Είναι χαρακτηριστικές ορισμένες από τις παρεμβάσεις που ακούστηκαν στη διάρκεια της πρόσφατης Παναττικής Συνδιάσκεψης της ΟΓΕ, ενόψει του ένατου συνεδρίου της, που θα πραμματοποιηθεί τον Απρίλη, στην προσπάθεια ανάπτυξης δράσης για την ένταξη των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα στους αγώνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

• «Οσο οι γυναίκες πείθονται από τους κρατούντες και τα ΜΜΕ ότι "εγώ είμαι για το σπίτι και ο άντρας για τη δουλιά", τόσο δε θα συνδικαλίζονται και θα ασχολούνται με τα... ριάλιτι και τη θρησκοληψία, τόσο θα αναπαράγουν αυτές τις ιδέες στα παιδιά τους και θα "τραβάνε" τους άντρες προς τα πίσω».
• Συχνά λέμε ότι «θα δω αυτή την ανούσια εκπομπή στην τηλεόραση για να ξεκουραστώ και να περάσει η ώρα». Κι όμως, μέσα από αυτό το «διάλειμμα» περνάει η χειραγώγηση του μυαλού, το «φαρμάκι» ήταν μια εύστοχη παρατήρηση.
• Ζούμε στην πιο φοβερή εποχή - ο φόβος και η βία δυναστεύουν τις γυναίκες. Μας «βιάζουν» και στο εργοστάσιο και στο δημιουργικό επίπεδο: Είναι εκπόρνευση να λες συνέχεια «ναι», ενώ θα ήθελες να πεις «όχι», να αναγκάζεσαι να συμβιβάζεσαι. Είναι βιασμός να μας αναγκάζουν να μπούμε στα πρότυπα που εκείνοι θέλουν. Χρειάζεται η δική μας παρέμβαση, για να σπάσει αυτός ο φόβος, να παραμερίσουν οι γυναίκες όποιο χέρι τις εμποδίζει, να πουν την άποψή τους, να ζήσουν!
• Οι νέες δημοσιογράφοι υφίστανται την υπερεκμετάλλευση, τόνισε εκπρόσωπος της ομάδας δημοσιογράφων. Απλήρωτη εργασία, μαύρη εργασία - χιλιάδες δεν εκπροσωπούνται πουθενά...
• Ελπίδα για τη νέα γενιά είναι να ενωθούν οι γυναίκες και να αγωνιστούν... Χρειάζεται να εμπιστευτούμε τις γυναίκες, τις θέλουμε συμπρωταγωνίστριες. Να ξεπεράσουν το σύμπλεγμα ότι εμείς είμαστε «ειδικές» και εκείνες «ανίκανες». Να αξιοποιήσουν τις ικανότητες, το δυναμισμό τους και να συμμετέχουν όπου μπορούν.

Γιορτινό το τελευταίο τεύχος του περιοδικού της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας. Μας ενημερώνει και μας κρατάει σε εγρήγορση, ενάντια σε όσα απεργάζονται οι κρατούντες ενάντια στις κατακτήσεις μας, αλλά και στο μέλλον των παιδιών μας. Ανάμεσα στα περιεχόμενα: «Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση και τρομονόμος», «Η Κοινωνική Ασφάλιση και το μέλλον της», «Σεξουαλική παρενόχληση», «Πώς αντιμετωπίζεται η αρχαιολογική αλλά και η νεότερη κληρονομιά μας», (καταστροφή, εγκατάλειψη, κακές επεμβάσεις), «Η Αθήνα 2004 δε σεβάστηκε ούτε τον ιστορικά φορτισμένο Μαραθώνα», «Η γυναίκα στην κωμωδία του Αριστοφάνη», «Ναπολεόντειος επικοινωνιακή δημοκρατία ή πού πήγε ο Γκιούλιβερ», «Η συζυγική απιστία, η Τουρκία, τα διπλωματικά παιχνίδια και η ΕΕ», «Ολυμπιάδα και εθελοντισμός» παρουσίαση βιβλίων.

