Ευρωπαϊκή συνάντηση αλληλεγγύης με την Κούβα
Κυριακή 28 Νοέμβρη 2004

Σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την Κούβα πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο στις 20 και 21 Νοέμβρη η φετινή Ευρωπαϊκή Συνάντηση Αλληλεγγύης με την Κούβα, με τη συμμετοχή πάνω από 120 εκπροσώπων από 21 χώρες. Παρών ήταν και ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης, με τριμελή αντιπροσωπεία: Από τη Θεσσαλονίκη συμμετείχαν ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Φώτης Γεωργιάδης και το μέλος του ΔΣ Θεοδώρα Σοφιανίδου, και από την Αθήνα η Δέσποινα Μάρκου, μέλος του ΔΣ.

Η συνάντηση είχε μεγάλο ενδιαφέρον, αφού πραγματοποιήθηκε λίγο μετά την επανεκλογή του Μπους και τις εμπρηστικές δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων της κυβέρνησής του ενάντια στην Κούβα. Ο ίδιος ο Μπους, άλλωστε, δήλωσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας με τον πιο κυνικό τρόπο: «Οπως και με το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ανησυχώ για την Κούβα», χτυπώντας για μια ακόμα φορά το καμπανάκι για το Νησί της Επανάστασης, ενώ άλλα στελέχη της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε ερώτηση αν επίκειται άμεση στρατιωτική επέμβαση στην Κούβα, μας «καθησύχασαν» λέγοντας το περίφημο «προς το παρόν όχι».

Ετσι, οι απειλές και ο ολοφάνερος κίνδυνος που αυτές σημαίνουν για την Κουβανική Επανάσταση συζητήθηκαν αρκετά και μπορούμε να πούμε ότι σημάδεψαν τις αποφάσεις της συνάντησης. Για παράδειγμα έγινε τελικά πραγματικότητα η πολυσυζητημένη - και τώρα και σε προηγούμενες συναντήσεις - δημιουργία μιας ομάδας για το συντονισμό του ευρωπαϊκού κινήματος αλληλεγγύης και κυρίως διαφόρων ενεργειών σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τη συμμετοχή και του Ελληνοκουβανικού.

Γενικά, οι εκπρόσωποι του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου συμμετείχαν ενεργά με τις τοποθετήσεις και προτάσεις τους σε ολόκληρη τη διαδικασία, καθώς και στην επιτροπή για την Τελική Διακήρυξη.

Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για την περιβόητη «Κοινή Θέση» της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στην Κούβα και η επείγουσα ανάγκη να πιέσει το κίνημα αλληλεγγύης για να αλλάξει η επεμβατική αυτή πολιτική σε βάρος της Κούβας. Η πολιτική της ΕΕ καταδικάστηκε ανεπιφύλακτα και αποφασιστικά απ' όλους τους εκπροσώπους.

Σημαντικές ήταν και οι προτάσεις που προήλθαν από τις δύο ομάδες εργασίας, από την πρώτη που ασχολήθηκε με ζητήματα της πολιτικής αλληλεγγύης και των προτεραιοτήτων της (αλληλεγγύη με τους 5 Κουβανούς πατριώτες που βρίσκονται άδικα φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, τα μέτρα της κυβέρνησης των ΗΠΑ το Μάη του 2004 κατά της Κούβας κλπ.) και τη δεύτερη που ασχολήθηκε με συγκεκριμένα ζητήματα της αλληλεγγύης (υποστήριξη στο Καραβάνι που πραγματοποιούν κάθε χρόνο οι Πάστορες για την Ειρήνη στις ΗΠΑ, διάφορα προγράμματα που διεξάγονται από ευρωπαϊκές οργανώσεις στην Κούβα, δωρεές-προσφορές κλπ.).

Το Σχέδιο Δράσης που συζητήθηκε αποτελεί ένα καλό πλαίσιο δουλιάς για όλους τους Συνδέσμους Φιλίας και Επιτροπές Αλληλεγγύης στην Ευρώπη, ανάλογα με τις δυνατότητές τους και τις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας. Αποφασίστηκε η συμμετοχή των Συνδέσμων Φιλίας σε μια μεγάλη διαδήλωση στη Γενεύη στις 18 Μάρτη, όπου θα συζητηθεί και πάλι στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ το θέμα της Κούβας, που με διάφορους χειρισμούς και ελιγμούς κατηγορείται για δήθεν παραβιάσεις. Επίσης η συνάντηση έστειλε μήνυμα αλληλεγγύης στους 5 φυλακισμένους Κουβανούς πατριώτες, καθώς και στο Φιντέλ Κάστρο για γρήγορη ανάρρωση.

Η επόμενη συνάντηση αποφασίστηκε να γίνει στην Κωνσταντινούπολη το 2006. Μέχρι τότε, το κίνημα αλληλεγγύης με την Κούβα έχει σοβαρά ζητήματα να αντιμετωπίσει, και πρώτα απ' όλα να εξασφαλίσει την παραπέρα ενότητά του, μια ξεκάθαρη πολιτική στήριξης της Κουβανικής Επανάστασης χωρίς ταλαντεύσεις, όρους και μισόλογα, πάντα κατανοώντας τον απόλυτα αναγκαίο, αλλά βοηθητικό ρόλο που παίζει το κίνημα αλληλεγγύης στον καθ' αυτό αγώνα που δίνει ο οργανωμένος κουβανικός λαός. Να προωθήσει ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης, χωρίς περιττές περιχαρακώσεις, που θα καταγγείλει με αποφασιστικότητα τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την Κουβανική Επανάσταση ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και η διπρόσωπη πολιτική της ΕΕ, να προσπαθήσει να σπάσει το φράγμα που υψώνουν τα ΜΜΕ γύρω από την Κούβα με τη διαστρέβλωση, την παραπληροφόρηση και την αποσιώπηση, ενημερώνοντας τους λαούς της Ευρώπης για την πραγματική κατάσταση στην Κούβα.

Για τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο είναι ξεκάθαρη η στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον αγώνα του κουβανικού λαού και των αγώνων του ελληνικού λαού και είναι αποφασισμένος να μην υποστείλει τις σημαίες του. Η Κούβα χρειάζεται σήμερα την πολιτική αλληλεγγύη μας περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ο κίνδυνος για μια άμεση στρατιωτική επέμβαση είναι υπαρκτός και ο σημερινός συσχετισμός δυνάμεων δεν επιτρέπει εφησυχασμό. Η Κούβα μας χρειάζεται όλους σταθερά στο πλάι της.


Κ. Χ.