Οι πολιτικές δυνάμεις που πρόβαλαν στο προσκήνιο μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, στοχεύουν στη συνείδηση της νέας γενιάς, που καλείται να αφομοιώσει εκείνη την «ιστορική αλήθεια», που δικαιώνει και διασφαλίζει το σημερινό καθεστώς και τον «πατριωτισμό», που αυτό προβάλει.

Για παράδειγμα, πώς μπορεί πειστικά το σημερινό καθεστώς στη Ρωσία να εξηγήσει το γεγονός πως επανέφερε ως σημαία της σημερινής, «δημοκρατικής» Ρωσίας εκείνη τη σημαία, κάτω από την οποία πολεμούσαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό οι Ρώσοι συνεργάτες των ναζί; Πόσο περήφανοι μπορούν να νιώθουν άραγε οι νέοι στη σημερινή Ρωσία γνωρίζοντας πως η σημερινή τρικολόρε σημαία χρησιμοποιούνταν από τον λεγόμενο «Ρωσικό απελευθερωτικό στρατό», δηλαδή τα στρατεύματα του στρατηγού Βλάσοφ, που «αγωνίζονταν» υπό τις διαταγές της ναζιστικής Βέρμαχτ για να «απελευθερώσουν» τη Ρωσία από τους μπολσεβίκους; Λίγοι βέβαια βρίσκονται σήμερα στη σημερινή Ρωσία να αναλάβουν ανοιχτά υπό την προστασία τους τον προδότη Βλάσοφ και τα στρατεύματά του, όμως αρκετοί είναι αυτοί που αποσιωπούν, διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, στρώνοντας το δρόμο για τη δικαίωσή του. Με ποιον τρόπο; Τα κύρια «εργαλεία» τους είναι:

• Η προσπάθεια που γίνεται για να παρουσιαστεί πως την ευθύνη για τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο δεν την έχουν τα ιμπεριαλιστικά κράτη της εποχής, αλλά στον ίδιο βαθμό ευθύνεται κι ο «δικτάτορας», όπως τον παρουσιάζουν, Στάλιν. Μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να εξομοιώνουν τον Χίτλερ με τον Στάλιν και άλλοι να δικαιολογούν τον Χίτλερ, λέγοντας πως η επίθεση στην ΕΣΣΔ ήταν «αναπόφευκτη» γι' αυτόν!
• Αλλοι πάλι προσπαθούν να μειώσουν το ρόλο που έπαιξε η Σοβιετική Ενωση, το Κομμουνιστικό Κόμμα και προσωπικά ο Στάλιν, στην υπόθεση της συντριβής των φασιστικών ορδών και για να το πετύχουν αυτό κάνουν ιδιαίτερες αναφορές στην οικονομική ισχύ και βοήθεια των ΗΠΑ και στο άνοιγμα του δεύτερου Μετώπου στην Ευρώπη. Την ίδια ώρα παραλείπουν να πουν πως αυτό έγινε προς το τέλος πλέον του πολέμου, αφού αυτός είχε επί της ουσίας κριθεί και για να περιοριστεί η επιρροή της ΕΣΣΔ στη μεταπολεμική Ευρώπη.
• Αλλοι πάλι προσπαθούν να πείσουν πως η Νίκη της ΕΣΣΔ οφείλεται στο ξύπνημα του ρώσικου πατριωτισμού, στον οποίο δήθεν κατέφυγε η σοβιετική προπαγάνδα, «ξεχνώντας» πως στον Κόκκινο Στρατό πολεμούσαν πλάι - πλάι άνθρωποι δεκάδων διαφορετικών εθνοτήτων (Ρώσοι, Ουκρανοί, Λευκορώσοι, Γεωργιανοί, Αρμένιοι, και δεκάδες άλλες εθνότητες της ΕΣΣΔ). Υπερτονίζουν τις ιστορικές αναφορές του Στάλιν στην ιστορική ομιλία του τη μέρα της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1941, όταν τα ναζιστικά στρατεύματα είχαν φτάσει έξω από τη Μόσχα. Παραλείπουν επιδεικτικά να προσέξουν πως στον ίδιο λόγο ο Στάλιν κάνει αρκετές αναφορές στον Λένιν, την Επανάσταση, τις κατακτήσεις της, την ανάγκη υπεράσπισης της Σοβιετικής Πατρίδας.
• Ερμηνεύουν την ανθεκτικότητα του σοβιετικού λαού με την αντοχή του στο βαρύ κρύο, στην αντοχή στις κακουχίες του ρωσικού χειμώνα, που δεν είχαν οι Γερμανοί ναζί, αλλά παραλείπουν να μας πουν κάτι για τις μοναδικές δυνατότητες κινητοποίησης του λαού και της λαϊκής οικονομίας, που έδειξε το σοβιετικό σύστημα στις συνθήκες του πολέμου.

