Το σύνθημα του ΚΚΕ ενόψει του συλλαλητηρίου - που οργανώνει το Κόμμα για τις 9 Οκτώβρη - «καμία ανοχή στην ανέχεια της λαϊκής οικογένειας» βρίσκει εκτός των άλλων και την απόλυτη δικαίωσή του όταν γίνεται αναφορά στη ζωή που κάνουν οι άνεργοι. Στα πλαίσια της σχετικής έρευνας του «Ρ» ενόψει συλλαλητηρίου μιλήσαμε με έναν από τους ανέργους πουν περιμένουν να «ζήσουν» με το επίδομα του ΟΑΕΔ.

Το καλοκαίρι που πέρασε έστειλε τον μεταλλεργάτη Νίκο Τουτουντζάκη, στην ανεργία μετά την τρομοκρατική απόλυση που δέχτηκε από την εργοδοσία της επιχείρησης «ΔΡΑΚΟΥΛΑΚΗΣ» στην οποία εργαζόταν ως ηλεκτροσυγκολλητής που είναι και η ειδικότητά του. Ενόχλησε την εργοδοσία η συνδικαλιστική του δράση και τον πέταξε στο δρόμο χωρίς να λογαριάσει τίποτα. Με τη γυναίκα του άνεργη και ένα μικρό παιδί τριών χρόνων, η κατάσταση που αναδεικνύει και δε διαφέρει από κανενός άλλου από τους χιλιάδες ανέργους, είναι τραγική.

«Αυτοί οι άνθρωποι δε σε λογαριάζουν και κάνουν μεγάλη ζημιά στη ζωή και στην οικογένειά σου», θα πει ξεκινώντας την κουβέντα. Κοντά στα 40, πάνω που έχει αρχίσει να ρυθμίζει τη ζωή του, έχει φτάσει σε αδιέξοδο καθώς είχε προηγηθεί η γυναίκα του η οποία μετά από 11 χρόνια δουλιάς και λόγω εγκυμοσύνης σταμάτησε την εργασία. Αυτό ενόχλησε την εταιρία που φρόντισε και την αντικατέστησε με άλλη εργαζόμενη με πολύ λιγότερα δικαιώματα. Τώρα και αυτή όπου και αν βρίσκει δουλιά της ζητάνε να εργαστεί με τα ελάχιστα δικαιώματα.

Τον ρωτάμε για το επίδομα ανεργίας και γελάει: «Ακόμα το περιμένω να εγκριθεί από τον ΟΑΕΔ αλλά και να το πάρω τι να το κάνω, πώς να ζήσω με τα 380 ευρώ επίδομα και αυτά λόγω του παιδιού» θα πει. «Αυτή τη στιγμή, συνέχισε, ζούμε με τα λίγα χρήματα της αποζημίωσης που πήρα και σε λίγο καιρό θα έχει εξανεμιστεί. Μπροστά όμως έρχονται πιο δύσκολες καταστάσεις. Μετά από πολλά χρόνια δουλιάς αποφάσισα και πήρα ένα δάνειο για να φτιάξω το σπίτι το οποίο είναι πολύ παλιό. Πήρα τα χρήματα στα χέρια μου τον Ιούνη και τον Ιούλη απολύθηκα. Τώρα θα πρέπει από τα 380 ευρώ να δίνω τα 250 στο δάνειο για να μη μου πάρουν το σπίτι που το έχω βάλει υποθήκη και να προσπαθήσω να επιβιώσω με τα υπόλοιπα που δε φτάνουν ούτε για τα πάγια».

Η καθημερινότητα όμως είναι ήδη δύσκολη για την οικογένεια του Νίκου Τουτουντζάκη και έχει αρχίσει να αισθάνεται την κοινωνική περιθωριοποίηση. Οι γονείς τους, σημειώνει, με τις ψωροσυντάξεις που παίρνουν θέλουν οι ίδιοι βοήθεια και δεν μπορούν να τους βοηθήσουν. «Μετράμε τα χρήματα ακόμα και στη λαϊκή και στο σούπερ μάρκετ. Το σκεφτόμαστε να πάμε οπουδήποτε, ακόμα και σε επισκέψεις σε φίλους ή συγγενείς γιατί πρέπει να πάρεις κάτι, έτσι έχουμε κλειστεί στο σπίτι».

Η ανάγκη πλέον να βρει δουλιά είναι μεγάλη, σε έναν κλάδο μάλιστα που περνάει μεγάλη κρίση. Την ίδια στιγμή, η απόλυσή του από γνωστό επιχειρηματία του κλάδου για συνδικαλιστικούς λόγους θα πει ότι του δημιουργεί τεράστια προβλήματα. «Αυτό όμως είναι το λιγότερο, σημειώνει, κοντά δύο δεκαετίες εργαζόμενος ξέρω ότι ακόμα κι αν βρω δουλιά θα είναι με χειρότερες συνθήκες και λιγότερα δικαιώματα από αυτά που δικαιούμαι. Αυτή την κατάσταση αντιμετωπίζουν όλοι οι άνεργοι και τους βάζουν στη λογική όταν βρουν μια δουλιά να είναι αναγκασμένοι να μη σηκώνουν κεφάλι και να μην απαιτούν τα δικαιώματά τους».

Δε μετάνιωσε καθόλου όμως, θα πει καταλήγοντας ο Ν. Τουτουντζάκης, για την αγωνιστική στάση που κράτησε στο χώρο δουλιάς και ήταν η αιτία να απολυθεί. «Σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές άντλησα δύναμη σαν άνθρωπος και εργαζόμενος και είδα ότι δεν είμαι μόνος και ό,τι και να κάνει η εργοδοσία δεν μπορεί, αν εμείς θέλουμε, να μας λυγίσει. Μπορεί να κατάφερε και να γλίτωσε σήμερα από μένα, αλλά αύριο θα πεταχτούν άλλοι που θα σηκώσουν κεφάλι και θα κάνουν το "μπαμ" για να σπάσουν την τρομοκρατία και την ασυδοσία της εργοδοσίας».