Την επομένη της διπλής συνόδου κορυφής, ΝΑΤΟ και ΕΕ, στις Βρυξέλλες, ο Τζ. Μπους μιλώντας στους Αμερικανούς στρατιώτες της 1ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων, στη βάση στο Βισμπάντεν της Γερμανίας, συμπύκνωσε με εύληπτο τρόπο την πραγματική διάσταση των «συναποφάσεών» του με τους «Ευρωπαίους συμμάχους». Ο πόλεμος, προληπτικός και διαρκής, παραμένει το βασικό μέλημα των ιμπεριαλιστών και κυρίαρχο «μέσο» για την επιβολή της κυριαρχίας στους λαούς. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, τωρινοί και μελλοντικοί, ήταν το πραγματικό αντικείμενο στις διαβουλεύσεις ΗΠΑ και ΕΕ.
Ο Τζ. Μπους ήρθε στην Ευρώπη για να βρει συνεταίρους «στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και πράγματι συνάντησε «θερμή υποδοχή». Οι ηγέτες των κρατών - μελών της ΕΕ εξέφρασαν την επιθυμία τους να πάνε μαζί του στους νέους πολέμους «για την προώθηση της δημοκρατίας» (αυτό είναι το νέο προπαγανδιστικό σλόγκαν για την επιβολή της «νέας τάξης», που σημαίνει ιμπεριαλιστική δημοκρατία τύπου ΗΠΑ), στην ευρύτερη Μέση Ανατολή (Ιράν, Συρία, Λίβανο, Παλαιστίνη), ενώ έδωσαν απτά δείγματα συνεργασίας και για τη «διατήρηση» της κατοχής σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Βαλκάνια. Απόλυτη σύμπτωση φαίνεται να υπάρχει στην ανατροπή «από τα μέσα»... διπλωματικώς και όχι με στρατιωτική επέμβαση, μη αρεστών κυβερνήσεων, όπως έγινε πρόσφατα στην Ουκρανία και όπως σχεδιάζουν να κάνουν σε Λευκορωσία και Μολδαβία, σύμφωνα με τη θρασύτατη προαναγγελία του Μπους προχτές στην Μπρατισλάβα.
Η διπλή σύνοδος στις Βρυξέλλες φάνηκε να βοήθησε στη «βελτίωση του κλίματος» και της «επαναπροσέγγισης» μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ. Σύμφωνα με τα λόγια του Κ. Καραμανλή, «έγινε ένα σημαντικό βήμα προς την αποκατάσταση του κλίματος αλληλοκατανόησης της Ευρώπης με την Αμερική».
Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι επιτεύχθηκε η γεφύρωση του ενδοατλαντικού «ρήγματος», που είχε φανεί καθαρά στον πόλεμο κατά του Ιράκ. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το μοίρασμα των αγορών και της λείας του πολέμου παραμένουν ζωντανές και αξεπέραστες. Προκρίθηκε όμως να περάσουν σε δεύτερο πλάνο σε αυτή τη φάση, χάρη της ανάδειξης των «κοινών στόχων». Μπους και Ευρωπαίοι θέλησαν να ενισχύσουν την εικόνα ότι είναι «συνεταίροι στην ηγεμονία του κόσμου» και στην καταλήστευση και εκμετάλλευση των λαών.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι Ευρωπαίοι σπεύδουν να προσαρμοστούν στην αμερικανική ηγεμονία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, κάνοντας τους αναγκαίους συμβιβασμούς με τις ΗΠΑ, όπως φαίνεται από τη συναίνεση και νομιμοποίηση των πολέμων, τη συνεισφορά σε χρήματα και στρατιώτες. Ως αντάλλαγμα προσδοκούν να μη χάσουν (άλλο) έδαφος στις νέες εξορμήσεις και κατακτήσεις των Αμερικανών προς την ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Κασπία, ή ακόμη να πάρουν και από το Ιράκ. Θέλουν να είναι μαζί στους πολέμους που κάνουν οι ΗΠΑ, ώστε να μπορούν να έχουν αξιώσεις στο μοίρασμα των λαφύρων. Με άλλα λόγια, η ΕΕ δεν άφησε περιθώρια να αμφισβητηθεί η φιλοπόλεμη φυσιογνωμία της ως ιμπεριαλιστική «υπερδύναμη».
Ο Μπους όμως απέφυγε σαφώς να δεσμευτεί για οποιοδήποτε από τα «αιτήματα» και τις επιθυμίες των Ευρωπαίων ηγετών. Ούτε ότι θα τους «πάρει μαζί» του στον επόμενο πόλεμο που προετοιμάζει στο Ιράν, ούτε ότι θα λάβουν από κοινού τις αποφάσεις στο ΝΑΤΟ, όπως θα ήθελε ο γαλλογερμανικός άξονας.
Ο Αμερικανός πρόεδρος περιορίστηκε να τοποθετηθεί θετικά υπέρ μιας «ισχυρής Ευρώπης», αλλά μόνο γιατί «χρειαζόμαστε έναν ισχυρό εταίρο στη δύσκολη δουλιά της προώθησης της ελευθερίας στον κόσμο»(!)...
Ωστόσο οι Ευρωπαίοι έδωσαν χείρα βοήθειας στον Μπους, προκειμένου να βγει από το «τέλμα» στο Ιράκ. Και τα 26 κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ ανέλαβαν συγκεκριμένα καθήκοντα και χρεώσεις για την εκπαίδευση των Ιρακινών ταγματασφαλιτών, ενώ συμφώνησαν να εκπαιδεύσουν και Ιρακινούς δικαστές και δεσμοφύλακες! Επίσης η ΕΕ ετοιμάζεται να ανοίξει διπλωματική αποστολή στη Βαγδάτη, ενώ δήλωσε έτοιμη για τη διοργάνωση διεθνούς συνδιάσκεψης για υποστήριξη προς την κυβέρνηση των δοσίλογων του Ιράκ.
Επίσης αποφάσισαν την ενίσχυση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, τάχα για να καθαρίσουν τη χώρα από την «Αλ Κάιντα», στην πραγματικότητα όμως γιατί θέλουν να σφίξουν τον κλοιό στο Ιράκ. Τα σχέδιά τους πάνε ακόμα πιο μακριά. Ο Αμερικανός ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Μακ Κέιν ζήτησε την περασμένη εβδομάδα μόνιμη(!) στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν «για την προάσπιση των αμερικανικών συμφερόντων».
Βέβαια, οι κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών - μελών της ΕΕ επιχείρησαν να αποσπάσουν κάποια δέσμευση από τον Μπους, ότι θα δεν κάνει μόνος του τους πολέμους και δε θα επαναληφθεί το «κακό» προηγούμενο με το Ιράκ. Πρότειναν λοιπόν να υπάρχει συναπόφαση, υποδεικνύοντας το ΝΑΤΟ ως το καταλληλότερο φόρουμ για να επιτυγχάνονται αυτές οι «πολιτικές συμφωνίες». Αυτό ήταν το νόημα των προτάσεων του Γερμανού καγκελάριου, Γκ. Σρέντερ, που ήθελε μια «νέα αρχιτεκτονική» στη συμμαχία του θανάτου. Και κατάφεραν μια διατύπωση στο ανακοινωθέν ότι «δέσμευση των 26 είναι να ενισχύσουν το ρόλο του ΝΑΤΟ ως χώρο στρατηγικού διαλόγου και συντονισμού των συμμάχων».
Ο Μπους απέφυγε βέβαια να δεσμευτεί, ακριβώς γιατί δεν επιθυμεί περιορισμούς και υποχρεώσεις έναντι των Ευρωπαίων συνεταίρων, που θα τους έδιναν δικαιώματα και στη μοιρασιά της λείας των πολέμων. Εδειξε πνεύμα ανοχής απέναντι στην πρωτοβουλία Γαλλίας, Γερμανίας, Βρετανίας για την «επίλυση της κρίσης» με το πυρηνικό πρόγραμμα στο Ιράν, αλλά διατήρησε το δικαίωμά του να αποφασίσει για πόλεμο όποτε το κρίνει σκόπιμο. Επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις περί επικείμενης στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράν, χαρακτηρίζοντας γελοία τα σχετικά σενάρια, αλλά από την άλλη είπε ότι «όλες οι επιλογές παραμένουν στο τραπέζι». Οι διαβεβαιώσεις του Αμερικανού προέδρου έχουν βέβαια ελάχιστη αξία, πολύ περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι μερικούς μήνες πριν από την εισβολή στο Ιράκ δήλωνε κατηγορηματικά ότι «δεν υπάρχουν πολεμικά σχέδια στο γραφείο μου»...
Ομόφωνα πάντως οι 26 του ΝΑΤΟ επαναβεβαίωσαν το δικαίωμα της «συμμαχίας» να επεμβαίνει εκτός των ορίων ευθύνης της, σε οποιοδήποτε σημείο του Κόσμου. Οπως αναφέρεται στο ανακοινωθέν, δεσμεύονται να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία «στην ευρωατλαντική περιοχή και πέρα από αυτή»!
Αν υπάρχει κάποιο συμπέρασμα από τη διπλή σύνοδο των ιμπεριαλιστών στις Βρυξέλλες, την περασμένη εβδομάδα, αυτό δεν μπορεί να είναι παρά ότι επιβεβαίωσαν απόλυτα το πασίγνωστο σύνθημα του φιλειρηνικού κινήματος «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο».
Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί ωστόσο να περάσει ασχολίαστη η στάση του Ελληνα πρωθυπουργού, ο οποίος πράγματι δεν ξεχώρισε σε τίποτα από τα όσα είπε ο Αμερικανός πρόεδρος. Υπεραμυνόμενος της αντιτρομοκρατικής συνεργασίας ΕΕ - ΗΠΑ υποστήριξε ότι είναι απαραίτητη «για την ενίσχυση των δημοκρατικών και των φιλελεύθερων συστημάτων», συντασσόμενος έτσι με την εκστρατεία Μπους για την «προώθηση της δημοκρατίας». Είναι τέτοια η νομιμοφροσύνη του απέναντι στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ώστε εμφανίστηκε περήφανος γιατί η κυβέρνησή του «εκπληρώνει με ουσιαστικό τρόπο και στα μέτρα των δυνατοτήτων μας τα συμμαχικά μας καθήκοντα»(!), στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, αλλά και στα Βαλκάνια. Ειδικά για τα Βαλκάνια, επειδή το 2005 είναι όπως είπε «μια χρονιά σταθμός για το Κοσσυφοπέδιο και τη Σερβία και το Μαυροβούνιο», προθυμοποιήθηκε να κάνει εισήγηση που ανταποκρίνεται πλήρως στα σχέδια των ΗΠΑ, δηλαδή προς την κατεύθυνση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβου...
Ταυτόχρονα με... σεμνότητα και ταπεινότητα δε διεκδικεί ως αντάλλαγμα μεγαλεπήβολους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά «υποβοηθητικούς», δηλαδή συμμετοχή με ρόλους κομπάρσου της νέας τάξης. Το βέβαιο είναι, πάντως, ότι η αφοσίωσή του εκτιμήθηκε από τα υπερατλαντικούς ισχυρούς εταίρους, που του πρόσφεραν μια νέα πρόσκληση στο Λευκό Οίκο.