Πάντως έγινε ωραία το πέρασμα από το ένα θέμα στο άλλο. Πάνω που η συζήτηση για το «πέταλο» άρχισε να ακουμπά εταιρίες, εκδότες και ειδικά το «θείο βρέφος», ήρθαν τα εξοπλιστικά και... μη τον είδατε τον Παντελή.

Και για να μη μείνει στον αέρα καμιά απορία, το θέμα τσιμεντάρεται με βαρύγδουπες αναλύσεις για τη φοβερή δύναμη που έχει ο σουβλατζής στον Αγ. Κωνσταντίνο, ο οποίος με τις παρεμβάσεις του ματαίωσε τη ζεύξη Μαλιακού.

Οπως διά πάσαν νόσον έτσι και δω η ψυχιατρική και το κάτεργο επιστρατεύονται για να αναδειχτεί η ψυχοπαθολογία του «φονιά της ασφάλτου» και η λύση. Χειρότερα κι από το να κρύβεις τη βρωμιά κάτω απ το χαλί.

Συνεπές, πάντως, το σενάριο με την παραγγελιά. Για τα πάντα υπάρχει μία ατομική ευθύνη, μια παραβατική συμπεριφορά. Το σύστημα δουλεύει καλά. Αρκεί να τηρούνται οι κανόνες. Ετσι είναι οι οικοδόμοι που φουντάρουν στο κενό και όχι το κυνήγι του κέρδους που κόβει τα μέτρα ασφάλειας. Είναι η «μαγκιά» που καθοδηγεί συμπεριφορές και όχι η επιβολή της ανταγωνιστικότητας ως κυρίαρχου μοντέλου. Λίγο ακόμα και θα πιστέψουμε πως ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας έγινε για να σώζει ζωές κι όχι για να εισπράττει το δημόσιο ταμείο.

Κάθε 15 και 30 του μήνα δεν είναι που γεμίζει ο τόπος μπλόκα;