Το φάτε μάτια πρωτοσέλιδες εξαγγελίες ευημερίας;

Τη γαργάρα που κάνουν οι ΠΑΣΟΚιάδες για το αγροτικό;

Την προσπάθεια να παρουσιαστούν ως λαϊκό πρόβλημα οι ενδοκυβερνητικές ίντριγκες;

`Η, τις ανακαλύψεις για την ακρίβεια, που δε θίγουν τον ένοχο;

Βέβαια, όλα μπορούν να είναι μέρος της συζήτησης...

Που θα παραμένει, όμως, κολοβή, όσο τα πάντα αντιμετωπίζονται με τα μάτια μικρομαγαζάτορα, που γκρινιάζει γιατί δεν του αφήνουν κι αυτουνού λίγο κόκαλο να γλείψει.

Οταν τα πράγματα είναι τόσο εξόφθαλμα...

Που απλά πρέπει να δείξεις την όλο και μεγαλύτερη ιδιοποίηση του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου απ' όλο και λιγότερα χέρια...

Αλλά εσύ παραμένεις δέσμιος της επιλογής σου να υπηρετείς τους «καλούς» από τα αφεντικά...

Ετσι καταθέτεις προτάσεις επί προτάσεων.

Μόνο που το πτώμα, όσο κι αν το πασπαλίσεις μ' άρωμα, τη βρώμα θα την ξεράσει.

Αλίμονο σ' όσους διαλέγουν το ρόλο της μοιρολογίστρας από αυτόν του νεκροθάφτη.

Εχει καταντήσει ρουτίνα, αλλά, θέλουν δε θέλουν, είναι πραγματικότητα...

Οι δυο κόσμοι που συγκρούονται και πρωτοσέλιδα.

Απέναντι στο θέατρο περί συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, ορθώνεται ένα κίνημα πραγματικό, που αμφισβητεί στην πράξη αυτό καθαυτό το δικαίωμα του σάπιου καπιταλισμού να υπάρχει.

Που στέκεται απέναντι και σ' όσους θέλουν να τα έχουν καλά «και με τον χωροφύλαξ».

Δε θέλει πολύ για να αφουγκραστείς αυτό που «βράζει» στην αγορά του Δήμου.

Οσο κι αν είναι κυρίαρχη ακόμα μία ψευδής συνείδηση.

Ούτε ο ένοχος ούτε η αιτία μπορούνε πλέον να κρυφτούν...

Θέλει ακόμα δουλιά πολλή;

Ε, ας σηκώσουμε ακόμη περισσότερο τα μανίκια.