Σε λίγο θα μας εξετάζουν στα δόντια, όπως στα παλιά σκλαβοπάζαρα, για να μας πάρουν σε θέσεις «απασχολησιμότητας». Θα μετράνε τη δύναμη των μυώνων, όπως στις βαμβακοφυτείες του αμερικανικού νότου και του παλιού έσχατου ρατσισμού. θα βάζουν «νόρμες», τεστ δεξιοτήτων και προδιαγραφές συλλογικών αποκλεισμών. Ισως, μάλιστα, στην Αγγλία του κ. Μπλερ και των Ευρωπαίων συνενόχων να αποτελέσουν πρόκριμα εργασίας ή απόρριψης και άλλα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, με βάση τα οποία ο παλιός εκείνος εγκληματολόγος, ο Λαμπρόλο κατέτασσε σε κατηγορίες τους ανθρώπους ή τυποποιούσε τον «εγκληματία άνθρωπο».
Επαιρνε το «κουμπάσο» και μετρούσε την απόσταση των ζυγωματικών, τον προγναθισμό, την οδοντοστοιχία, τον μετωπιαίο λοβό. Και μετρούσαν, οι μαθητές του, την ευφυΐα, με βάση τη χωρητικότητα και όχι με την ποιότητα των ελίκων του εγκεφάλου.
Στην Πρωτομαγιά του 2000 και σε σύγχρονη ανάγνωση, πρόκριμα εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης μπορεί να είναι η αποκρυπτογράφηση του DNA, του γενετικού κώδικα και όσων μπορούσαν να προκύψουν στο μέλλον για ασθένειες, προδιαθεσικούς παράγοντες όπως και για τη διάρκεια του βίου. Ανάλογες και οι διαβαθμίσεις αμοιβών, ασφαλιστρών και προοπτικών στην παγκοσμιοποιημένη αγορά της καπιταλιστικής αγριότητας.
Πρωτομαγιά του 2000 και αχνοφαίνεται η πρόθεση κατάταξης των ανθρώπων κατά κατηγορίες. Από εδώ οι αποδοτικοί, οι οποίοι θα ανταποκρίνονται με ιδρώτα και αίμα στους όρους ενός βάρβαρου ανταγωνισμού. Και από την άλλη οι αποσυνάγωγοι που προορίζονται για τον σύγχρονο κοινωνικό Καιάδα.
Ασε πια, που πρέπει να πάψουμε να μακροημερεύουμε, για να «ευδοκιμήσουν» οι υπόλοιποι στο θαυμαστό κόσμο του αποδυναμωμένου ευρωνομίσματος και του χρηματιστηριακού τζόγου.
Η κυβέρνηση, πάντως, υπόσχεται, αντί άλλων, ανύπαρκτων άλλωστε παροχών, από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή στον καθένα, σύνδεση με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και τα διαδίκτυα αποπροσανατολισμού, για τον εικονικό εκείνο κόσμο όπου δεν υπάρχει πόνος, θλίψη και στεναγμός, αλλά ζωή... ατελεύτητος στο άπω διάστημα της ανυπαρξίας.
Πρωτομαγιά του 2000 και δεν αποκλείεται να περιλάβουν στην «κοινωνική» τους πολιτική και πρόγραμμα «ενεργητικής ευθανασίας» για όσους περισσεύουν, ή ξεφεύγουν από τους βομβαρδισμούς.
Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