• Ενάντια στον εφησυχασμό των γυναικών και το φετινό ημερολόγιο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας. Με σημειωμένες τις ώρες, ατζέντα τηλεφωνική και στυλό, σε μια πολύ εύχρηστη συσκευασία μεταφέρεται εύκολα παντού και θα είναι ο σύντροφό μας για τον επόμενο χρόνο. Εκτός από φωτογραφίες, σκίτσα, ποιήματα, περιέχει: Διευθύνσεις και τηλέφωνα γυναικείων τμημάτων συνδικαλιστικών οργανώσεων, κομμάτων, υπουργείων και εφημερίδων. Να σημειώσουμε ότι οι εύστοχες επισημάνσεις και τα στοιχεία που παρατίθενται στο ημερολόγιο οδηγούν σε γόνιμο προβληματισμό για αντίσταση στην επέλαση ενάντια στα δικαιώματά μας. Η πρώτη - χρωματιστή - σελίδα του απεικονίζει τις ευχές και την ελπίδα όλων των γυναικών πάνω στη Γη με φόντο το περιστέρι της ειρήνης...
• Νέες γυναίκες με εκφραστική ομορφιά - αλλά και άντρες - αναδεικνύουν τις παραδοσιακές φορεσιές της παρτίδας μας στο επιτραπέζιο ημερολόγιο του Λυκείου Ελληνίδων. Οι θαυμάσιες μαυρόασπρες φωτογραφίες - σε φυσικό χώρο - είναι της γνωστής φωτογράφου Καλλιόπης Καρβούνη και μας μεταφέρουν σε διάφορες περιοχές του τόπου μας, κυρίως τις ακριτικές. Το ενδυματολογικό υλικό που απεικονίζεται στις φωτογραφίες προέρχεται από το Μουσείο Ιστορίας της Ελληνικής Ενδυμασίας και από την ιματιοθήκη του Λυκείου Ελληνίδων.

Να σημειώσουμε εδώ ότι στο «Μέγαρο Αντωνοπούλου» στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 4 παραδίδονται μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε αλλοδαπές γυναίκες κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη 5-8 μ.μ., ενώ στο κεντρικό κτίριο του Λυκείου ξανάρχισε να λειτουργεί η πολύ πλούσια δανειστική βιβλιοθήκη, με χιλιάδες λογοτεχνικά ιστορικά και άλλα βιβλία (καθημερινά 10-1 μ.μ. και κάθε Παρασκευή 5-7, Δημοκρίτου 14).

Η ιστορία της Μεγαλονήσου ξεδιπλώνεται μέσα από τα βιώματα τριάντα πέντε προσωπικοτήτων της Κύπρου που μιλάνε σε πρώτο πρόσωπο. Εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου «Η ζωή μου σε πρώτο πρόσωπο» της Αντιγόνης Σολομωνίδου - Δρουσιώτου που είναι επίσης ένα λεύκωμα με πολύ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες (εκδόσεις Λιβάνη). Εκτός από τις ιστορικές μαρτυρίες γνωστών ανθρώπων όπως του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τ. Παπαδόπουλου, του ΓΓ του ΑΚΕΛ Δ. Χριστόφια, του Β. Λυσσαρίδη, στο βιβλίο υπάρχουν μαρτυρίες γυναικών που πρωταγωνίστησαν στην ιστορία της παρτίδας τους ή υπήρξαν σύντροφοι μοιραίων ανθρώπων για τις εξελίξεις στο Νησί.

Η Αντιγόνη Σολομωνίδου - Δρουσιώτου γεννήθηκε στη Λεμεσό. Παρακολούθησε μαθήματα χημείας στο Πανεπιστήμιο της Λοζάνης και φωτογραφίας «Documentary Photography» στη Βρετανία. Εχει κάνει έντεκα ατομικές εκθέσεις φωτογραφίας, εκπροσώπησε την Κύπρο σε διεθνείς εκθέσεις φωτογραφίας, εξέδωσε τέσσερα φωτογραφικά βιβλία και έχει τιμηθεί με διεθνή βραβεία. Πρωτοξεκίνησε τη δημοσιογραφία το 1983.