Αν αυτά και άλλα αποτελούσαν πριν 15 χρόνια όπλα στη «φαρέτρα» της δυτικής, αστικής ιστοριογραφίας του Β` Παγκόσμιου Πολέμου ενάντια στην ΕΣΣΔ, σήμερα μπορεί κανείς να τα συναντήσει στην ίδια τη Ρωσία. Οπως κατήγγειλε ο εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) στην πρόσφατη συνάντηση των Κομμουνιστικών κι Εργατικών κομμάτων στην Αθήνα, πλέον ακόμη και στα σχολικά εγχειρίδια υπερτονίζεται η απόβαση στη Νορμανδία και παραλείπονται ιστορικές και μεγάλες μάχες που έδωσε ο Κόκκινος Στρατός. Και να ήταν μόνο αυτό. Σε μια μικρή προσπάθεια που κάναμε να δούμε τι λένε σήμερα τα εγχειρίδια ιστορίας των σχολείων της Ρωσίας, (που να σημειωθεί δεν είναι τα ίδια σε όλη τη Ρωσία, αφού έχει καταργηθεί ο ενιαίος και δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας και κάθε σχολείο μπορεί να ακολουθεί τα εγχειρίδια της αρεσκείας του) βρήκαμε κάμποσα μαργαριτάρια» σφαγιασμού της ιστορίας που έγραψε με το αίμα του ο σοβιετικός λαός. Αντιγράφουμε, λοιπόν, τα παρακάτω από άρθρο του Γ. Νικίφοροφ, με θέμα: «Τα γεγονότα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου στα σχολικά βιβλία». Εκεί σημειώνονται τα παρακάτω για τα εγχειρίδια ιστορίας που έχουν συντάξει οι Λ. Πιατέτσκι και Ι. Ντολούτσκι: «Σύμφωνα με αυτούς η νίκη έφερε στη χώρα μας την ενίσχυση της εξουσίας του Στάλιν, ενίσχυσε την "απολυταρχία". "Το ταϊσμένο με το αίμα του λαού σύστημα αναγεννήθηκε, ξανάνιωσε, διεύρυνε τα σύνορά του". Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι συγγραφείς του δεύτερου εγχειριδίου "υπερασπίζοντας την Πατρίδα από το φασισμό ο λαός - νικητής ενίσχυσε τη σταλινική τυραννία, αγίασε την ασυλία των διευθυντικών - διοικητικών μεθόδων διοίκησης. Χάρη στο άφθονο αίμα που χύθηκε η τυραννία πήρε δεύτερη ανάσα, η εξουσία της επεκτάθηκε στη μισή Ευρώπη, καθυστερώντας τη φυσιολογική εξέλιξη της ιστορικής ανάπτυξης".

Να τι μαθαίνουν τα παιδιά στη σημερινή Ρωσία! Πως η ηρωική Νίκη των παππούδων και προπάππων τους ήταν καταστροφική για τη χώρα τους και μάλιστα ενάντια στη «φυσιολογική εξέλιξη της ιστορικής ανάπτυξης»!

Στη γειτονική Ουκρανία οι Ενώσεις των βετεράνων του Αντιφασιστικού Πολέμου έχουν έντονα διαμαρτυρηθεί, εξαιτίας της προσπάθειας που κάνουν οι αρχές, στηριζόμενες στις δεξιές και ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις να δικαιώσουν τους «μαχητές» των «ΟΥΝΑ - ΟΥΠΑ», όπως λέγονταν οι ενώσεις των Ουκρανών εθνικιστών που πολέμησαν στο πλευρό των χιτλερικών κατακτητών και να τους παρουσιάσουν ως πατριώτες.

Μάλιστα στις 16 Σεπτέμβρη 2004 στο ουκρανικό κοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε κοινοβουλευτική ακρόαση με θέμα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα σχολεία της χώρας, σχετικά με το τι μαθαίνουν τα παιδιά για τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο βουλευτής Π. Τσιμπένκο, παίρνοντας το λόγο σημείωσε πως «το τελευταίο διάστημα με το σύνθημα της αποκατάστασης της ιστορικής δικαιοσύνης, της νέας αντίληψης της ιστορίας μας, της νέας ματιάς, διεξάγεται μια καμπάνια "αναγραφής" της ιστορίας και ιδιαίτερα σ' ό,τι αφορά την Περίοδο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Σε πολλές ακαδημαϊκές εκδόσεις, σε εγχειρίδια σχολικά ή πανεπιστημιακά, σε έργα λογοτεχνίας, στα ΜΜΕ αυτά τα χρόνια παρουσιάζονται ως περίοδος των διώξεων, του "απολυταρχισμού και της δικτατορίας", των "γκουλάγκ", της "πείνας" κλπ. Τα γεγονότα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου παρουσιάζονται διαστρεβλωμένα, ενώ αποσιωπάται ή υποβαθμίζεται η καθοριστική συνεισφορά της Σοβιετικής Ενωσης στη Νίκη κατά του φασισμού και στην ιστορική σημασία της ίδιας της Νίκης». Οπως σημειώνει το πρακτορείο ειδήσεων «Liga», που μετέδωσε την είδηση, ο βουλευτής κατέθεσε συγκεκριμένες περιπτώσεις από σχολικά εγχειρίδια, για να θεμελιώσει την παραπάνω εκτίμηση. Μιλώντας στη συνεδρίαση ο υφυπουργός Παιδείας της Ουκρανίας, Β. Ογκνεβιούκ, δικαιολογήθηκε, λέγοντας ότι η δυσκολία του υπουργείου Παιδείας βρίσκεται στο γεγονός πως οι επιστημονικοί ερευνητές της περιόδου δεν έχουν ενιαία αντίληψη για τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, γι' αυτό και διάφορα ιστορικά εγχειρίδια που χρησιμοποιούνται παρουσιάζουν θέσεις που αντικρούονται μεταξύ τους.

