Με αυτά τα λόγια - και με μια εφ' όλης της ύλης ουσιαστική κριτική για τις επιλογές της κυβερνητικής πολιτικής - η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε τους λόγους, για τους οποίους οι βουλευτές του Κόμματος κατήγγειλαν και καταψήφισαν τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης της ΝΔ για το έτος 2005.

Η Αλέκα Παπαρήγα ξεκίνησε την ομιλία της σημειώνοντας τη δυσκολία που προκαλεί το γεγονός ότι «κάθε χρονιά είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε τα ίδια και τα ίδια για τους προϋπολογισμούς, καθώς διαπνέονται από την ίδια φιλοσοφία και λογική». Και συνέχισε: Ετσι δεν μπορώ να πρωτοτυπήσω σήμερα. Μακάρι, αν και εμείς δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο, ο προϋπολογισμός να είχε θετικές εκπλήξεις, αλλά πρόκειται για «μία από τα ίδια», μια διαδικασία που καταντάει βαρετή.

Και αυτός ο προϋπολογισμός κινείται στη ρότα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τα έσοδα του προϋπολογισμού προέρχονται από την εκμετάλλευση του λαού. Τα δε έξοδα είναι ψίχουλα για τον ελληνικό λαό και πηγαίνουν στους εξοπλισμούς που διασφαλίζουν τα συμφέροντα των «συμμάχων» και όχι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, ενώ καλύπτουν «τρύπες» που δημιουργούνται από τα προνόμια του κεφαλαίου και τη δίψα του για κέρδη.

Δεν απαξιώνω την αντιπαράθεση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η οποία βέβαια έχει και απαξιωτικά στοιχεία αλλά και προκαλεί το γέλιο. Πέρα από τα όσα λέγονται περί των λαϊκών προβλημάτων η αγωνία και των δύο κομμάτων είναι η προώθηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, η εξωστρέφειά της και η προώθηση των ξένων επενδύσεων. Θα έλεγα δε ότι αυτή η αγωνία δεν είναι μόνο των δύο κομμάτων αλλά και όσων άλλων κομμάτων γλιστράνε σε τέτοιες λογικές. Οι ξένες επενδύσεις που ζητάτε σημαίνουν ολοκλήρωση της αρπαγής όλων των κατακτήσεων που είχαν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια.

Μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει η αντιπαράθεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η διαμάχη τους για το ποιος δίνει τα περισσότερα στους εργαζόμενους: Η διαμάχη γίνεται αν είναι καλύτερος εκείνος που έδινε αύξηση ένα ευρώ τη μέρα ή ο άλλος που δίνει μισό ευρώ; Φθάσαμε στο σημείο να μας ζητάνε να διαλέξουμε ανάμεσα στο ένα και στο μισό ευρώ, με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού σε μία συζήτηση για τα ψίχουλα που πρέπει να του δοθούν.

Αναφερόμενη στη συζήτηση για την περίφημη «απογραφή», η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: «Δεν έχει κανένα νόημα η σχετική συζήτηση αφού δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας για τους εργαζόμενους. Εμάς, είπε, δε μας συγκινεί η συζήτηση το εάν είμαστε ως χώρα αξιόπιστοι ή όχι στην ΕΕ, αφού όλοι γνωρίζουν ότι λογιστικές αλχημείες γίνονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι είναι υποκρισία τα όσα λέγονται για τη διαφάνεια και τη διαχείριση».

Για παράδειγμα, θύμισε η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, τη δεκαετία του '80 η τότε ΕΟΚ προωθούσε το θάψιμο των αγροτικών προϊόντων παρότι γνώριζε πως μαζί με αυτά θάβονταν και πέτρες, όπως και σήμερα γνωρίζει τι γίνεται με τα διάφορα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, ή με τα πτυχία-μαϊμού. Αυτά τα κάνει γιατί την ενδιαφέρει η δημιουργία του κατάλληλου κλίματος για να περάσει η αντιλαϊκή της πολιτική. Το ίδιο γίνεται και με τις επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων, οι οποίες βοήθησαν στο να γίνει πιο αργά η συγκέντρωση της αγροτικής γης σε λίγους. Χώρια που οι επιδοτήσεις βοηθούσαν τους βιομηχάνους να αγοράζουν φθηνά τα αγροτικά προϊόντα.

Ομως, αυτές οι πολιτικές έχουν κοντά ποδάρια. Και έτσι, αφού η ΕΕ πέρασε το αναγκαίο πλαίσιο για την προώθηση της πολιτικής της, έρχεται σήμερα και ζητάει να σταματήσουν οι ...«μαϊμουδιές».

