2. Πρέπει να γίνουμε πιο αποφασιστικοί απέναντι στο Συνασπισμό. Δεν μπορούμε να έχουμε ουδεμία σχέση με τους καιροσκόπους του, ούτε με τη μόνη αλήθεια τους, που δεν είναι άλλη από τη σταδιακή αφομοίωση, νέκρωση και, τελικά, ανάσταση μέσα στο σύστημα. Οποιαδήποτε επαφή «στενού τύπου» θα θύμιζε την εκβιαστική συντήρηση στη ζωή ενός κλινικά νεκρού. Σε μια τέτοια περίπτωση, για καθαρά ανθρωπιστικούς και παιδαγωγικούς λόγους, προτείνω ευθανασία.
3. Για τους τέως μελλοντικούς συντρόφους που φωνάζουν δείχνοντας το επαναστατικό τους ρολόι, που σταμάτησε το 1990 με τις γνωστές εξελίξεις στις ανατολικές χώρες, τι να πω; Θεωρούν πως, αφού άλλαξαν παγκοσμίως οι συσχετισμοί, δεν είναι δυνατόν να μην αλλάξει και η δική τους στάση και να μην αποφασίσουν να εκσυγχρονιστούν, κρίνοντας βέβαια εκείνοι πότε το κίνημα θα δει θεού πρόσωπο. Με το δικαίωμα της αγάπης, τους καταλογίζω επιπολαιότητα, γιατί αλίμονο αν άλλαζα κάθε φορά που αλλάζουν τα γεγονότα μπροστά μου.
4. Οσο πιο πολύ πλησιάζει κανείς εκπροσώπους της κυρίαρχης ιδεολογίας που κατοικούν στο κέντρο του θεάματος τα χάνει. Ολοι μοιάζουν μεταξύ τους όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην όψη. Αν ο Νίτσε τούς είχε γνωρίσει, δε θα έγραφε ποτέ ότι «όποιος ζει για να πολεμά έναν εχθρό, έχει κάθε λόγο να φροντίζει για την επιβίωση αυτού του εχθρού».
5. Αναγνωρίζοντας την επαναστατική ηθική ως μονοδική κατάσταση ελευθερίας, επαναλαμβάνω κι εγώ από το Ημερολόγιο ενός αγνώστου του Ζαν Κοκτώ τα λόγια: «Η ιδιαίτερη ηθική μου μπορεί να φαίνεται εντελώς ανηθικότητα σ' αυτούς που προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους για κάτι που είναι ψέμα, ή σ' αυτούς που ζουν στην πλήρη σύγχυση όπου το ψέμα τούς φαίνεται αλήθεια και η αλήθεια μας μοιάζει στα μάτια τους με ψέμα».
6. Γυρνώντας μέσα στη νύχτα, τυχαία έπεσα πάνω στη βιτρίνα ενός κρεοπωλείου. Είδα μπλε έντονα φωτάκια να στολίζουν το κρεμασμένο πάντα ανάποδα αρνί. Αυτή η εικόνα θεωρώ ότι εκπροσωπεί επάξια την πατρίδα μας. Θα έπρεπε οι απανταχού σπουδαστές όλων των σχολών να μελετούν αυτή την εικόνα, αποτυπώνοντάς την με κάθε τρόπο και δίνοντας ο καθένας τη δική του ερμηνεία.