Από τη μεριά του ο Ιβάν Γκεράσιμοφ, Πρόεδρος της Οργάνωσης των Βετεράνων της Ουκρανίας, που είναι και βουλευτής, άσκησε σφοδρή κριτική για την κατάσταση των σχολικών βιβλίων, που όπως είπε δεν προβάλλουν αντικειμενικά τα γεγονότα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Οι βετεράνοι αντιφασίστες ζήτησαν 60 χρόνια μετά την Αντιφασιστική Νίκη να μην ξεχαστούν οι ηρωικές σελίδες που έγραψαν οι γενιές της Νίκης κατά του φασισμού.

Εκεί όμως που το φίδι του φασισμού, με τις «πλάτες», την ένοχη σιωπή της ΕΕ, (και σοσιαλδημοκρατών, συντηρητικών και «νεοαριστερών») έχει προβάλει ολόκληρο, είναι στις 3 πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Βαλτικής. Χαρακτηριστικά μόνο να πούμε πως πρόσφατα ο Ατις Σλακτέρις, υπουργός Αμυνας της Λετονίας εξέφρασε το «βαθύ πένθος των ενόπλων δυνάμεων» της χώρας του για το θάνατο του Ν. Ρομανόφσκις, προέδρου των βετεράνων Λετονών ναζί των «Waffen SS». Επίσης είναι γνωστό ότι στη Λετονία και συγκεκριμένα στην περιοχή «Λέστενε», οι αρχές έχουν στήσει μνημείο στις φασιστικές λεγεώνες! Στην Εσθονία επίσης οι αρχές θεωρούν «απελευθερωτές» όσους ήταν στις λεγεώνες των SS και τους στήνουν μνημεία, κάτι που από το βήμα του κοινοβουλίου κατήγγειλε πρόσφατα ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Θ. Παφίλης. Ακόμη και το «νεοαριστερό» κόμμα της Εσθονίας, που συμμετέχει στο λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα» (μαζί με τον ΣΥΝ) θεωρεί πως οι συνεργάτες των ναζί «ήταν μπερδεμένοι» και ζητά «τη λήθη και την ομόνοια» των βετεράνων και των δύο πλευρών. Στη Λιθουανία οι συνεργάτες των ναζί απολαμβάνουν επίσης προνόμια, σε αντίθεση με τους βετεράνους αντιφασίστες.

Εκεί έχει οδηγήσει ο αγοραίος αντικομμουνισμός και αντισοβιετισμός, στην πλήρη ηθική αποκατάσταση του φασισμού στις Βαλτικές χώρες! Αυτήν την ιστορία διδάσκονται σήμερα τα παιδιά στα σχολεία, διαβάζουν στις εφημερίδας, στα περιοδικά και βλέπουν στην τοπική τηλεόραση σ' αυτές τις χώρες!

Την ώρα που οι ναζί απολαμβάνουν ηθικές και υλικές τιμές από τις σημερινές αρχές των βαλτικών χωρών, οι αντιφασίστες βετεράνοι είναι στην περιφρόνηση, έχουν χάσει τα κοινωνικά προνόμια της σοβιετικής περιόδου, ενώ αντιφασιστικά μνημεία σε τόπους όπου έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι (π.χ. πρώην στρατόπεδα συγκέντρωσης), έχουν αφεθεί να καταστραφούν απ' το χρόνο.

Μέσα από την προσπάθεια ηθικής αποκατάστασης του φασισμού στην Ευρώπη, την ακύρωση της Αντιφασιστικής Νίκης, την αμαύρωση της τεράστιας συνεισφοράς του Κόκκινου Στρατού στην ήττα του φασισμού στοχεύουν στις συνειδήσεις των αυριανών γενιών! Αυτή η πολιτική εμπεδώνεται σε Λετονία κι Εσθονία με διακρίσεις και φαινόμενα «απαρτχάιντ», σε βάρος μεγάλης μερίδας πληθυσμού, των ρωσόφωνων, με μόνο κριτήριο την εθνική και γλωσσική καταγωγή τους.