Σχολιάζοντας τη θέση του ΠΑΣΟΚ ότι ο προϋπολογισμός δε θα γίνει κατορθωτό να εκτελεστεί, η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε: «Εμείς, ως ΚΚΕ, δε θέλουμε να εκτελεστεί ένας αντιλαϊκός προϋπολογισμός. Εμείς δε θέλουμε να εκτελεστούν οι προβλέψεις για τις μειωμένες δαπάνες στην Παιδεία και στην Υγεία. Θέλουμε να υπάρξουν αυξήσεις για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, να μη γίνουν αποκρατικοποιήσεις, να επιστραφούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όσα της παρακρατήθηκαν, να αυξηθούν οι φόροι προς το κεφάλαιο». Αρα, υπογράμμισε, τι σκασίλα έχει το ΠΑΣΟΚ εάν θα εκτελεστεί ο προϋπολογισμός; Ψεύτικες προσδοκίες καλλιεργεί ο προϋπολογισμός, ψεύτικες προσδοκίες και το ΠΑΣΟΚ.

Για τις ουσιαστικές διεκδικήσεις, είπε, χρειάζεται λαϊκή πλειοψηφία με συγκεκριμένους και όχι με συγκεχυμένους στόχους περί ενότητας. Ο αντίπαλος είναι ισχυρός και άρα μπαίνει το ερώτημα σε ποια βάση θα υπάρξει η όποια συμμαχία. Στη βάση της διαφάνειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της πολιτικής του Μάαστριχτ; Στη συνύπαρξη επιχειρηματιών και λαού; Στη βάση των 4 ελευθεριών του Μάαστριχτ και της ΕΕ; Της πολιτικής του «ανταγωνισμού», της «εξωστρέφειας» και της «ανάπτυξης των επιχειρηματικών κερδών»; Δε γίνεται να έχουμε και λίγο Ευρωπαϊκή Ενωση και λίγο κοινωνική πολιτική. Συμμαχία την οποία θα μπορεί ο καθένας να τη βάζει στο χέρι εμάς δε μας ενδιαφέρει.

Σχολιάζοντας τα όσα ειπώθηκαν προχτές στη Βουλή για το Κυπριακό και την αντιπαράθεση κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ, υπογράμμισε ότι λύσεις για το πρόβλημα υπάρχουν. Αρκεί να ταυτιστούν με ένα κανονικό ομοσπονδιακό κράτος στη βάση της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας με έναν Πρόεδρο (Ελληνοκύπριο ή Τουρκοκύπριο) και μία διεθνή εκπροσώπηση. Αρκεί να είναι ένα κράτος και όχι ένα προτεκτοράτο, όπως προέβλεπε το «σχέδιο Ανάν».

Η Αλ. Παπαρήγα έθεσε στη συνέχεια συγκεκριμένα ερωτήματα προς την κυβέρνηση και την οικονομική της πολιτική, όπως: Ποιο θα είναι το όφελος από την εξωστρέφεια για τον ελληνικό λαό και την παραγωγική βάση της χώρας αν κάποιοι επιχειρηματίες επενδύσουν, για παράδειγμα, στα Βαλκάνια; Υπάρχει περίπτωση να φέρουν τα κέρδη τους στην Ελλάδα και να τα δώσουν στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, ή για να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; Οχι, βέβαια, απάντησε η ίδια εξηγώντας πως τα κέρδη αυτά θα πάνε για καταθέσεις στην Ελβετία. Είναι χαρακτηριστικό, υπογράμμισε, ότι οι Ελληνες βιομήχανοι έχουν τις περισσότερες από κάθε άλλον Ευρωπαίο καταθέσεις στις τράπεζες της Ελβετίας.

Για τον αναπτυξιακό νόμο που πρόσφατα ψηφίστηκε, υπενθύμισε ότι με τους αντίστοιχους του ΠΑΣΟΚ είχαν δημιουργηθεί 24.000 θέσεις εργασίας αλλά, παράλληλα, χάθηκαν 30.000 θέσεις στην κλωστοϋφαντουργία μόνο στη Μακεδονία. Την ίδια στιγμή στο Πέραμα, για παράδειγμα, δε γίνεται καμία επένδυση αφού ο ιδιωτικοποιημένος πλέον Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς εκτιμά ότι είναι μεγάλο το κόστος εργασίας. Το ίδιο λένε και οι εφοπλιστές οι οποίοι για να υψώσουν την ελληνική σημαία στα καράβια τους ζητάνε επέκταση της ασυδοσίας που ήδη απολαμβάνουν.

