Στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν της λήψης ουσιαστικών μέτρων για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τη ρύπανση που προκαλείται από τα πλοία, κινούνται τα μέτρα που συζητούνται, κάθε φορά, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η προσπάθεια που γίνεται είναι από τη μια ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης - ιδιαίτερα μετά το ατύχημα στο δεξαμενόπλοιο «ΠΡΕΣΤΙΖ», που γέμισε το 2002 μαζούτ τα παράλια της Ισπανίας - από τα πραγματικά αίτια του προβλήματος και από την άλλη τα εξιλαστήρια θύματα να είναι τα πληρώματα, δηλαδή οι ναυτεργάτες. Ενδεικτική σε αυτό είναι και η συζήτηση για την έγκριση σχετικής οδηγίας που έγινε κατά τη διήμερη Σύνοδο υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο Λουξεμβούργο. Η Σύνοδος έληξε χτες με την καταψήφιση της Οδηγίας από τους υπουργούς της Ελλάδας, της Κύπρου και της Μάλτας και κατά συνέπεια την αναβολή της επ' αόριστον.

Η Οδηγία προέβλεπε ένα ποινικό πλαίσιο, ακόμα χειρότερο από αυτό που ήδη υπάρχει σε βάρος των ναυτεργατών (πρόστιμα και φυλάκιση) και μόνο πρόστιμα σε βάρος των πλοιοκτητών. Ακριβώς αυτά τα πρόστιμα για τους εφοπλιστές αποτέλεσαν και το λόγο της καταψήφισης της Οδηγίας από την Ελλάδα. Βέβαια, στις δηλώσεις του ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννης, ο οποίος εκπροσώπησε τη χώρα στη Σύνοδο, μαζί με τον υπουργό Δικαιοσύνης Αν. Παπαληγούρα, προσπάθησε να πείσει ότι ο βασικός λόγος που δεν αποδέχτηκε την οδηγία ήταν οι κυρώσεις σε βάρος των ναυτικών, όμως είναι πασίγνωστο ότι ο ίδιος έφυγε από την Ελλάδα, γνωρίζοντας τη σαφή σχετική άποψη των εφοπλιστών.

Οσον αφορά στο δήθεν ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την προστασία του περιβάλλοντος, αυτό πια γίνεται ...ολοφάνερο από τους αντιδραστικούς κανονισμούς της που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να τροφοδοτούν την εφοπλιστική ασυδοσία και να αναδεικνύουν το εφοπλιστικό κεφάλαιο και τα πλοκάμια του κράτος εν κράτει στις θάλασσες. Μια τρανταχτή απόδειξη αποτελεί ο κανονισμός της, με τον οποίο οι Νηογνώμονες, βασικοί ελεγκτικοί οργανισμοί πλοίων που πιστοποιούν την αξιοπλοΐα τους, μετατράπηκαν σε ιδιωτικές άκρως κερδοσκοπικές και επικίνδυνες επιχειρήσεις, άμεσα διαπλεκόμενες με τους εφοπλιστές και μάλιστα τόσο, ώστε οι εφοπλιστές, όπως στην περίπτωση του Ελληνικού, να είναι οι βασικοί τους μέτοχοι!