Το «Senso» έχει πάρει τη θέση του στον παγκόσμιο κινηματογράφο (παραγωγής 1954). Ο,τι και να προσθέσει κανείς, θα μοιάζει πλεονασμός. Ο Βισκόντι είναι εφάμιλλος του Βέρντι. Καταφέρνει στον κινηματογράφο ό,τι εκείνος στην όπερα. Μας παρασύρει στη «μαγεία» των χρωμάτων (ηχητικών και οπτικών), στη «μαγεία» των κινήσεων, των βλεμμάτων, των εικόνων και των αισθημάτων. Και τα κάνει όλα αυτά με άρτιο καλλιτεχνικό τρόπο. Με πλούσια (σε ποιότητα και διακριτικότητα) αισθητική.

Βενετία 1866. Οι Ιταλοί οργανώνονται για να διώξουν τους Αυστριακούς κατακτητές από τον τόπο τους. Μια παντρεμένη Ιταλίδα κοντέσα, που βοηθάει με τον τρόπο της την αντίσταση, ερωτεύεται έναν Αυστριακό αξιωματικό! Το παράνομο ειδύλλιο καταλήγει σε τραγωδία. Μια τραγωδία, που διαδραματίζεται στην πανέμορφη Βενετία (από μόνη της αποτελεί ένα καταπληκτικό -και δραματικό- σκηνικό). Μια τραγωδία, που δίνει την ευκαιρία στον Βισκόντι να επιδείξει την ικανότητά του να παράγει τέχνη, πολιτισμό. Στα χέρια του, ένα «κοινό» μελόδραμα απόκτησε κύρος. Γιατί δομήθηκε με καλής ποιότητας πρωτογενή υλικά.

Παρακολουθώντας το φιλμ του Ιταλού δημιουργού, έχεις την αίσθηση πως παρακολουθείς μια θεατρική λυρική παράσταση. Τα πρόσωπα και η ιστορία είναι εικονογραφημένα πάνω στα κτίρια, στα κανάλια, και στους στενούς δρόμους της πόλης. Μόνον εκεί θα μπορούσε να συμβεί κάτι ανάλογο. Μόνον εκεί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ερωτεύονται και να μισούν με αυτόν τον τρόπο. Το «περιβάλλον», για να συνεχίσει να εντυπωσιάζει, έχει ανάγκη από παρόμοιες ιστορίες. Οι δραματικές ιστορίες, στη Βενετία, βρίσκουν το κατάλληλο σκηνικό να αναπτυχθούν. Ο Βισκόντι γνωρίζει βαθιά την Ιταλία.

Παίζουν: Αλίντα Βάλι, Φάρλεϊ Γκρέιντζερ, Ρίνα Μορέλι, Σέρτζιο Φαντόνι, Μάσιμο Τζιρότι.