«Την Πέμπτη 18 Μαΐου 2000, ημέρα Διεθνούς εορτασμού των Μουσείων, ένα καινούριο Μουσείο ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό: το Μουσείο Νεότερης Κεραμικής.
Το Μουσείο Νεότερης Κεραμικής δεν είναι απλώς "άλλο ένα μουσείο", είναι ένα "άλλο Μουσείο", ένα Μουσείο διαφορετικό, ανοιχτό και οικείο στον επισκέπτη, με πληροφόρηση απλή και συνοπτική, εύληπτη και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Αντικείμενό του είναι η νεοελληνική χρηστική κεραμική, η κεραμική της καθημερινής ζωής των δύο τελευταίων αιώνων. Μέχρι τη δεκαετία του 1960 η στάμνα, το πιθάρι, το τσουκάλι κι ένα πλήθος άλλα πήλινα σκεύη που κυριαρχούσαν στο νοικοκυριό, στις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες, στα έθιμα και στις γιορτές, στις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, τόσο στα χωριά όσο και στις πόλεις. Σήμερα, τα αντικείμενα αυτά δε χρησιμοποιούνται πλέον για το μαγείρεμα και το σερβίρισμα του φαγητού ή τη μεταφορά και τη φύλαξη των προϊόντων, καθώς ο πηλός εκτοπίστηκε από άλλα υλικά, πιο φθηνά και ανθεκτικά. Τα αντικείμενα, όμως, υπάρχουν, και μπορούν να χρησιμεύσουν όχι μόνο για να στολίζουν σπίτια, κήπους και αυλές, αλλά και για να κρατούν ζωντανή τη μνήμη στους μεγαλύτερους, να εξηγούν το παρελθόν στους νεότερους.
Για χιλιάδες χρόνια τα πήλινα αγγεία υπηρέτησαν όλες τις ανάγκες του ανθρώπου. Πεποίθησή μας είναι ότι μπορούν να γίνουν οι πιο εύγλωττοι μάρτυρες για τη ζωή και τον πολιτισμό του. Με βάση την πεποίθηση αυτή, εδώ, στο Μουσείο Νεότερης Κεραμικής, επιχειρούμε να ανοίξουμε ένα διάλογο ανάμεσα στους ανθρώπους του παρόντος και στα υλικά κατάλοιπα ενός πολύ πρόσφατου, αλλά πολύ διαφορετικού παρελθόντος. Το Ελληνικό Τμήμα του ICOM (του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων) επέλεξε το Μουσείο μας ως το τιμώμενο του φετινού εορτασμού της 18ης Μαΐου, έτσι ώστε η γιορτή των Μουσείων να έχει έναν επιπλέον λόγο χαράς: τη γέννηση ενός καινούριου χώρου, που ελπίζει όχι μόνο να περπατήσει τα πρώτα του βήματα αλλά και να διανύσει μεγάλη απόσταση μέσα σε μια κοινωνία, που γίνεται λίγο ωριμότερη και λίγο καλύτερη κάθε φορά που αποκτά ένα καινούριο Μουσείο».