«Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα ανεργίας, αλλά επενδυτική άπνοια». Με γνώμονα και οδηγό αυτή την καθ' όλα περιφρονητική για τους εργαζόμενους και αυθαίρετη για την πραγματικότητα διατύπωση, συνέταξε η κυβέρνηση το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο, που - ορθώς - ο Δ. Σιούφας χαρακτήρισε «ρωμαλέο και επιθετικό». Γιατί, πράγματι, χρειάζεται θράσος και επιθετικότητα ώστε η κυβέρνηση, που επικαλείται τα δημοσιονομικά ελλείμματα για διαιωνίσει τη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, να ανοίξει τα ταμεία του δημοσίου στην πλουτοκρατία με το πλέον προκλητικό τρόπο.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, αν πρόκειται για μεγαλοεπιχειρηματίες για «όλους έχει ο μπαξές». Κάπως έτσι επιχείρησαν οι υπουργοί της κυβέρνησης να παρουσιάσουν το νέο αναπτυξιακό νόμο ή κατά τη φράση του υπουργού Ανάπτυξης τον ...«άλλο αναπτυξιακό», προφανώς σε αντιδιαστολή με τα αντίστοιχα νομοθετήματα και ρυθμίσεις των προκατόχων τους του ΠΑΣΟΚ. Ομως σε τελική ανάλυση, πρόκειται για τη συνέχεια της ίδιας αντιλαϊκής ρότας, της πολιτικής εκείνης που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου στις τωρινές συνθήκες και με βάση τον υπάρχοντα διεθνή καταμερισμό. Δεν είναι τυχαίο πως οι κυβερνητικοί παράγοντες, αρκετές φορές στη διάρκεια της παρουσίασης του νομοσχεδίου, αναφέρθηκαν στον «υφιστάμενο χάρτη περιφερειακών ενισχύσεων», τον οποίο υπέβαλε - και ενέκρινε η ΕΕ - η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο οποίος, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη, για την ώρα «δεν έχει δυνατότητα αλλαγής». Είναι φανερό πως η υλοποίηση ακόμη και αυτής της «αναπτυξιακής πολιτικής», που θα επιθυμούσαν οι κυβερνώντες, προσκρούει στις άνωθεν εντολές, κατευθύνσεις και δεσμεύσεις.

Ο Γ. Αλογοσκούφης εστίασε την παρουσίαση του νομοσχεδίου στις αλλαγές που επέρχονται με τον νέο αναπτυξιακό, ο οποίος σύμφωνα με τον ίδιο, «εκφράζει τη φιλοσοφία της νέας οικονομικής πολιτικής για ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, προώθηση της περιφερειακής σύγκλισης, αύξηση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής». Αποσκοπεί, είπε, στη «δημιουργία ενός ισχυρού πλαισίου κινήτρων και διαδικασιών, με στόχο την ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων». Βασικοί άξονες είναι η «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, η ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας, η εισαγωγή νέων τεχνολογιών». Επί της ουσίας τίποτε δε διασφαλίζει τη φυγή των επιδοτούμενων κεφαλαίων σε άλλες χώρες συγκριτικά χαμηλότερου κόστους ή παροχής ακόμη μεγαλύτερων διευκολύνσεων. Ο υπουργός Οικονομίας ισχυρίστηκε πως «δεν επιδοτούνται επιχειρηματίες, αλλά τα επιχειρηματικά τους πλάνα σε συγκεκριμένες περιοχές», κάτι που βέβαια είναι άνευ αντικρίσματος. Ο υπουργός δε θέλησε να δώσει τα ακριβή ποσά των επιδοτήσεων που θα δοθούν, περιμένοντας προφανώς να διαπιστώσει τη «ζήτηση» από τους επιχειρηματίες. Πάντως, όπως είπε, στον προϋπολογισμό του 2005 (ΠΔΕ) υπάρχει σχετικό κονδύλι ύψους 150 εκατ. ευρώ, το οποίο μαζί με τα κονδύλια για τα «συγχρηματοδοτούμενα έργα» μπορεί να φτάσει στα 500 εκατ. ευρώ. Εστίασε την προσοχή στις χορηγούμενες φοροαπαλλαγές, οι οποίες «δεν έχουν άμεσο κόστος στον προϋπολογισμό».

Ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας ισχυρίστηκε πως το 70% των ενισχύσεων θα κατευθυνθεί στις «μικρομεσαίες επιχειρήσεις» (κατά την ταξινόμηση και τον προσδιορισμό των «μικρομεσαίων» από την ΕΕ). Επιχείρησε να δημιουργήσει κλίμα... επενδυτικής ευωχίας, λέγοντας πως θα ακολουθήσουν «επιθετική πολιτική», παρουσιάζοντας τις ευεργετικές διατάξεις στους «επενδυτές» και στα Επιμελητήρια της χώρας. «Θα πουλήσουμε τον αναπτυξιακό» είπε χαρακτηριστικά και δε θα περιμένουμε με σταυρωμένα χέρια να δούμε το αποτέλεσμα.

Από κοντά και ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης Δ. Αβραμόπουλος. Είπε πως σχεδόν όλα όσα ζήτησε το υπουργείο του περιλήφθηκαν στις διατάξεις του ν/σ. Στη δική του προσέγγιση ο τουρισμός «αποτελεί την ατμομηχανή που μπορεί να συμπαρασύρει μια πληθώρα προϊόντων της πρωτογενούς και κυρίως της δευτερογενούς παραγωγής»...