Χιλιοπαιγμένο το έργο. Ακόμα χειρότερα, κάθε μέτρο που υποτίθεται ότι θα καταλήξει σε όφελος του λαού συνοδεύεται - προϋποθέτει νέα προνόμια για το μεγάλο κεφάλαιο. Απλή μετάφραση χρειάζεται, σε φράσεις, όπως «απελευθέρωση αγορών που θα ανοίγουν την οικονομία και θα ευνοούν την επιχειρηματική δραστηριότητα».

Μοιάζουν αντιπολιτευτικά, αλλά είναι άκρως υποστηριχτικά των επιδιώξεων του κεφαλαίου, τα δάκρυα για την παραγωγική δομή και τις εισαγωγές. Ολα τα αντεργατικά μέτρα πάρθηκαν στο όνομα του να συγκρατηθεί η ανεργία, να στηριχτεί η παραγωγή. Ολα κατέληξαν σε τρελά κέρδη για τους βιομηχάνους και μοίρασμα της φτώχειας ανάμεσα στους εργάτες.

Για τη «σοβιετικού τύπου» εκπαίδευση, που ξεστόμισε πάλι ο ΓΑΠ, ισχύει το «θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου». Δε φτάνει που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έκαναν τα πάντα για να εξαφανίσουν όποια στοιχεία δημόσιας εκπαίδευσης είχαν κατακτηθεί, τολμά και από την αντιπολίτευση να πιέζει για ακόμα περισσότερη ιδιωτική παιδεία.

Μυστήριο θα παραμείνει τι είναι αυτό που προκάλεσε την οργή Τεγόπουλου, ώστε να χαρακτηρίσει ανακόλουθο τον ΓΑΠ, που εμφανίζεται συναινετικός στο θέμα της Προεδρίας. Το άρθρο, όμως, είναι αποκαλυπτικό του πώς αντιλαμβάνονται τα περί «λαϊκής ετυμηγορίας» οι υπερασπιστές της.

Οσο η ίδια η εργατική τάξη δε θα στρέφει αποφασιστικά την πλάτη σ' όλον αυτόν το συρφετό που στήνει στο σβέρκο της χορό, θα πληθαίνουν οι αξιώσεις των «αδικημένων». Θα συνεχίζουν «συνδικαλιστές» να δίνουν λίστες για το ποιοι «επιτρέπεται»(!) να απολυθούν. Γενικά, θα «εκσυγχρονιζόμαστε»...

*πόσο επίκαιρος, ο Βάρναλης...