Η Αλ. Παπαρήγα τόνισε ότι με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, με βάση τους αναπτυξιακούς νόμους για κάθε θέση εργασίας που δημιουργήθηκε οι βιομήχανοι επιδοτήθηκαν με 40 εκατομμύρια ευρώ.

Εμείς, συνέχισε, δεν περιμένουμε να έρθει ο σοσιαλισμός για να λυθούν όλα τα προβλήματα. Παλεύουμε για την καλυτέρευση των συνθηκών και σήμερα αλλά με σύγκρουση με τα υπερκέρδη και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Για παράδειγμα, για την ανεργία θα μπορούσαν να προωθηθούν σήμερα τα αναγκαία δημόσια έργα σε μία σειρά από τομείς ή να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις στους τομείς της Υγείας και της Παιδείας όπου υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις.

Υπενθύμισε ότι ενώ από τη δεκαετία του '50 έχει ξεκινήσει η καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων από τις τράπεζες, σήμερα το έγκλημα θεωρείται παραγεγραμμένο, προκειμένου να προωθηθεί η λογική ότι για την κρίση του ασφαλιστικού συστήματος φταίει η γήρανση του πληθυσμού. Και αναρωτήθηκε: Ενας σημερινός συνταξιούχους δε δούλεψε τόσα χρόνια, δεν κατέβαλε τις ασφαλιστικές εισφορές και μάλιστα με μισθούς που αντιπροσώπευαν ένα μικρό μόλις μέρος των κερδών των βιομηχάνων;

Για το Ασφαλιστικό, συνέχισε, πρέπει να πληρώσει η εργοδοσία και το κράτος και αποτελεί πρόκληση αυτά που προωθούν τις τελευταίες μέρες οι τραπεζίτες, δηλαδή μία ενοποίηση Ταμείων προς τα κάτω προκειμένου να μειωθούν οι εργοδοτικές εισφορές των τραπεζών, οι οποίες μάλιστα έχουν τη μεγαλύτερη κερδοφορία στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η γραμμή πρέπει να μπει ανάμεσα στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και στα συμφέροντα του λαού. Και πρέπει ο πήχης να μπει πιο πάνω χωρίς να βάζουμε νερό στο κρασί μας. Για τις τράπεζες, για παράδειγμα, μπορεί να γίνει ενιαίο επικουρικό ταμείο αλλά να πληρώσουν οι τράπεζες και το κράτος. Μας απαντάνε ότι το κράτος δεν αντέχει γιατί δεν έχει. Δεν έχει όμως γιατί τα δίνει σε άλλους και όχι στο λαό. Και στο συγκεκριμένο τομέα το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε την κατεδάφιση και η ΝΔ την ολοκληρώνει και γι' αυτό πρέπει να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα τόσο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες όσο και τα πολιτικά κόμματα.

Σχολιάζοντας τα όσα ανακοινώνονται, ότι το 25% του ελληνικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, αφού υπενθύμισε ότι τα σχετικά κριτήρια τα ορίζει η ΕΕ, αναρωτήθηκε εάν το υπόλοιπο ποσοστό ζει σε καλές συνθήκες. Σε αυτά τα πλαίσια, είπε, ακούγονται και οι φωνές για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», το οποίο πρακτικά θα σημαίνει ότι θα δίνονται κάποια ελάχιστα ψίχουλα στο 25% τα οποία μάλιστα θα πληρώνουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.

Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε και στα όσα ακούγονται τελευταία για τα κινεζικά προϊόντα που κατακλύζουν την ελληνική αγορά και είπε ότι το πρόβλημα αυτό δε λύνεται κυνηγώντας τους πλανόδιους πωλητές και όσους αγοράζουν τα φθηνά προϊόντα. Η απάντηση, είπε, είναι μια άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, η οποία θα παράγει τα προϊόντα που χρειάζεται και θα εισάγει μόνο τα απαραίτητα.

Καταλήγοντας τόνισε ότι το ΚΚΕ καταψηφίζει εφ' όλης της ύλης τον προϋπολογισμό, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα και σήμερα να αποσπάσουν κάποιες κατακτήσεις. Ομως, αυτό θα γίνει όχι με τις όποιες αντιπαραθέσεις μέσα στη Βουλή, αλλά στους δρόμους του αγώνα, όπου φαίνεται καθαρά ποιος είναι με ποιον.