλειψε την υπόσχεσή της, και προχώρησε στον αφανισμό κάθε δημοκρατικής διαδικασίας στα πολιτικά πράγματα και γενικά σ' όλη τη ζωή της χώρας». Πέρασε με τις ερπύστριες των αμερικανικών τανκς, όχι μόνο από τα πολιτικά κόμματα, αλλά και από όλες τις πνευματικές και εκπολιτιστικές οργανώσεις, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στον Τύπο, στην Παιδεία, στα πανεπιστήμια, για να καταλήξει στις επαίσχυντες δηλώσεις «νομιμοφροσύνης», για να εξευτελίσει την ανθρώπινη προσωπικότητα.
Η στάση του Κ. Καραμανλή μας οδηγεί και σε κάποιες άλλες αξιοπρόσεχτες αποκαλύψεις, που πρέπει να υπογραμμίσουμε.
Ο Κωνσταντόπουλος του «Ελεύθερου Κόσμου», θεωρητικός της χούντας, είχε γράψει στην εφημερίδα του ότι πριν - πολύ πριν από την επιβολή του πραξικοπήματος είχαν οργανώσει μια ημιπαράνομη, ή μυστική εταιρία που μελετούσε τα «εθνικά θέματα» και έκανε τους σχεδιασμούς για την αντιμετώπισή τους. Τα μέλη της ήσαν όλα επιλεγμένα από το περιβόλι της λεγόμενης «καλής κοινωνίας». Συμμετείχε και ο Κ. Καραμανλής, και ο Γ. Παπαδόπουλος, ο μετέπειτα δικτάτορας. Τότε είχε το βαθμό του ταγματάρχη. Σε μια σύσκεψη που έγινε στο σπίτι μεγιστάνα, κάπου στα βόρεια προάστια, ο Κ. Καραμανλής - έγραφε ο Κωνσταντόπουλος - πρόσεξε ιδιαίτερα την «πνευματική ευστροφία» του Παπαδόπουλου και σε κάποια στιγμή είπε στον Κωνσταντόπουλο: «Αυτόν τον αξιωματικό πρέπει να τον προσέξουμε ιδιαιτέρως. Είναι αξιόλογος και θα μας είναι πολύ χρήσιμος».
Δε χωρά καμιά αμφιβολία ότι ο Κ. Καραμανλής ήταν γνώστης των πάντων. Και ένας από αυτούς που βοήθησαν την επιβολή της χούντας.
Επίσης τα χρόνια της χούντας υπήρξαν δυο ινγκόγνιτο παρουσίες του Κ. Καραμανλή στο Μόντρεαλ του Καναδά (μερικοί από τον εκεί «καλό μας κόσμο» μιλούσαν για περισσότερες) και μυστικές συσκέψεις με «παράγοντες» του εφοπλιστικού κόσμου. Κάποιοι τέτοιοι, που συνεργάζονταν τότε με τη χούντα και τη βοηθούσαν, έρχονταν και από την Αμερική. Στόχος των συσκέψεων πρέπει να ήταν η εξεύρεση μιας λύσης αντικατάστασης της χούντας με ένα δεξιό σχήμα αποδεκτό και από το Παλάτι, και από τους Αμερικανούς.
Μια «κίνηση» για την «ομαλή» ανατροπή της δικτατορίας, χωρίς πολιτικούς και πολιτειακούς κραδασμούς, είχε περίπου εκδηλωθεί στην Αθήνα. Στην «κίνηση» αυτή πρωτεύοντα ρόλο έπαιζαν από την πλευρά της Δεξιάς ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Γιώργος Ράλλης και ορισμένοι εκδότες εφημερίδων. Λέγεται ότι η «κίνηση» αυτή συνεργάστηκε με τον Κ. Καραμανλή και ότι ήταν γνωστή η ύπαρξή της και η σύνθεσή της στη χούντα, γι' αυτό και εξουδετερώθηκε γρήγορα.
Εδώ, όμως, πρέπει να πούμε ότι μόνο η Αριστερά, πρώτη, πλατιά και σωστά οργανωμένη, κήρυξε αμείλικτο πόλεμο εναντίον της δικτατορίας, με όλες της τις δυνάμεις, και δημιουργούσε καθημερινά τις προϋποθέσεις για μια βαθύτερη και πλέον συντονισμένη αντίσταση εναντίον του νεοφασισμού.
Η εφημερίδα «Ν. Υ. Τάιμς» της 28ης Μάη 1967 είχε γράψει πως ο βασιλιάς ανέφερε από το ραδιόφωνο ότι η χούντα τού είχε δώσει υπόσχεση, ότι σε διάστημα έξι μηνών θα είχε προχωρήσει στη σύνταξη του νέου Συντάγματος και θα το είχε υποβάλει σε λαϊκό δημοψήφισμα. Στο ίδιο άρθρο, η ίδια εφημερίδα έγραφε: «Η Ελλάδα ζει υπό τον ζυγόν στρατοκρατών τυρράνων με περιορισμένες πνευματικές ικανότητες, και το πλέον αυθαίρετο καθεστώς έχει πάρει τη θέση του νόμιμου κράτους. Χιλιάδες άνθρωποι υποφέρουν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και στις φυλακές, ενώ ένας ολόκληρος λαός ζει το δράμα μιας εφιαλτικής αβεβαιότητας. Ομως, ο βασιλιάς έχει λάβει την υπόσχεση επανόδου στο συνταγματικό καθεστώς, υπόσχεση όμως που δε φαίνεται να προέρχεται από ομόφωνη γνώμη της χούντας. Πράγματι, εάν η κατάσταση στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο τραγική, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την υπόθεση αυτή σαν μια έξοχη κωμωδία. Η Ελλάδα σήμερα δε χρειάζεται καθόλου ένα νέο Σύνταγμα. Εκείνο που αποτελεί ανάγκη για την Ελλάδα σήμερα, είναι η δίωξη και τιμωρία εκείνων που κατήργησαν το Σύνταγμα για να ανακόψουν την προοδευτική πορεία του ελληνικού λαού και να τον εμποδίσουν να εκλέξει την κυβέρνησή του».
Με το βασιλικό πραξικόπημα της 15ης Ιούλη 1965, η Μοναρχία έγινε ο πρώτος νεκροθάφτης του Ελληνικού Συντάγματος.
Η χούντα δεν κατάργησε οριστικά, αλλά ανέστειλε την ισχύ ένδεκα, από τα εκατόν δέκα τέσσερα άρθρα του Συντάγματος (τα άρθρα: 5, 6, 8, 10, 11, 12, 14, 18, 20, 95, 97), που αφορούν όλα τις ελευθερίες του ατόμου και τα δικαιώματα του πολίτη.
Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε την κατάθεση (στις 21 Φλεβάρη 1963) πρότασης της κυβέρνησης Καραμανλή, η οποία έτεινε προς την αναθεώρηση του Συντάγματος. Το κείμενο αυτό, το οποίο δεν είχε συνέχεια επειδή έπεσε η κυβέρνηση, περιλάμβανε 22 άρθρα που αλλοίωναν σοβαρά τη συνηθισμένη λειτουργία της κειμένης Νομοθεσίας. Το πνεύμα του κειμένου ήταν καθαρά αυτοκρατορικό.
Τελικά, όλα τα μέτρα έτειναν στο να ελαττώνουν τα δικαιώματα των πολιτών και των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων...